Thursday, December 27, 2007

ေရနံေစ်းဘာေၾကာင့္ႀကီး

ေရနံေစ်းႏႈန္း ႀကီးျမင့္ျခင္းသည္ အားနည္းေသာေဒၚလာႏွင့္ ေစ်းကစားသူမ်ားကဲ့သို႔ ျပင္ပအခ်က္မ်ားေၾကာင့္ျဖစ္ေၾကာင္း ေရနံထုတ္လုပ္ ေရာင္းခ်သည့္ႏိုင္ငံမ်ားအဖြဲ႕ (OPEC) မွ ေျပာၾကားခဲ့သည္မွာ ႏွစ္မ်ားစြာ ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ယင္းအေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားသည္ အုိပက္၏ ေရနံတိုးမထုတ္ေသာေလာဘကို ဖံုးကြယ္ရန္ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားဟုဆိုကာ မယံုၾကည္သူမ်ားက ပယ္ခ်ခဲ့သည္မွာလည္း ႏွစ္မ်ားစြာ ၾကာၿပီျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ ေရနံေစ်းကြက္တြင္ အိုပက္မဟုတ္ေသာ အင္အားစုမ်ား၏ ေစ်းႏႈန္းျမင့္တက္ေစေသာ အင္အားသည္ အိုပက္ႀကိဳးပမ္းခဲ့ေသာ အရာမ်ားကို ပ်က္စီးသြားေစႏိုင္ေၾကာင္း ယင္းအဖြဲ႕ကို မယံုၾကည္သူမ်ားကပင္ မၾကာေသးမီက အသိအမွတ္ျပဳလာခဲ့ၾကသည္။ အထင္ရွားဆံုး အခ်င္းအရာမွာ တအိအိေစ်းက်ေနေသာ ေဒၚလာျဖစ္သည္။ ေရနံကို ေဒၚလာႏွင့္ ေစ်းႏႈန္းသတ္မွတ္ေသာေၾကာင့္ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းမွစကာ ဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီးႏိုင္ငံမ်ား၏ ေငြေၾကးႏွင့္ႏႈိင္းယွဥ္ပါက ေဒၚလာတန္ဖိုး သံုးပံုတစ္ပံုနီးပါး က်ဆင္းခဲ့ေသာေၾကာင့္ အေမရိကန္တို႔သည္ ေရနံတစ္စည္အတြက္ ေဒၚလာ ၂၀ ေက်ာ္ ပိုသံုးေနရသည္။ ထို႔ျပင္ ေစ်းကစားသူမ်ားေၾကာင့္လည္း ေရနံေစ်း ျမင့္တက္ေကာင္းျမင့္တက္ႏိုင္သည္။ ကုန္စည္အားလံုးကို ေစ်းကစား ႀကိဳးကိုင္ျခယ္လွယ္ႏိုင္ေသာ္လည္း ေရနံကေတာ့ အထိမခံသည့္အမ်ဳိးျဖစ္သည္။

ပထမအခ်က္။ ။ ေရနံသည္ ေထာက္ပံ့မႈအလ်ဥ္ျပတ္တတ္ေသာ ကုန္စည္ျဖစ္သည္။ ဟာရီကိန္း သို႔မဟုတ္ နယ္စပ္စစ္ပြဲမ်ားေၾကာင့္ ေရနံထုတ္လုပ္မႈ ထိခုိက္တတ္သည္။

ဒုတိယအခ်က္။ ။ ကမၻာလံုးဆုိင္ရာ ေရနံစနစ္ကလည္း နားလည္ရန္ အလြန္ခက္ခဲသည္။ ထုတ္လုပ္သူမ်ား၊ ခ်က္လုပ္သန္႔စင္သူမ်ား၊ သယ္ယူပို႔ေဆာင္သူမ်ားႏွင့္ ျဖန္႔ျဖဴးသူမ်ား အဆင့္ဆင့္ရွိေနသည္။ မည္သည့္ေနရာတြင္ မည္သည့္အခ်ိန္၌ ေရနံမည္မွ်လိုမည္ကိုမူ မည္သူမွ် အတိအက်မသိေပ။ ေရနံထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်သည့္စနစ္တြင္ စာရင္းမည္မွ် ပိုေနသည္ကို ခန္႔မွန္းရန္ႏွင့္ ေရနံအလ်ဥ္ျပတ္မႈကို ကာကြယ္ရန္ မည္သည့္ပမာဏမွ် သိုေလွာင္ထားရမည္ကို ဆံုးျဖတ္ရန္ခက္ခဲသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ အေမရိကန္စြမ္းအင္ဌာနက အေမရိကန္တြင္ ေရနံသိုေလွာင္ထားမႈ က်ဆင္းေနေၾကာင္း ေၾကညာပါက ေရနံေစ်းကြက္က ေစ်းႏႈန္းျမင့္တက္ျခင္းျဖင့္ တံု႔ျပန္သည္။

ေရနံသည္ မတည္ၿငိမ္ေသာ ကုန္စည္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေန႔စဥ္ စြန္႔စားျခင္းျဖင့္ အျမတ္ရေနေသာ ကုန္သည္မ်ားကို ဆြဲေဆာင္သည္။ ေစ်းႏႈန္းကလည္း နာရီႏွင့္အမွ် အေျပာင္းအလဲရွိသည္။ ေစ်းႏႈန္းကို အေလာင္းအစားျပဳ စြန္႔စားျခင္းသည္ ရာဇ၀တ္မႈမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ယင္းအေလာင္းအစားမ်ားက ေစ်းႏႈန္းကို လႊမ္းမိုးလာေသာအခါ ျပႆနာျဖစ္သည္။

အစဥ္အလာအားျဖင့္ ေရနံေစ်းႏႈန္းသည္ ေရနံတစ္စည္ ထုတ္လုပ္သည့္စရိတ္ႏွင့္ သံုးဆခန္႔ကြာဟတတ္ေၾကာင္း နယူးေယာက္ရွိ Oppenheimer & Co. မွ ေရနံအေၾကာင္းေလ့လာသူ Fadel Gheit က ေျပာၾကားခဲ့သည္။ ေရနံထုတ္လုပ္မႈစရိတ္သည္ ကမၻာတစ္၀ွမ္းတြင္ တစ္စည္လွ်င္ ၁၅ ေဒၚလာမွ ၁၉ ေဒၚလာၾကား ကုန္က်သည္။ အမွန္တကယ္ ေရနံေစ်းႏႈန္းသည္ ၄၅ ေဒၚလာႏွင့္ ၅၇ ေဒၚလာျဖင့္ မည္သည့္ေနရာတြင္မဆို ၀ယ္ယူရသင့္သည္။ ေရနံတစ္စည္ ၄၅ ေဒၚလာသည္ သင့္တင့္ေသာေစ်းႏႈန္းျဖစ္ေၾကာင္း အိုပက္က ၂၀၀၅ ခုႏွစ္တြင္ ေျပာၾကားခဲ့ဖူးသည္။

ထို႔ျပင္ မလူးသာမလြန္႔သာေသာ ေစ်းကြက္မ်ားသည္ ႏိုင္ငံေရးအျဖစ္အပ်က္မ်ား၊ ဟာရီကိန္း (သို႔မဟုတ္) ေစ်းကစားသူမ်ား၏ အေလာင္းအစားမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ အေႏွာင့္အယွက္မ်ား ျဖစ္သည္။

ေစ်းကစားမႈ အာမခံ (Speculator Premium) ကို မည္ကဲ့သို႔ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ပါမည္နည္း။

ေစ်းႏႈန္းျမင့္တက္မႈတိုင္းသည္ ေရနံတင္ပို႔ေရာင္းခ်သူမ်ားအတြက္ ဧရာမ ဆုလာဘ္တစ္ခုျဖစ္သည္။ ေစ်းကစားမႈ အာမခံေၾကာင့္ အီရန္သည္ တစ္လေဒၚလာ ၅.၅ ဘီလ်ံခန္႔ အျမတ္ထြက္ေနသည္။ ထိုေငြမ်ားကို အႏၲရာယ္ေပးႏိုင္ေသာ လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ အသံုးျပဳႏိုင္သည္။ ထို႔ျပင္ တီဟီရန္အား စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မႈမ်ားကို ေထမိႏိုင္သည္။

