ယခုေရးသားေဖာ္ျပမွာကေတာ့ ယခင္က ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီးျဖစ္ေသာ Sara Flounders ၏ U. S. Hostility Hampers Relief ႏွင့္ ပတ္သက္၍ Workers World ၏ အယ္ဒီတာ့ထံေပးစာက႑တြင္ ဇြန္လ ၁ ရက္ေန႔ရက္စြဲျဖင့္ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ Manoa ရွိ ဟာ၀ိုင္ယီတကၠသိုလ္မွ အာရွေရးရာေလ့လာေရး ပါေမာကၡျဖစ္သူ မိုက္ကယ္ေအာင္သြင္မွ ေရးသားေပးပို႔ခဲ့သည့္ ေပးစာတစ္ေစာင္ ျဖစ္ပါသည္။ မူရင္းေရးသားသူ၏ ေရးသားပံုအတိုင္း ဘာသာျပန္ ေဖာ္ျပေပးမွာျဖစ္ပါတယ္။ အျခားသူမ်ားႏွင့္ မတူေသာ အျမင္တစ္မ်ဳိးကို ရရွိႏိုင္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ပါသည္။
အစက က်ေနာ့္အေနျဖင့္ အေမရိကန္ ၀ါဒျဖန္႔စက္ႀကီးမွ ဧရာမ အရိပ္မည္းႀကီးက်ေရာက္ေအာင္ျပဳလုပ္ေနသည္ဟု ေတြးထင္ခဲ့သည္မွာ က်ေနာ္တစ္ေယာက္တည္းဟု ေတြးထင္ခဲ့ရပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း Sara Flounders မွ ျမန္မာဆိုင္ကလုန္းမုန္တိုင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ အေမရိကန္၏ေခါင္းေပၚသို႔ သံ႐ိုက္သြင္းခဲ့သည္ကို ဖတ္႐ႈခဲ့ရပါသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ပတ္သက္လာလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေတြးေခၚပံုႀကီးသည္ အားလံုးေသာ အေနာက္တိုင္း (အေနာက္ဆန္သူမ်ား အပါအ၀င္) မီဒီယာမ်ား၏ အျဖစ္အပ်က္မ်ားအေပၚ ေဖာ္ေဆာင္ေရးသားမႈကို လႊမ္းမိုးေနပံုရပါသည္။ လူအားလံုးသည္ အေမရိကန္က ဒီမိုကေရစီဟုမွတ္ထင္ေသာ အရာႏွင့္ပတ္သက္လွ်င္ စိစစ္မႈမရွိဘဲ စိတ္အားထက္သန္စြာျဖင့္ ေဟာခ်င္ေျပာခ်င္လြန္းေသာ တူညီသည့္ ပံုေသေတြးေခၚမႈ ရွိၾကပံုရပါသည္။
ယင္းအေလ့အထသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ၁၉၈၈ အေရးအခင္းက အစျပဳခဲ့ၿပီး လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္ ၂၀ ကာလတစ္ေလွ်ာက္လံုး တစ္စိမ့္စိမ့္ႏွင့္ မိုးေစြခဲ့ၿပီး ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ အေရးအခင္းကာလတြင္ အရွိန္ျမင့္တက္လာခဲ့သည္။ ယခုတစ္ႀကိမ္ ဆိုင္ကလုန္းမုန္တိုင္းတိုက္ခတ္ျပန္ ေသာအခါ လူသားခ်င္းစာနာေထာက္ထား အကူအညီေပးေရးကို အာ႐ုံစိုက္ရမည့္အစား ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ႏိုင္ငံေရးအရ ထပ္မံေက်ာ္ၾကားလာခဲ့ျပန္ပါသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ အတြင္းက အျဖစ္အပ်က္အားလံုးအား တစ္ေပါင္းတစ္စည္းတည္း ထည့္သြင္းကာ လူေကာင္းလူဆိုး ခြဲျခားပံုမ်ဳိးျဖင့္ မတူညီေသာအေျခအေနမ်ားကို မ်က္ကြယ္ျပဳ၍ ႀကိဳတင္ခန္႔မွန္းႏိုင္ေသာ နိဂံုးကို ဦးတည္ကာ စိတ္ရွိတိုင္း ႀကဲခဲ့ၾကပါသည္။
