လူေတြက သူတို႔မွာ ႏွလံုးသားရွိတာကို ေမ့ေနၾကတယ္။ သူက ေလာကအေပၚ အၾကင္နာတရားနဲ႔ ျပဳမူလို႔ရွိရင္ ေလာကကလည္း သူ႔ကို အၾကင္နာတရားနဲ႔ တံု႔ျပန္လာမွာပဲဆိုတာကိုလည္း သူက ေမ့ထားတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဟာ တကယ့္ကို အံ့အားသင့္ေလာက္ေအာင္ ပဋိပကၡေတြနဲ႔႐ႈပ္ေထြးေနတဲ့ ေလာက ႀကီးထဲမွာ အသက္ရွင္ေနၾကရတာပါ။ တစ္ဖက္မွာေတာ့ လူေတြက စစ္ကို ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕ ေနၾကပါတယ္။ တျခားတစ္ဖက္မွာက်ေတာ့ ဒီလူသားေတြကပဲ စစ္ကို အမ်က္ေဒါသ ေျခာင္းေျခာင္း ထၿပီး ျပင္ဆင္ေနၾကျပန္ပါတယ္။
ယခုအခါ မဟာက႐ုဏာရွင္ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား၏ တပည့္သားေတာ္မ်ား၏တာ၀န္မွာ ေလာကတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ျဖစ္ေပၚလာေရး မိမိတို႔၏ဆရာသခင္ ေက်းဇူးရွင္ျဖစ္တဲ့ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ အဆံုးအမအတိုင္း နမူနာျပ လုိက္နာျခင္းအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ လူသားအခ်င္းခ်င္းအေပၚမွာေရာ ပတ္၀န္းက်င္ ေလာကအေပၚမွာပါ သည္းခံစိတ္ႏွင့္ ဆက္ဆံႏိုင္ဖို႔ ေလ့က်င္သင္ၾကားရမွာပါ။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို အၿမဲရႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရေအာင္လုပ္ရာမွာေတာ့ ဆုေတာင္း ေနလို႔မရပါဘူး။ ပူေဇာ္ပသေနလို႔ မၿပီးပါဘူး။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာက လူသားအခ်င္းခ်င္း သင့္ျမတ္ တဲ့အခါ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့တရားပါ။ လူေတြဟာ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း သင့္ျမတ္ၾကရင္ျဖစ္ျဖစ္၊ ပတ္၀န္း က်င္ ေလာကနဲ႔ အဆင္ေျပေျပေနႏုင္ရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုရႏိုင္ပါတယ္။ တစ္ကိုယ္ေကာင္း ေလာဘႏွင့္ ကမၻာႀကီးအေျခအေနၾကားမွာ ပဋိပကၡမျဖစ္ဘဲ ၾကားလပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ အခ်ိန္ပါ။
သည္းခံစိတ္ ျဖစ္ေပၚလာေအာင္ မေလ့က်င့္ဘဲနဲ႔ေတာ့ ဒီကမၻာေပၚမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ရွိ လာႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သည္းခံႏိုင္စြမ္းရွိဖို႔က်ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ မိမိရဲ႕စိတ္ထဲမွာ ေဒါသနဲ႔ ဣႆမနာလိုစိတ္ေတြ ျဖစ္မလာေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ ျမတ္ဘုရားက မေကာင္းသျဖင့္ထားအပ္ေသာ စိတ္သည္ကား ထိုစိတ္ရွိသူကို ရန္သူထက္ပင္ ပို၍ ယုတ္ညံ့ ေအာင္ျပဳႏုိင္၏ ဟု ဓမၼပဒ ၄၂ တြင္ ေဟာၾကားခဲ့သည္။