(International Herald Tribune တြင္ပါရွိသည့္ Paul Roberts ေရးသားေသာ Why oil prices so hight? ျဖစ္ပါသည္။)

Technorati Technorati tags: , ,

အျပည့္အစံုဖတ္ရန္

Thursday, December 20, 2007

လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ တို႔ရန္သူ

ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ၏ တရားစီရင္ေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ စီမံခန္႔ခြဲေရး ကိစၥအရပ္ရပ္ကို ကမၻာ႔အလယ္တြင္ မတင့္တယ္စရာျဖစ္ေအာင္၊ ေျဖာင့္မတ္ မွန္ကန္ေသာ လမ္းေၾကာင္းကို တိမ္းေစာင္းေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေနမႈမ်ားတြင္ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈလည္း တစ္ခုအပါအဝင္ျဖစ္ပါသည္။ တံစိုးလက္ေဆာင္ႏွင့္ လာဘ္လာဘယူၿပီး မိမိလုပ္ပိုင္ခြင့္ႏွင့္ တာဝန္ဝတၱရားမ်ားကို လြဲမွားစြာ ေဆာင္ရြက္ေပးမႈေၾကာင့္ တစ္ဖက္ ကာယကံရွင္မွာ မ်ားစြာ နစ္နာရသလို ႏိုင္ငံေတာ္အုပ္ခ်ဳပ္သူ လူပုဂၢိဳလ္တို႔အေပၚတြင္လည္း အမ်ားျပည္သူ အထင္ေသးစရာ၊ အျပစ္ ေျပာစရာမ်ား ႀကံဳေတြ႕ရတတ္ပါသည္။ ထို႔ထက္ပိုဆိုးသည္မွာ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမ်ားျပားၿပီး အမွန္က အမွားျဖစ္၊ အမွားက အမွန္ျဖစ္ရာ က တိုင္းျပည္၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၲရားမွာလည္း ကေမာက္ကမျဖစ္သြားၿပီး မတရားခံရသူတို႔က နာက်ည္းခ်က္ျဖင့္ လက္တံု႔ျပန္ျခင္းလည္း ႀကံဳေတြ႕ရတတ္ပါသည္။

ႏိုင္ငံေတာ္အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားအေနျဖင့္ တာဝန္ရွိပုဂၢိဳလ္မ်ား၊ ဝန္ထမ္းမ်ား လာဘ္ေပးလာဘ္ယူကင္းရွင္းေရး၊ အဂတိလိုက္စားမႈ ပေပ်ာက္ေရး တို႔အတြက္ ဥပေဒမ်ား သတ္မွတ္ျပဌာန္းေပးထားပါသည္။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလ ၈ ရက္ ေန႔စြဲျဖင့္ 'အဂတိလိုက္စားမႈတားျမစ္ေရး အက္ဥပေဒ' ကို ျပဌာန္းခဲ့သလို ျပစ္မႈဆိုင္ရာဥပေဒ ပုဒ္မ ၁၆၁ မွ ၁၆၅ အထိ တို႔တြင္လည္း ျပည္သူ႔ဝန္ထမ္းမ်ားက်ဴးလြန္ေသာ သို႔မဟုတ္ သက္ဆိုင္ေသာျပစ္မႈမ်ား (offenses by or relating to public servants) ကိုလည္း ျပဌာန္းထားရွိပါသည္။

သို႔ေသာ္လည္း အက်င့္ပ်က္ဝန္ထမ္းအခ်ိဳ႕သည္ လာဘ္လာဘမရလွ်င္ ဘာမွ် လုပ္ခ်င္ကိုင္ခ်င္ပံုမရ၊ လာဘ္ကိုေမွ်ာ္ကိုးၿပီး လာဘ္ရမွသာ လုပ္ငန္းေဆာင္ရြက္ေပးတတ္သျဖင့္ လာဘ္မေပးႏိုင္ပါက လုပ္ငန္းမ်ားကို ဖင့္ေႏွးေစၿပီး ၾကန္႔ၾကာေအာင္ လုပ္တတ္ၾကသည္။ ထိုအခါ ကာယကံရွင္မ်ားက လုပ္ေဆာင္မေပးေသာ ဝန္ထမ္းကို ေက်ာ္ၿပီး အစိုးရကိုသာ အျပစ္တင္တတ္ၾကသျဖင့္ အစိုးရလည္း နာမည္ ပ်က္ကိန္း ႀကံဳရသလို လည္ပတ္ေနေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၲရားလည္း ယိုင္နဲ႔သြားရေတာ့သည္။

လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ ပေပ်ာက္ေရးကိစၥကို ထိန္းခ်ဳပ္ရာတြင္ လာဘ္ေပးသူေရာ၊ လာဘ္ယူသူပါ ႏွစ္ဦးစလံုးက မိမိတို႔ အသိတရားရွိရွိျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ရန္လိုပါသည္။ အေၾကာင္းမွာ အဂတိလိုက္စားမႈတားျမစ္ေရး အက္ဥပေဒအရ လာဘ္ေပးသူ၊ လက္ယူသူ ႏွစ္ဦးစလံုးမွာ အျပစ္ ရွိေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။

ကာယကံရွင္အေနျဖင့္လည္း မိမိရပိုင္ခြင့္မ်ားကို ျပည္သူ႔ဝန္ထမ္းထံမွ မွန္မွန္ကန္ကန္ နည္းလမ္းတက် ရယူဖို႔လိုပါသည္။ ျပည္သူ႔ ဝန္ထမ္းမ်ား အေနျဖင့္လည္း ႏိုင္ငံေတာ္၏လစာကို ရရွိခံစားၿပီးျဖစ္ရာ မိမိတာဝန္အရ လုပ္ေဆာင္ေပးရမည့္ကိစၥကို ဥပေဒလုပ္ထံုး လုပ္နည္းႏွင့္အညီ သမာသမတ္က်က် လုပ္ေဆာင္ေပးရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ မေတာ္ေလာဘႏွင့္ယွဥ္ကာ ကိုယ္က်င့္သိကၡာ ေဖာက္ဖ်က္မႈ မ်ား ရွိလာလွ်င္ ဥပေဒ၏အျပစ္ေပးျခင္းကို ခံရႏိုင္ပါသည္။

ဘာမွမဟုတ္သည့္ လာဘ္ေငြေလးအတြက္ ျပည္သူ႔ဝန္ထမ္းတစ္ဦး၏ ဘဝႀကီးတစ္ခုလံုး ပ်က္စီးသြားႏိုင္သည္ကို သတိျပဳသင့္ပါသည္။ ပို၍သတိျပဳသင့္သည္မွာ လာဘ္ယူမႈကိစၥကို တာဝန္ရွိသူ ျပည္သူ႔ဝန္ထမ္း၏ ဇနီးသည္က ျပဳလုပ္ခဲ့လွ်င္လည္း ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ဝန္ထမ္းတြင္ အျပစ္ရွိၿပီး ျပစ္ဒဏ္ခံရႏိုင္ပါသည္။ ျပစ္မႈဆိုင္ရာဥပေဒ ပုဒ္မ ၁၆၂ တြင္ ''မည္သူမဆို ျပည္သူ႔ဝန္ထမ္းတစ္ဦးဦးအား ရာထူးဆိုင္ရာ ျပဳလုပ္မႈတစ္ခုခုကို ျပဳလုပ္ေစရန္၊ ေရွာင္ၾကဥ္ေစရန္၊ မ်က္ႏွာလိုက္ေစရန္၊ ႏွိမ္ေစရန္ သို႔မဟုတ္ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္အတြက္ ေကာင္းက်ိဳးကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ မေကာင္းက်ိဳးကိုေသာ္လည္းေကာင္း ျပဳေစရန္ ဥပေဒႏွင့္မညီေသာနည္းလမ္းျဖင့္ ေသြးေဆာင္မႈ ျပဳလွ်င္ ျပည္သူ႔ဝန္ထမ္းကို လာဘ္ေပးမႈက်ဴးလြန္ရာေရာက္၍ ေထာင္ဒဏ္သံုးႏွစ္ သို႔မဟုတ္ ေငြဒဏ္ သို႔မဟုတ္ ဒဏ္ႏွစ္ရပ္လံုး ခ်မွတ္ ႏိုင္ေၾကာင္း'' ျပဌာန္းထားသည္။