Sara Flounders ေထာက္ျပခဲ့သည့္အတိုင္း ယခု ဆိုးရြားေသာ အျဖစ္ဆိုးႀကီးအား စနစ္တက် ပံုစံခ်၍ အသံုးခ်ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း ဆိုင္ကလုန္းတိုက္ခတ္ၿပီးေနာက္ ခ်က္ခ်င္းလိုလိုပင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ အိမ္ျဖဴေတာ္သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲတြင္ စတင္၍ မစၥတာဘုရွ္မွ သဘာ၀ေဘးအႏၱရာယ္ကို ႏိုင္ငံေရးအရ အျမတ္ထုတ္ခဲ့ပါေတာ့သည္။ အျဖစ္ဆိုးႀကီးႏွင့္ပတ္သက္၍ ေျပာၾကားခဲ့သည္မွာ စာေၾကာင္းတစ္ေၾကာင္းစာခန္႔သာ ရွိခဲ့ၿပီး က်န္ေသာ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲစကားမ်ားမွာ ယခင္ႏိုင္ငံေရးအစီအစဥ္အတိုင္း အစိုးရ ေျပာင္းလဲေရးသာ ျဖစ္ေနခဲ့ပါသည္။
အင္အားႀကီး အေမရိကန္မီဒီယာမ်ားႏွင့္ အျခားအဂၤလိပ္စကားေျပာ မီဒီယာမ်ားသည္လည္း အိမ္ျဖဴေတာ္ေလသံအတိုင္းလိုက္ကာ ေနာက္ႏွစ္ပတ္ခန္႔ၾကာသည္အထိ နားၾကားျပင္ကပ္ေလာက္ေအာင္ ေအာ္ေနခဲ့ၾကသည္။ ယခုကဲ့သို႔ လူေပါင္း ၁၃၀၀၀၀ နီးပါး ေသေၾကပ်က္စီးခဲ့ရသည့္ သဘာ၀ေဘးဒုကၡႀကီးတြင္ပင္ ျမန္မာအစိုးရ၏ပံုရိပ္အား ယခင္ အႏွစ္ ၂၀ က ျဖစ္ရပ္မ်ားအတြင္းသို႔ အတင္းသြတ္သြင္းခဲ့ၾကသည္။ ျမန္မာအစိုးရ၏လုပ္ရပ္အားလံုးအားလည္း ယခင္အႏွစ္ ၂၀ ကအတိုင္းပင္ မႏွစ္ၿမိဳ႕ဖြယ္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားအျဖစ္ ပံုစံေျပာင္းေပးၾကသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွ မည္သို႔ေသာ အျပဳသေဘာေဆာင္သည့္ သတင္းမ်ဳိးကိုမဆို ၀ါဒေရးရာအရ ဖံုးဖိကြယ္ေဖ်ာက္ေပးခဲ့ရေၾကာင္း ဘန္ေကာက္ရွိ ထင္ရွားေသာ ႏိုင္ငံျခားသတင္းေထာက္မ်ားကလပ္မွ သတင္းေထာက္တစ္ဦးက က်ေနာ့္အား ေျပာၾကားဖူးပါသည္။
တူညီေသာ စုေပါင္းအျမင္မ်ဳိးရွိသည့္ ကြန္ဂရက္ႏွင့္ အျခားအဖြဲ႕အစည္းမ်ားသည္ အႏွစ္ ၂၀ ကာလအတြင္းတြင္ ထိုသို႔ေသာ ပံုရိပ္မ်ဳိး တည္ေဆာက္ႏိုင္ရန္ ေဒၚလာ သန္း ၂၀၀ ေက်ာ္ အသံုးျပဳခဲ့ၾကပါသည္။ Soros Foundation ႏွင့္ National Endowment for Democracy တို႔ကဲ့သို႔ေသာ အမည္ခံ ပုဂၢလိက အဖြဲ႕အစည္းမ်ားသည္လည္း ထိုနည္းတူစြာပင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကၿပီး NED သည္ ယင္း၏ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ဘတ္ဂ်က္တြင္ ျမန္မာဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမ်ားအတြက္ ေဒၚလာ ၄၀၀၀၀ ထည့္သြင္း ေရးဆြဲခဲ့သည္။ ထိုရံပံုေငြကို ျမန္မာဘုန္းႀကီးမ်ားအား ဒီမိုကေရစီ ဆႏၵျပပြဲမ်ား မည္သို႔မည္ပံု ေဆာင္ရြက္ရမည္ကို ပညာေပး သင္ၾကားရန္အတြက္ အသံုးျပဳခဲ့ပါသည္။ ယင္းေနာက္တြင္ အနည္းငယ္ေသာ အေယာင္ေဆာင္ ဘုန္းႀကီးမ်ားမွဦးေဆာင္ေသာ ဆူပူအံုႂကြမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚလာသည္မွာ အံ့ၾသစရာ မရွိပါ။ (က်ေနာ့္အေနျဖင့္ အေမရိကန္အေနျဖင့္ က်ဴးဘားႏိုင္ငံႏွင့္ပတ္သက္၍ ၀ါဒျဖန္႔မႈမ်ားေဆာင္ရြက္ရန္ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ အတြင္း မည္မွ်အသံုးျပဳခဲ့ပါလိမ့္ဟုပင္ ေတြးေတာမိပါသည္။)