ဗုဒၶဘာသာသည္ သည္းခံျခင္းတရားကို က်င့္သံုးေသာဘာသာတရား ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ လဲဆုိေတာ့ ဒီဘာသာက ကိုယ့္စိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ဖို႔ကို ေဟာၾကားလို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ေလာကအေပၚ မိမိက အၾကင္နာထားၿပီး ျပဳမူဆက္ဆံလို႔ရွိရင္ မွန္ထဲမွာလိုပဲ ေလာကကလည္း ကိုယ့္အေပၚကို အၾကင္နာထားၿပီး ျပဳမူဆက္ဆံလာတာကို ျမင္ေတြ႕ရမွာေသခ်ာပါတယ္။ ကိုယ္က ေလာကအေပၚ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာဆက္ဆံရင္ ေလာကကလည္း ကိုယ့္အေပၚကို ၿငိမ္းခ်မ္းစြာဆက္ဆံမွာျဖစ္ပါတယ္။
လူ႔စိတ္ဆိုတာက မိမိရဲ႕အားနည္းခ်က္ကို ၀န္မခံခ်င္တဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို လွည့္စားလိမ္ညာ ခ်င္တဲ့စိတ္ ျဖစ္ပါတယ္။ သူက သူလုပ္တဲ့အျပစ္ကို လႊဲခ်ဖို႔ သူ ဒီလိုလုပ္ခဲ့ရတာ မွန္ကန္ေၾကာင္း တရားေၾကာင္းေျပာဖို႔ တစ္ခုခုကို အေၾကာင္းျပတတ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔မွာ အျပစ္ကင္းေၾကာင္းကို ဖန္တီးေျပာတတ္ပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္ဟာ တကယ္တမ္း လြတ္လပ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ သူ႔မွာ ကိုယ့္ အျပစ္ကိုကိုယ္ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ၀န္ခံရဲတဲ့သတၱိရွိရမယ္။ ဒါကို ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားက သူမ်ားအျပစ္ကိုေတာ့ ျမင္လြယ္တယ္။ ကိုယ့္အျပစ္ကို ကိုယ္ျမင္ဖို႔ေတာ့ ခက္တယ္လို႔မိန္႔ေတာ္မူခဲ့တယ္။
လူေတြေရာ၊ ႏိုင္ငံေတြကပါ မိမိတို႔ရဲ႕ တစ္ကိုယ္ေကာင္း ေလာဘစိတ္၊ လူမ်ဳိးေရး မာန္ေစာင္မႈ ေတြ အာဏာတပ္မက္တဲ့ အတၱစိတ္ေတြကို သုတ္သင္ႏုိင္ၾကပါမွ ဒီေလာကမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာ ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္မွာပါ။ လူ႔ႏွလံုးသားကိုထိထိေရာက္ေရာက္ ေျပာင္းလဲသြားေအာင္ လုပ္ႏိုင္တာက ဘာသာေရးတစ္ခုပဲရွိပါတယ္။ ကံမေကာင္းလွစြာ အခ်ဳိ႕သူမ်ားဟာ ဘာသာေရးကို ခုတံုး လုပ္ၿပီး သူတို႔ပဋိပကၡထဲကို ဘာသာေရးအလံတံခြန္ေတြ ထူၿပီးလာၾကတာလည္း ရွိပါတယ္။ သူတို႔ဟာ ဘာသာေရးရဲ႕ ေကာင္းျမတ္လွတဲ့ နာမည္ဂုဏ္သတင္းကို အသေရပ်က္ေအာင္ လုပ္ေနၾကတယ္ဆိုတာကို သူတို႔ မသိၾကပါဘူး။
လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္ ၂၅၀၀ ေက်ာ္ကာလအတြင္း ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ခဲ့ရေသာ စစ္ျဖစ္ ရေလာက္ေအာင္ ျပင္းထန္ေသာ စိတ္၀မ္းကြဲျပားမႈမ်ားႏွင့္ ပဋိပကၡႀကီးမ်ား ဘယ္ေသာအခါကမွ် မရွိခဲ့ ၾကပါ။ ထိုကဲ့သို႔ စစ္မက္ကင္းမဲ့ခဲ့ျခင္းသည္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ေဒသနာေတာ္မ်ားတြင္ ပါ၀င္ေသာ တက္က လႈပ္ရွားေသာ သည္းခံျခင္း ခႏၱီ၏သေဘာ အယူအဆေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္ဟု ဆိုသင့္ပါတယ္။
ဆန္းလြင္ ေခၚ အရွင္အာဒိစၥရံသီ ဘာသာျပန္ေရးသာသည့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ယံုၾကည္ၾကတာက စာအုပ္မွ ထုတ္ႏႈတ္ထားပါသည္။
technorati tags: buddha, buddhism, buddhist, burma,, monk, myanmar