အလားတူ ျပစ္မႈဆိုင္ရာဥပေဒ ပုဒ္မ ၁၆၃ တြင္လည္း ''ျပည္သူ႔ဝန္ထမ္းအေပၚတြင္ မိမိ၏ၾသဇာကို အသံုးျပဳသည့္အတြက္ တံစိုးယူလွ်င္ ေထာင္ဒဏ္တစ္ႏွစ္ သို႔မဟုတ္ ေငြဒဏ္ သို႔မဟုတ္ ဒဏ္ႏွစ္ရပ္စလံုး ခ်မွတ္ႏိုင္ေၾကာင္း'' ျပဌာန္းထားသည္။ ပုဒ္မ ၁၆၄ တြင္ ''ျပည္သူ႔ ဝန္ထမ္းတစ္ဦးႏွင့္စပ္လ်င္း၍ တစ္ဆက္တည္းျဖစ္ေသာ အထက္ပုဒ္မႏွစ္ခုတြင္ ေဖာ္ျပထားသည့္ ျပစ္မႈတစ္ခုခုကို က်ဴးလြန္ရာတြင္ ထို ျပည္သူ႔ဝန္ထမ္းျဖစ္သူက ထိုျပစ္မႈကို အားေပးကူညီလွ်င္ ထိုျပည္သူ႔ဝန္ထမ္းကို သံုးႏွစ္ထိ ေထာင္ဒဏ္ သို႔မဟုတ္ ေငြဒဏ္ သို႔မဟုတ္ ဒဏ္ႏွစ္ရပ္လံုး ခ်မွတ္ရမည္'' ဟု ျပဌာန္းထားသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ ဥပမာ- ျပည္သူ႔ဝန္ထမ္းခင္ပြန္းအား ဇနီးျဖစ္သူက ၎၏ မိတ္ေဆြအား ရာထူးခန္႔ေပးရန္ ကာယကံရွင္ထံမွ လာဘ္ယူၿပီး ခင္ပြန္းသည္ကိုေျပာရာ ခင္ပြန္းသည္ကလည္း ဇနီးေျပာသည့္အတိုင္း လုပ္ေဆာင္ေပးခဲ့ရာတြင္ ျပည္သူ႔ဝန္ထမ္း ခင္ပြန္းသည္ေရာ ဇနီးသည္ပါ ျပစ္မႈပုဒ္မ ၁၆၂ ႏွင့္ ၁၆၃ တို႔ကို က်ဴးလြန္ရာေရာက္ၿပီး ပုဒ္မ ၁၆၄ အရ ႏွစ္ဦးစလံုး ျပစ္ဒဏ္ခံရမည္ျဖစ္သည္။ ဤျပဌာန္းခ်က္မ်ားကိုၾကည့္ပါက ဇနီးမယားမ်ားအေနျဖင့္လည္း ျပည္သူ႔ဝန္ထမ္း ခင္ပြန္းသည္၏ တာဝန္ဝတၱရားေဆာင္ရြက္မႈမ်ားတြင္ မမွန္ကန္ေသာနည္းလမ္းျဖင့္ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ရန္မသင့္ေၾကာင္း သတိျပဳ သင့္ေၾကာင္း ေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။

အခ်ဳပ္အားျဖင့္တင္ျပရလွ်င္ ယေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္အား စည္းကမ္းျပည့္ဝေသာ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္သစ္ႀကီးျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္း တည္ေဆာက္ေနခ်ိန္တြင္ ႏိုင္ငံဝန္ထမ္း၊ ျပည္သူ႔ဝန္ထမ္းမ်ားအေနျဖင့္ သစၥာ၊ သမာဓိ၊ သိကၡာ၊ ကိုယ္က်င့္တရားျပည့္ဝစြာျဖင့္ ႏိုင္ငံ့ တာဝန္မ်ားကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ေစတနာအျပည့္ထားကာ ေဆာင္ရြက္သြားရန္ႏွင့္ အဂတိလိုက္စားမႈကို အျမစ္ပါမက်န္ တြန္းလွန္ ၿဖိဳဖ်က္သင့္လွေၾကာင္း ေစတနာေကာင္းျဖင့္ ေရးသားလိုက္ရပါသည္။

(၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလ ၂၁ ရက္ေန႔ထုတ္ The Crime Journal ပါ ေမာင္ေမာင္လွေဌး (ဥပေဒ) ၏ ''ေရွာင္ရွားသင့္ေသာ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူကိစၥ'' ေဆာင္းပါးမွ ထုတ္ႏႈတ္ယူထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။)

Technorati Technorati tags: , , ,

အျပည့္အစံုဖတ္ရန္

Friday, December 14, 2007

ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို ဖ်က္ဆီးသူမ်ား

အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ကိုလိုရာဒိုျပည္နယ္မွာ အလြန္ႀကီးမားတဲ့ ၀က္သစ္ခ်ပင္ႀကီးတစ္ပင္ ရွိပါတယ္။ အဲဒီအပင္ရဲ႕ သက္တမ္းဟာ ႏွစ္ ၄၀၀ ေက်ာ္ေနပါၿပီ။ တစ္ေန႔မွာေတာ့ အဲဒီအပင္ႀကီးဟာ အလိုအေလ်ာက္ လဲက်သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအပင္ဟာ အႏွစ္ ၄၀၀ အတြင္း မိုးႀကိဳး ၁၄ ႀကိမ္ အပစ္ခံခဲ့ရေပမယ့္ မၿဖံဳခဲ့။ ျပင္းထန္းတဲ့ ေလမုန္တိုင္း ဒဏ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခံခဲ့ရပါတယ္။ ေျမငလ်င္ေတြ လႈပ္ေပမယ့္လည္း လဲမက်။ ဒါေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္မ်ား လဲက်သြားရသလဲ ပညာရွင္ေတြ ဆန္းစစ္လိုက္ေတာ့ လား...လား...ပင္စည္ထဲမွာ အလြန္ေသးငယ္တဲ့ ပိုးေကာင္ကေလးေတြ ၀င္ေရာက္စားေသာက္ေနခဲ့ၾကတဲ့အတြက္ လဲက်သြားခဲ့ေၾကာင္း ေတြ႕ခဲ့ရပါေရာလား။
ျမန္မာ့ဆို႐ုိးစကားမွာလည္း "အသားထဲက ေလာက္ထြက္" "လူယံုသတ္လို႔ ေသတယ္" ဆိုတာမ်ဳိးေတြ ရွိပါတယ္။ ျပင္ပက ရန္သူထက္ အတြင္းရန္က ပိုၿပီးေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္ဆိုတဲ့သေဘာပါ။ ဒီအခ်က္ကို ကိုလိုရာဒိုက ၀က္သစ္ခ်ပင္ႀကီးက သက္ေသထူေနပါၿပီ။ လူဘ၀ရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာေနမႈကိုလည္း အျပင္ေလာကထက္ အတြင္း စိတ္သ႑ာန္က ပိုမိုဖ်က္ဆီးႏိုင္စြမ္းရွိတာကို ဆင္ျခင္ၾကည့္ရင္ ေတြ႕ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီ အတြင္းစိတ္ေတြကို ပိုးေကာင္ေလးေတြနဲ႔ ခိုင္းႏိႈင္းခ်င္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လူ႔ကိုယ္ခႏၶာထဲမွာ အဲဒီလိုပိုးမ်ဳိးမ်ားစြာရွိတဲ့အထဲမွာ အဆိုးဆံုး ပိုး ၅ မ်ဳိးရွိပါတယ္။ အဲဒီပိုးေလးေတြ အေၾကာင္းကို ေျပာျပခ်င္လို႔ပါ။

ေလာဘ
။ ။ ဒီပိုးေကာင္ေလးကေတာ့ ထူးခြၽန္ေအာင္ျမင္လိုသူေတြအတြက္ေတာ့ မရွိမျဖစ္တဲ့ အက်ဳိးျပဳ ပိုးေကာင္ေလးလည္းျဖစ္ပါတယ္။ ေအာင္ျမင္ထင္ရွားတဲ့သူတိုင္းဟာ သူတို႔ရဲ႕အလုပ္ကို ေလာဘနဲ႔ လုပ္ကိုင္ခဲ့တဲ့သူေတြပါ။ ဒါေပမယ့္ တန္ေဆးလြန္ေဘးဆိုတဲ့အတိုင္း အလြန္အကြၽံဆိုရင္ေတာ့ ေဘးျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အတုိင္းအတာတစ္ခုထက္ ေက်ာ္လြန္လာရင္ေတာ့ ကိုယ့္ကို ျပန္ကိုက္မယ့္ ပိုးေကာင္တစ္မ်ဳိးပါပဲ။ ေလာဘႀကီးလြန္တဲ့အခါ ကိုယ့္မွာတကယ္တမ္းမလိုအပ္တာေတြကိုလည္း လိုအပ္တယ္ထင္ၿပီး လိုခ်င္တပ္မက္စိတ္ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ ဘ၀ဆိုတာကလည္း လိုခ်င္တိုင္း၊ ေတာင့္တတိုင္း ရႏိုင္တာမ်ဳိးက မဟုတ္ျပန္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေလာဘႀကီးသူေတြဟာ လိုခ်င္တာမရတဲ့အတြက္ စိတ္ပ်က္ရ၊ စိတ္ညစ္ရနဲ႔ အရမ္းကို ပင္ပန္းၾကရပါေတာ့တယ္။ ဒီစိတ္နဲ႔စား၊ ဒီစိတ္နဲ႔သြားၿပီး ဒီစိတ္နဲ႔ပဲ အသက္ဆက္လာတဲ့အခါ ရွိၿပီးသားအရာေတြကိုပါ လက္လြတ္ဆံုး႐ႈံးရေတာ့တာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေလာဘလြန္ကဲတဲ့သူဟာ အၿမဲတမ္း ဂဏာမၿငိမ္ျဖစ္ေနရၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းမႈေတြနဲ႔ အလွမ္းေ၀းေနရေတာ့တာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ 'ေလာဘ' ဆိုတာ လူကိုဖ်က္တဲ့ ပိုးတစ္မ်ဳိးလို ဆိုႏိုင္ပါတယ္။

ရည္မွန္းခ်က္။ ။ ဒါကိုေျပာရင္ အမ်ားစုက ကြၽန္ေတာ့္ကို ျငင္းၾကလိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။ မွန္ပါတယ္။ ဘ၀ တိုးတက္ဖို႔ဆိုတာ ရည္မွန္းခ်က္ရွိမွာ ျဖစ္ႏုိင္တာပါ။ ရည္မွန္းခ်က္မရွိသူဟာ ပဲ့မပါတဲ့ေလွ၊ စတီယာရင္မပါတဲ့ကား၊ ေရဒါမပါတဲ့ ေလယာဥ္လို ဦးတည္ရာရွာမရဘဲ စမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ႔ ခရီးဆက္ရမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ရည္မွန္းခ်က္ အထားမလြန္ဖို႔ေတာ့ အေရးႀကီးပါတယ္။ မျဖစ္ႏိုင္တာကို ျဖစ္ရမယ္လို႔ ရည္မွန္းခ်က္ထားလို႔ မရပါဘူး။ ဥပမာအားျဖင့္ ေယာက်္ားကိုအေလွ်ာ့မေပးခ်င္စိတ္နဲ႔ အၿပိဳင္ဆုေတာင္းခဲ့လို႔ နတ္ျပည္မွာ နတ္သားတစ္ဖက္ ငါးရာရဲ႕ ၀ိုင္းၿပီး ေပ်ာ္ပါးျခင္းကိုခံရတဲ့ နတ္သမီးတစ္ေယာက္အေၾကာင္း ဟာသပံုျပင္ေလးကို နမူနာယူသင့္ပါတယ္။ ကုိယ့္ခြန္အားနဲ႔မမွ်တဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ မခ်မိဖို႔ အလြန္ကို အေရးႀကီးပါတယ္။ မေတာ္ေလာဘနဲ႔ယွဥ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေရး ရည္မွန္းခ်က္ေတြ႕ေၾကာင့္ ပတ္၀န္းက်င္ကို အႀကီးအက်ယ္ ထိခိုက္ေစတတ္ၿပီး ေနာက္ဆံုး ထိုသူကိုယ္တိုင္ အဲဒီရည္မွန္းခ်က္ရဲ႕ သားေကာင္အျဖစ္ ပ်က္စီးဘ၀ဆံုးသြားတာမ်ဳိး ျဖစ္ေစႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလိုရည္မွန္းခ်က္မ်ဳိးေတြ ရွိေနၿပီဆိုရင္ေတာ့ ျမန္ျမန္ေမာင္းထုတ္ပစ္မွသာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ပိုးကိုက္ျခင္းေဘးမွ ကင္းေ၀းမွာပါ။

မနာလိုျခင္း။ ။ မနာလိုစိတ္ဆိုတာ မမွန္ကန္ေသာ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္လာတာမ်ဳိးပါ။ လူအမ်ားစုက သူ႔အေၾကာင္းနဲ႔သူ ျဖစ္တဲ့ကိစၥကို ကိုယ့္အေၾကာင္းနဲ႔ကိုယ္ မျဖစ္တဲ့ကိစၥနဲ႔ ယွဥ္ၾကည့္တတ္ၾကပါတယ္။ သူမ်ားက က်ားကုတ္က်ားခဲ ႀကိဳးစားေနခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ကိုယ္က ေပါ့ေပါ့ေန ေပါ့ေပါ့စားခဲ့ၿပီး၊ သူေအာင္ျမင္သြားေတာ့မွ မနာလိုျဖစ္တာဟာ မွန္ကန္တဲ့ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္ကမွ ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္ မရွိဘဲ ေန႔မအိပ္ညမအိပ္ ႀကိဳးစားၿပီး ေအာင္ျမင္သြားတဲ့သူတစ္ေယာက္ကို မတရားစီးပြားရွာသူလို႔ အမနာပေျပာတာဟာ မွန္ကန္တဲ့ လုပ္ရပ္မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ အဲဒီလိုလူမ်ဳိးဟာ သူ႔ရဲ႕ မူမမွန္စိတ္၊ မနာလိုစိတ္ေတြက သူတို႔ကို အၿမဲေခ်ာက္လွန္႔ျခင္းကို ခံၾကရတတ္ပါတယ္။

ေဒါသ။။ ေဒါသဆိုတာမ်ဳိးဟာ လူတိုင္းနဲ႔မကင္းႏိုင္ေပမယ့္လည္း အလြန္ဆိုးရြားတဲ့ ပိုးတစ္ေကာင္ ျဖစ္လို႔ေနပါတယ္။ ေဒါသဟာ ပူေလာင္ ပါတယ္။ ေဒါသထြက္ေနသူတစ္ေယာက္ဟာ အသက္႐ႈျမန္လာပါတယ္။ ႏွလံုးခုန္ႏႈံးလည္း ျမန္လာပါတယ္။ အသက္႐ႈမ၀ေတာ့ဘဲ အဆုတ္ကို အလြန္အားစိုက္ကာ ႐ႈ႐ိႈက္ရပါတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕ အလြန္ေဒါသႀကီးသူေတြဆိုရင္ တက္သြားတာမ်ဳိး၊ သတိလစ္သြားတာမ်ဳိးပင္ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ေဆးပညာရွင္မ်ားက ႏွလံုးေရာဂါျဖစ္ရျခင္း၏ အေၾကာင္းအရင္းခံတစ္ရပ္မွာ ေဒါသႀကီးျခင္းပင္ျဖစ္သည္ဟု သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။ ေဒါသစိတ္ မႊန္ေနခ်ိန္မွာ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ဟာလည္း အမွားမ်ားတတ္ပါတယ္။ ေဒါသဟာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈရဲ႕ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္တဲ့အတြက္ လူေတြကို အၿမဲတမ္း အ႐ႈံးေပၚေစပါတယ္။

မာန။ ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုယ္ထဲက ေနာက္ဆံုးပိုးတစ္ေကာင္ကေတာ့ မာနပဲျဖစ္ပါတယ္။ မာနဆိုတာကေတာ့ စိတ္ႀကီး၀င္ျခင္း၊ ဘ၀င္ျမင့္ျခင္း၊ ေထာင္လႊားျခင္းလို႔ ဖြင့္ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ မာနေထာင္လႊားသူဟာ ကိုယ့္ရဲ႕ အရွိအတိုင္းထက္ ပိုၿပီး ႐ႈျမင္တတ္တဲ့အတြက္ ဘ၀င္ျမင့္သူပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ သူတစ္ပါးရဲ႕ မ်က္မုန္းက်ဳိးျခင္းကို ခံရတတ္ပါတယ္။ မာနႀကီးသူဟာ ေနရာတကာမွာ မာနကိုသာ အေလးထားၿပီး မာနကို ထိခိုက္ခံရ ရင္ အလြန္ကို စိတ္ဆင္းရဲၾကရပါတယ္။ လူေတြကို မတူသလို မတန္သလို ဆက္ဆံတတ္တဲ့အတြက္လည္း အထီးက်န္တတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မာနဟာလည္း လူကိုဖ်က္ဆီးတဲ့ပိုးတစ္မ်ဳိးအျဖစ္ သတ္မွတ္လို႔ရတဲ့ အရာတစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အႏွစ္ ၄၀၀ လံုးလံုး ျပင္ပကို ရာသီဥတုဒဏ္ကို ႀကံ႕ႀကံ႕ခံႏိုင္ခဲ့တဲ့ ၀က္သစ္ခ်ပင္ႀကီး ေနာက္ဆံုးမွာ လက္တစ္ဖ်စ္စာသာရွိတဲ့ ပိုးေကာင္ေလးေတြရဲ႕ လႈိက္စားမႈေၾကာင့္ အလိုအေလ်ာက္ၿပိဳလဲက်ခဲ့ရတာကို ဆင္ျခင္သံုးသပ္ႏုိင္ၾကပါေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းေပးလိုက္ရပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

(ဆရာေဖျမင့္ ဘာသာျပန္ေရးသားထားတဲ့ မူမွန္စိတ္၊ မူမွန္အေတြး၊ မူမွန္အက်င့္အႀကံ (၂) စာအုပ္မွ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို ဖ်က္ဆီးသူမ်ားအား မွီျငမ္းထားပါသည္။)

Technorati Technorati tags: , , , , Powered by ScribeFire.

အျပည့္အစံုဖတ္ရန္

Wednesday, December 12, 2007

အူမႏွင့္ သီလ

အတၲသမံ ေပမံနတၴိ - ကိုယ့္ကိုယ္ကိုခ်စ္ေသာအခ်စ္ႏွင့္ တန္းတူရည္တူ ဒီဂရီပါ၀ါတူေသာ အခ်စ္မည္သည မရွိလို႔ ဆိုစကားရွိပါတယ္။ သက္ရွိသတၲ၀ါတိုင္းဟာ ကိုယ့္အသက္ကို အခင္တြယ္ဆံုး၊ အခ်စ္ဆံုးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အသက္ရွင္လိုၾကပါတယ္။ အသက္ရွင္လို၊ အသက္ရွည္လိုတဲ့အတြက္ အသက္ေမြးၾကရပါတယ္။ အသက္ရွိေသာ သတၲ၀ါတိုင္း အသက္ေမြးဖို႔အတြက္ အစာရွာၾကရပါတယ္။ စားနပ္ရိိကၡာဆိုသည့္အတိုင္း အစားအစာဟူသမွ်ကို ရိိကၡာလို႔ ေခၚပါတယ္။ တိရစၦာန္ေတြမွာလည္း ၀မ္းကရွိေနတဲ့အတြက္ ၀မ္းစာရိိိကၡာလိုၿပီး၊ လူေတြမွာလည္း သမုဒၵရာ ၀မ္းတစ္ထြာအတြက္ ၀မ္းစာရိိကၡာလိုပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ လူနဲ႔ တိရစၦာန္ မတူတာက တိရစၦာန္ေတြမွာ ရိိကၡာသာလိုၿပီး သိကၡာမလိုပါဘူး။ လူေတြမွာေတာ့ ရိကၡာတစ္ခုတည္းနဲ႔ မလံုေလာက္ေသးဘဲ သိကၡာရွိဖို႔ပါလိုပါတယ္။ ရိကၡာသာ အေလးထားၿပီး သိကၡာကို အေလးမထားရင္ လူနဲ႔ တိရစၦာန္ ဘာမွ်ထူးျခားေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။

အာဌာ၀ကဘီလူးက "အရွင္ဘုရား - ဘယ္ပံုဘယ္နည္း အသက္ေမြးျခင္းဟာ အေကာင္းဆံုးပါလဲ" လို႔ ဘုရားကို ေမးေလွ်ာက္ေတာ့ ဘုရားက "ပညာနဲ႔အသက္ေမြးတာ အေကာင္းဆံုး" လို႔ ေျဖေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ အဌကထာဆရာက ပညာႏွင့္ အသက္ေမြးျခင္းဟူသည္ ႏွစ္ဖက္ျမင္ပုဂၢိဳလ္တို႔၏ အသက္ေမြးျခင္းလို႔ ဖြင့္ဆိုပါတယ္။ ႏွစ္ဖက္ဟူသည္ လက္ရွိပစၥဳပၸန္ဘ၀နဲ႔ ေနာင္တမလြန္ဘ၀ကို ဆိုလိုတာပါ။ ေနာက္တစ္နည္းအေနနဲ႔ သူ႔ဘက္၊ ကိုယ့္ဘက္၊ သူ႔ဖို႔၊ ကိုယ့္ဖို႔ ကိုလည္း ဆိုလိုပါတယ္။ သူသူကိုယ္ကိုယ္ အသက္ေမြးၾက၊ ၀မ္းေက်ာင္းၾကရမွာ ပစၥဳပၸန္အေရးနဲ႔ တမလြန္အေရးဆိုၿပီး ႏွစ္ဖက္မွ်ေတြးဖို႔လိုပါတယ္။ ႏွစ္ဖက္မွ်ျမင္ရမယ္။ သူ႔ဖို႔ကိုယ့္ဖို႔ ႏွစ္ဖက္မွ်ေတြးရပါမယ္။

လူဆိုတာ တစ္ေယာက္တည္းေနေတာ့ တစ္၀မ္းတစ္ခါးသာ ရွိပါတယ္။ ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းမိေတာ့ ႏွစ္၀မ္းႏွစ္ခါး။ ဒီလိုနဲ႔ ၀မ္းေတြခါးေတြက တိုးပြားမ်ားျပားလာမယ္။ ၀မ္းေတြရွိေတာ့ ၀မ္းစာရွာၾကရပါေရာ။ ဒီလို ၀မ္းစာရွာၾကရာမွာ တခ်ဳိ႕က ၀မ္းသာ၀တယ္၊ ကုသိုလ္က မရ။ တခ်ဳိ႕က် ကုသိုလ္သာရတယ္၊ ၀မ္းက မ၀။ ပီတိစားၿပီး အားရွိေနၾကရတယ္။ တခ်ဳိ႕က ကုသိုလ္လည္းမရ၊ ၀မ္းလည္းမ၀။ တခ်ဳိ႕မ်ား က်ေတာ့ ကုသိုလ္လည္းရ၊ ၀မ္းလည္း၀က်ပါတယ္။ ပညာနဲ႔ အသက္ေမြး ၀မ္းေက်ာင္းသူဟာ ကုသိုလ္လည္းရ၊ ၀မ္းလည္း၀တဲ့အမ်ဳိးပါပဲ။

ဒီေနရာမွာ ပညာဆိုတာ အသိပညာ၊ အသိစိတ္ဓါတ္၊ အသိတရား ျဖစ္ပါတယ္။ အသိစိတ္ဓါတ္ရွိသူဟာ ေကာင္းတဲ့အျပဳအမူ၊ ေကာင္းတဲ့ အေလ့အထရွိတယ္။ ေကာင္းတဲ့အျပဳအမူ၊ ေကာင္းတဲ့အေလ့အထဟာ သီလသိကၡာ ပါပဲ။ အသိစိတ္ဓါတ္ရွိသူဟာ ေကာင္းတဲ့စိတ္ထား ရွိတယ္။ စိတ္ထားေကာင္းတယ္ေပါ့။ ေကာင္းတဲ့စိတ္ထားရွိလို႔ စိတ္ထားေကာင္းတာဟာ သမာဓိသိကၡာျဖစ္ပါတယ္။ သမာဓိမ်ာ 'သံ' က ေကာင္းျခင္းလို႔ အဓိပၸါယ္ထြက္ၿပီး 'အဓိ' က စိတ္ထားလို႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သမာဓိဆိုတာ စိတ္ထားေကာင္းျခင္းပဲ ျဖစ္ပါ တယ္။ အသိစိတ္ဓါတ္၊ အသိတရား၊ အသိပညာကိုယ္တိုင္ဟာ ပညာသိကၡာ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီေတာ့ အသိစိတ္ဓါတ္၊ အသိတရားရွိသူမွာ ရိကၡာနဲ႔ သိကၡာက တစ္သားတည္းက်ေနပါတယ္။ အူမနဲ႔ သီလ ထပ္တူမွ်ေနပါတယ္။ ဘုရားရွင္မိန္႔ေတာ္မူတဲ႔ ပညာနဲ႔အသက္ေမြးတာ အေကာင္းဆံုးဆိုတာက ဒီလို ရိကၡာနဲ႔ သိကၡာ တစ္ထပ္တည္းက်တဲ့ အသက္ေမြးျခင္း၊ အူမနဲ႔သီလ ထပ္တူမွ်ေနတဲ့ အသက္ေမြးျခင္းကို ဆိုလိုပါတယ္။ ဒီလို အသက္ေမြးႏိုင္သူဟာ ေတာ္လည္းေတာ္၊ ေကာင္းလည္းေကာင္းတဲ့ အတြက္ သူေတာ္ေကာင္း မည္ပါတယ္။

အူမနဲ႔သီလကို တစ္သီးတစ္ျခားခဲြထားလို႔မရ၊ တစ္ဖက္ဖက္ အစြန္းထြက္လို႔မရ၊ မွ်ေနမွသာ သဘာ၀က်ပါတယ္။ လူတိုင္းမွာ အူမရွိၿပီး အူမတိုင္းလည္း ေတာင့္ဖို႔လိုပါတယ္။ အူမေတာင့္ျခင္းဟာ သီလေစာင့္ျခင္းကို ေက်းဇူးျပဳႏိုင္သလို သီလေစာင့္ျခင္းကလည္း အူမေတာင့္ဖို႔အတြက္ ေက်းဇူးျပဳႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ သီလဆိုတာ ေကာင္းေသာအေလ့အထ၊ ေကာင္းေသာအျပဳအမူျဖစ္တဲ့အတြက္ ေကာင္းေသာအေလ့အထေတြရွိရင္ ေကာင္းတဲ့အျပဳအမူေတြျပဳမူၾကရင္ အူမေတြ ေတာင့္လာၾကမွာ မလြဲပါပဲ။

(၁၂ ရက္ ၁၂ လ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ထုတ္ Weekly Eleven News တြင္ပါရွိေသာ အရွင္သံ၀ရာလကၤာရ (ဓမၼပိရဆရာေတာ္) ၏ အူမႏွင့္ သီလ ေဆာင္းပါးမွ ထုတ္ႏႈတ္ထားပါသည္။)

Technorati Technorati tags: , ,

အျပည့္အစံုဖတ္ရန္

Monday, December 10, 2007

ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ အစိုးရ

ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္းေျပာရင္ ႏိုင္ငံေတာ္နဲ႔ အစိုးရအပိုင္းကို ထည့္မေျပာလို႔မရပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးမွာ စနစ္ system ဆိုတာ ရွိရပါတယ္။ စနစ္တစ္ခုဟာ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို လႊမ္းမိုးတတ္ပါတယ္။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်မွတ္ရသူေတြဟာ တစ္ဦး တစ္ေယာက္ခ်င္းျဖစ္ႏိုင္သလို အဖြဲ႕အစည္းနဲ႔လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စနစ္တစ္ခုရဲ႕လႊမ္းမိုးမႈကို ခံရမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ျပည္သူဆိုတာရွိတယ္။ ျပည္သူ႔အသံဆိုတာ ရွိတယ္။ မီဒီယာရွိတယ္။ အတိုက္အခံဆိုတာလည္း ရွိတယ္။ လက္ရွိ အေနအထားေတြကို ဖိအားေတြအမ်ဳိးမ်ဳိးေပးၿပီး ေနာက္ကြယ္က တြန္းအားေပးေနတတ္တာ ႏိုင္ငံေရးရဲ႕ ၀ိေသသေတြျဖစ္လို႔ သိပ္ၿပီးထူးျခားတယ္လို႔ေတာ့ မဆိုႏိုင္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရးစနစ္ကို ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာေတြနဲ႔ တိုင္းတာလို႔မရပါဘူး။ ပံုေသ သတ္မွတ္ လို႔လည္း မရပါဘူး။ လူ႔ေဘာင္အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုဟာ ဘယ္ေလာက္ထိ တိုးတက္က်ယ္ပ်ံ႕မႈရွိတယ္၊ ဘယ္ေလာက္ အတိုင္းအတာ အထိ ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္စြမ္းရွိတယ္၊ ဘယ္ေလာက္ လႊမ္းမိုးသက္ေရာက္မႈရွိတယ္ဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးဟာ အမ်ဳိးမ်ဳိး ကြဲျပားျခားနားႏိုင္ပါတယ္။

ႏိုင္ငံေတာ္လို႔ဆိုလိုက္ရင္ ခုိင္ၿမဲေသာသေဘာေဆာင္သြားပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္မွာ အစိုးရအဖြဲ႕ဆိုတာ ရွိရပါတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕၊ တရားစီရင္ေရးအတြက္ တရား႐ုံး၊ ေအးခ်မ္းလံုၿခံဳေရးအတြက္ ရဲတပ္ဖြဲ႕ဆိုတာေတြ ထားရပါတယ္။ ဒါေတြကိုထားဖို႔လိုတယ္ဆိုတာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္တစ္ခုျဖစ္သလို၊ မရွိမျဖစ္အေနနဲ႔ အားလံုးက လက္ခံထားၾကရတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္လည္းျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ဆိုတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေအာက္မွာ ဥပေဒခ်မွတ္ဖို႔၊ ခ်မွတ္ထားတဲ့ဥပေဒကို လိုက္နာဖို႔ဆိုတာေတြကလည္း ဖြဲ႕စည္းသတ္မွတ္ထားတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြအေနနဲ႔ မလြဲမေသြ လုပ္ေဆာင္ၾကရမယ့္ တာ၀န္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ဆိုတာ ပထ၀ီအေနအထားအရ သတ္မွတ္ထားတဲ့ေဘာင္အတြင္းမွာ "တိုင္းျပည္" လည္းျဖစ္ႏိုင္သလို "လူမ်ဳိး" လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

"အစိုးရ" ဆိုတာကေတာ့ ဥပေဒျပဳျခင္း၊ ဥပေဒကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ျခင္း၊ ဥပေဒကို လိုက္နာေစျခင္းဆိုတဲ့ သေဘာသက္ေရာက္ပါတယ္။ အစိုးရဆိုတာကို က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့အျမင္နဲ႔ၾကည့္လိုက္ရင္ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕အာဏာကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတဲ့ အဖြဲ႕လို႔ျမင္ၾကပါလိမ့္မယ္။ ဒီလိုေျပာရတာကလည္း အစိုးရဖြဲ႕ၾကေဟ့လို႔ အခြင့္ရလိုက္တာနဲ႔ ရလုိက္တဲ့ အုပ္စုတစ္စု သို႔မဟုတ္ ပါတီတစ္ပါတီက ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးတစ္ခုလံုးကို သူစြဲကိုင္ထားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးဆိုင္ရာ မူ၀ါဒသေဘာတရားေတြ၊ စနစ္ေတြနဲ႔ အေကာင္အထည္ေဖာ္ၿပီး တည္ေဆာက္ၾကရပါေတာ့တယ္။

အစိုးရဆိုတာ သူတို႔အဖြဲ႕ခ်မွတ္ထားတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ဥပေဒေတြအတိုင္း ျပည္သူျပည္သားေတြ လိုက္နာႏိုင္ေအာင္ လံုၿခံဳမႈေပးႏိုင္ရပါတယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္လံုၿခံဳေရးနဲ႔ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးလုိ႔ လြယ္လြယ္နဲ႔သံုးလိုက္ရင္ သေဘာေပါက္လိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။ အစိုးရအေနနဲ႔ သူဖန္တီးခ်င္တဲ့ မူ၀ါဒသေဘာတရားေတြ၊ စနစ္ေတြေအာင္ျမင္ဖို႔ အပိုင္းႏွစ္ပိုင္းနဲ႔ လုပ္ေဆာင္ၾကရပါတယ္။ ပထမတစ္ပိုင္းက "အာဏာ" ျဖစ္ပါတယ္။ အာဏာဆိုတာ ျဖစ္သင့္ျဖစ္ထုိက္တာကို မျဖစ္မေနလိုက္နာၾကရေအာင္ မရွိမျဖစ္လိုအပ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ကို မုန္းေနတဲ့သူကို ၿပံဳးျပၿပီး သြားခိုင္းေနလို႔ ေအာင္ျမင္ခ်င္မွာေပါ့။ အာဏာကိုတည္ၿမဲေစဖို႔ အမိန္႔ဆိုတာကို သံုးသင့္ရင္သံုးရပါတယ္။ ငါတို႔ ဒါေတြ ဆံုးျဖတ္ထားတယ္။ လိုက္ကိုလိုက္နာရမယ္။ သူလိုက္နာၿပီး ငါမလိုက္နာဘူးဆိုတာမ်ဳိး မရွိေစရပါဘူး။ မလိုက္နာရင္ အေရးယူမယ္ဆိုတာမ်ဳိးေတြကိုလည္း ျပဌာန္းေပးၾကရပါတယ္။ ခ်မွတ္ထားတဲ့ မူ၀ါဒေတြ၊ သေဘာတရားေတြကို ေအာင္ျမင္ခ်င္ရင္ အာဏာကို က်င့္သံုးရတာဟာ ႏိုင္ငံေရးမွာ လိုအပ္ခ်က္တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။

အာဏာကိုလက္ကိုင္ထားၿပီး သံုးခြင့္ရွိတဲ့ အစိုးရအေနနဲ႔ ဥပေဒကို မေလးစားမလိုက္နာသူေတြ ေၾကာက္ေလာက္တဲ့ အေနအထား၊ အရွိန္အ၀ါလည္း ရွိေနရပါလိမ့္မယ္။ ဘိန္းစားကေန ကံေကာင္းလို႔ ဘုရင္တက္ျဖစ္တဲ့ေခတ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဖုတ္သြင္းရထားဆိုက္လာလို႔ ဘုရင္လုပ္မယ္ဆိုတာမ်ဳိးလည္း မရွိေတာ့ပါဘူး။ ပညာမတတ္၊ အရည္အခ်င္းမရွိသူေတြက တုိင္းျပည္အာဏာလိုခ်င္ပါတယ္လို႔ ေအာ္ေနတိုင္းလည္း ျပည္သူအမ်ားရဲ႕အက်ဳိးအတြက္ ၀ကြက္အပ္လို႔ မရပါဘူး။ အာဏာကို အစိုးရသာ သံုးခြင့္ရွိတယ္ဆိုေတာ့ အရည္အခ်င္းျပည့္၀တဲ့ အစိုးရဆိုတာ ဘယ္ကေနလာသလဲဆိုတာ ေသခ်ာစြာသံုးသပ္သင့္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးကိစၥျဖစ္လာရပါေတာ့တယ္။

ဒုတိယအေနနဲ႔ အစိုးရမွာ အာဏာဆိုတာရွိသလို လုပ္ပိုင္ခြင့္လည္း ရွိတယ္လို႔သိထားရပါမယ္။ အစိုးရဆိုတာ အာဏာနဲ႔ လုပ္ပိုင္ခြင့္ကိုအသံုးျပဳၿပီး ျပည္သူကို ထိန္းသိမ္းအုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္တဲ့ အဖြဲ႕အစည္းျဖစ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ လုပ္ပိုင္ခြင့္နဲ႔ အာဏာကို အသံုးျပဳခြင့္ေတြဟာ ကိုယ္က်င့္တရားနဲ႔လည္း ဆိုင္ပါတယ္။ လူတစ္ဦးခ်င္းျဖစ္ေစ အဖြဲ႕အစည္းမွာျဖစ္ေစ အျပန္အလွန္ ေလးစားလိုက္နာျခင္းဆိုတာ ရွိရပါတယ္။ လူရယ္လို႔ျဖစ္လာကတည္းက ငါ သူပုန္ထဖို႔ လူျဖစ္လာတာမဟုတ္ဘူးလို႔ သေဘာေပါက္ထားရပါမယ္။ လူ႔ေဘာင္အဖြဲ႕အစည္းနဲ႔ေနသူေတြျဖစ္လို႔ လူ႔ေဘာင္က သတ္မွတ္ခ်က္ေတြကို လိုက္နာၾကရပါလိမ့္မယ္။ လူသားရယ္လို႔ျဖစ္လာကတည္းက အေျခခံလိုက္နာရမယ့္စံေတြကို သတ္မွတ္ၿပီးသားျဖစ္ေနလို႔ ေဘာင္ထဲကထြက္ခ်င္လို႔လည္း မရပါဘူး။ ေဘာင္ထဲကေန ကိုယ္သန္ရာ ကိုယ္ေျပာၿပီး ငါတေကာေကာေနလည္း ေမာ႐ုံပဲရွိပါလိမ့္မယ္။ ႏိုင္ငံသားဆိုတာ အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္ျခင္းကို ေလးစားလိုက္နာရပါလိမ့္မယ္။ ကိုယ္လူျဖစ္ေနရတဲ့ေလာကမွာ ကိုယ္က ဘာမွမဟုတ္ရင္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈကိုခံရတာ သဘာ၀ပါပဲ။

လြတ္လပ္ေသာ ဒီမိုကေရစီစနစ္မွာ အာဏာဆိုတာ လုပ္ပိုင္ခြင့္နဲ႔ အတူယွဥ္တြဲၿပီး ေပၚေပါက္လာရပါတယ္။ အစိုးရဆိုတာ အာဏာနဲ႔ လုပ္ပိုင္ခြင့္ကို လိုက္နာေစာင့္ထိန္းၾကရတဲ့သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္အာဏာဆိုတာ ျပည္သူက ေပးအပ္ထားလို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ တရားဥပေဒနဲ႔ အာဏာသက္ေရာက္ေစဖို႔ တရား႐ုံးေတြ ေပၚလာရတယ္။ ျပဌာန္းထားတဲ့ ဥပေဒကို မလိုက္နာရင္ အေရးယူၾကရပါတယ္။ ေဖာက္ဖ်က္က်ဴးလြန္သူေတြကို ရဲေတြက ဖမ္းဆီး အေရးယူေပးၾကရပါတယ္။ အာဏာနဲ႔ လုပ္ပိုင္ခြင့္ ကင္းကြာသြားခ်ိန္ဟာ ႏိုင္ငံေရးမတည္ၿငိမ္ခ်ိန္နဲ႔ အၾကမ္းဖက္လိုမႈေတြ ျပင္းထန္ေနခ်ိန္မွာ ျဖစ္ေပၚလာတတ္ပါတယ္။ ဆန္႔က်င္ပုန္ကန္မႈေတြ ျဖစ္ေပၚလာရင္၊ လက္ရွိ အစိုးရကို ၿခိမ္းေျခာက္လိုမႈေတြျဖစ္လာရင္၊ ဥပေဒကို မလိုက္နာရင္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို ထိပါးျခင္းလို႔လည္း သတ္မွတ္ႏိုင္ပါတယ္။

(၂၀၀၇ ဒီဇင္ဘာလထုတ္ မ်က္ေမွာက္ေရးရာမဂၢဇင္းတြင္ ပါရွိသည့္ တင္ညြန္႔ေရးသားေသာ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးသမား ေဆာင္းပါးမွ ေကာက္ႏုတ္ထားပါသည္။)

Technorati Technorati tags: , , Powered by ScribeFire.

အျပည့္အစံုဖတ္ရန္

Thursday, December 6, 2007

ႏိုင္ငံေရးဆိုသည္မွာ

ႏိုင္ငံေရးဆိုတဲ့စကားလံုးနဲ႔ လူတိုင္းေလာက္နီးနီး ရင္းႏွီးၾကပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရးဆိုရင္ ပါတီေထာင္ၾကတာလို႔လည္း လူသိမ်ားပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ျပည္သူ႔အေရးလို႔ သိသူကေတာ့ နည္းပါတယ္။ လူသားအခ်င္းခ်င္း ေပါင္းသင္းဆက္ဆံမႈဆိုတာ မျဖစ္မေနအေရးပါတဲ့ အေၾကာင္းအရာတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ လူဆိုတာ အထီးတည္း ေနလို႔မရပါဘူး။ အသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႔ ေနၾကရပါတယ္။ ကိုယ္ေနတဲ့၀န္းက်င္က ေသးေတာ့ မိသားစု၊ ႀကီးေတာ့ ႏိုင္ငံျဖစ္လာပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရးဆိုတာ အုပ္စုႀကီးတစ္ခုအတြင္းမွာရွိတဲ့ သီးျခား တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ အျပဳအမူ၊ အေနအထိုင္၊ လုပ္ေဆာင္မႈေတြကို ေလ့လာျခင္းလို႔လည္း ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုအတြင္း အခ်င္းခ်င္းဆက္ဆံေရး၊ စီမံခန္႔ခြဲေရး၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားခ်မွတ္ေရး၊ ခ်မွတ္ထားတဲ့ အဆံုးအျဖတ္ေတြကို ၿပီးေျမာက္ေအာင္ေဆာင္ရြက္ေရး၊ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ား ျပဌာန္းေရးဆိုတာေတြ လုပ္ေဆာင္လာၾကရတယ္။ ဒါကို ႏိုင္ငံေရးလို႔လည္း ေျပာႏိုင္ပါတယ္။

ႏိုင္ငံေရးလို႔ေျပာရင္ အာဏာဆိုတာလည္း မျဖစ္မေန ထည့္ေျပာရပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးဆိုသည္မွာ အုပ္ခ်ဳပ္မႈဆိုင္ရာ သိပၸံပညာျဖစ္သကဲ့သို႔ ၀ိဇၨာပညာလည္းျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံေတာ္၏ ဖြဲ႕စည္းပံုအသြင္သ႑ာန္၊ အုပ္ခ်ဳပ္မႈအပိုင္းတို႔သည္ သိပၸံနည္းက် စီမံရေသာေၾကာင့္ သိပၸံပညာျဖစ္ၿပီး၊ တစ္ႏိုင္ငံႏွင့္တစ္ႏိုင္ငံ ေပါင္းကူးဆက္ဆံရမႈမ်ားတြင္ ေစာင့္ထိန္းအပ္ေသာ တရားမ်ားကို လိုက္နာၾကရျခင္းေၾကာင့္ ၀ိဇၨာပညာလည္းျဖစ္ပါသည္ဟု Oxford အဂၤလိပ္ အဘိဓါန္မွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ Harold Lasswell (1936) ကလည္း ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ဘာကို၊ ဘယ္အခ်ိန္မွာ၊ ဘယ္လို ရေအာင္လုပ္ရမယ္ဆိုတာကို သိျခင္းလို႔ ဆိုပါတယ္။ Bertrand de Jouvenal (1963) ကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ လူကို လူက ေမာင္းႏွင္တဲ့စြမ္းအားတဲ့။ David Easton (1979) က ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ အာဏာရွိသူက ခြဲေ၀ပိုင္းျဖတ္ေပးရေသာ တန္ဖို႔ လို႔ ဆိုထားပါတယ္။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးဆိုသည္မွာ ႏိုင္ငံေတာ္ သို႔မဟုတ္ အျခားႏိုင္ငံေရးဆိုင္ရာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားကို လမ္းညႊန္ေပးျခင္း၊ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုင္ရာ ၀ိဇၨာ သို႔မဟုတ္ သိပၸံပညာ ျဖစ္သည္လို႔ Oxford Concise Dictionary of Politics မွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ လူမႈေရးဆိုင္ရာသေဘာအရေတာ့ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကေန စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ရတာမ်ဳိးလို႔ဆိုရင္ သေဘာက်ခ်င္မွ က်ၾကပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ လိုအပ္ခ်က္အရကေတာ့ ဒီလိုလုပ္ေဆာင္ဖို႔ လိုအပ္ေကာင္း လိုအပ္ႏိုင္ပါတယ္။

လူဆိုတာက စဥ္းစားမႈ ရင့္သန္သူေတြျဖစ္ေလေတာ့ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အေတြးအျမင္ေတြ အေတာ္ေလးကြဲျပား ၾကပါတယ္။ အတိုက္အခံေတြလုပ္ၾကတယ္။ သေဘာထားေတြကြဲၾကတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ ပင္ကိုယ္သဘာ၀ကိုက မတူညီမ်ား၊ ၀ိေရာဓိမ်ားႏွင့္ မကင္းႏိုင္တာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံအခ်င္းခ်င္း၊ လူမ်ဳိးအခ်င္းခ်င္းလည္း စစ္ပြဲေတြ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြ မတူညီတာ၊ အလိုေလာဘေတြေၾကာင့္လည္း စစ္ေတြျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးလို႔ ေျပာလိုက္တာနဲ႔ ကိုယ္မဟုတ္တာလုပ္တာကိုလည္း လူ႔အခြင့္အေရးလို႔ ကိုင္ေပါက္လိုက္ၾကေတာ့တယ္။ လူေတြမွာကလည္း ခ်မွတ္ထားတဲ့ စည္းကမ္းဥပေဒေတြကို လိုက္နာခ်င္သူရွိသလို အၿမဲဆန္႔က်င္ေနတဲ့သူေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ မိမိအက်ဳိးစီးပြားကို မထိခိုက္သေရြ႕ အေကာင္းျမင္တတ္ၿပီး အက်ဳိးစီးပြားကိုထိခိုက္တာနဲ႔ အခြင့္အေရးဆံုး႐ႈံးတယ္ဆိုၿပီး ျဖစ္ၾကျပန္ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ လူ႔အေရး၊ လူတိုင္းရဲ႕အလိုဆႏၵအေရးတို႔ကို မျဖည့္ေပးႏိုင္ေသးသမွ် ေပးကားေပး၏ မရ၊ ေကြၽးကားေကြၽး၏ မ၀ဆိုသလို ျဖစ္ေနမွာပါပဲ။

(၂၀၀၇ ဒီဇင္ဘာလထုတ္ မ်က္ေမွာက္ေရးရာမဂၢဇင္းတြင္ ပါရွိသည့္ တင္ညြန္႔ေရးသားေသာ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးသမား ေဆာင္းပါးမွ ေကာက္ႏုတ္ထားပါသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ အစိုးရ အေၾကာင္းကိုလည္း ဆက္လက္ေရးသားပါဦးမည္။)

Technorati Technorati tags: , Powered by ScribeFire.

အျပည့္အစံုဖတ္ရန္

ဖတ္႐ႈသူတို႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား

Weblog Commenting and Trackback by HaloScan.com