ကြန္ဂရက္မွ ခြင့္ျပဳေပးခဲ့ေသာ ေငြအမ်ားစုဟာလည္း ႏွစ္စဥ္လိုလိုပင္ အစိုးရဆန္႔က်င္ေရးအုပ္စုမ်ားႏွင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံအေျခစိုက္ ဧရာ၀တီ သတင္းစာကဲ့သို႔ေသာ ၎တို႔၏ ၀ါဒျဖန္႔သတင္းစာမ်ားႏွင့္ စာနယ္ဇင္းမ်ား၊ အစိုးရမ်ားႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ေနသည့္ ဥပေဒျပဳ အမတ္မ်ားအား ေထာက္ပံ့ေပးမႈထံသို႔ ေရာက္ရွိသြားပါသည္။ ယင္းသတင္းအဖြဲ႕အစည္းမ်ားသည္ မတူညီေသာ ႏိုင္ငံ ဒါဇင္ေပါင္းမ်ားစြာတြင္ အေျခစိုက္ကာ သတင္းေရးသားခဲ့ၾကျခင္းေၾကာင့္ အထက္ပါရံပံုေငြမ်ားကို မွီခိုေနရသည့္ အဖြဲ႕ငယ္ကေလးတစ္ခုစာမွ်သာ ျဖစ္ေသာ္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အစိုးရဆန္႔က်င္ေရးစိတ္ဓါတ္မ်ားသည္ ေအာက္ေျခလူတန္းစားအလႊာအထိ ရွိဟန္ ထင္ျမင္ရပါသည္။ (ယင္းအခ်က္ဟာ က်ဴးဘားအေရးကိစၥမ်ား ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည့္ မီယာမီက်ဴးဘားအဖြဲ႕ကို ျပန္လည္သတိရေစပါသည္။)
အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးဟာ အထက္ပါအဖြဲ႕မ်ားရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ ျဖစ္မေနသည့္ အေၾကာင္းအရင္းတစ္ခုမွာလည္း ထိုသို႔ျဖစ္လာပါက ၎တို႔၏ ေငြရေပါက္ရလမ္းႀကီး ပိတ္သြားမည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပါေပ။ ၎တို႔ အဓိကဖိအားေပးေနသည့္အခ်က္မွာ အစိုးရ ေျပာင္းလဲေရးပင္ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ထိုသို႔ အစိုးရေျပာင္းျခင္းသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရး၊ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ သာမန္လူတန္းစားအမ်ားစု၏ ဘ၀မ်ားကို ျမႇင့္တင္ေပးႏိုင္မည္ဟု ထင္ျမင္သည္ဆိုပါက ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ျပန္လည္စဥ္းစားေစလိုပါသည္။ ထိုသို႔ေသာ အေျခအေနမ်ဳိးတြင္ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်အမ်ားဆံုးမွာ အရပ္သားအမ်ားအျပား ေသေက်ပ်က္စီးေစႏိုင္သည့္ ျပည္တြင္းစစ္ႀကီးပင္ျဖစ္ၿပီး အေမရိကန္အတြက္ေတာ့ အလြယ္တကူ ယူစားႏိုင္ေသာ အေျခအေနမ်ဳိး ျဖစ္ပါသည္။
Ms. Flounders ေထာက္ျပခဲ့သည့္အတိုင္း ေရနံႏွင့္ သဘာ၀ဓါတ္ေငြ႕သည္ အေရးပါလွပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္မွ ပစိဖိတ္သမုဒၵရာသို႔သြားရာတြင္ အျမန္ဆံုးႏွင့္ အလြယ္ကူဆံုးျဖစ္သည့္ ထိုင္း၊ စကၤာပူႏွင့္ အင္ဒိုနီးရွားတို႔၏ နယ္ျခားမ်ဥ္းမ်ားေပၚတြင္ရွိေသာ မလကၠာေရလက္ၾကားအား ထိန္းခ်ဳပ္ေရး သို႔မဟုတ္ တိုက္႐ိုက္ကိုင္တြယ္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေရးသည္ လည္း အျခားအေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခု ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။
ထို႔ျပင္ စစ္ေအးေခတ္ မူ၀ါဒေဟာင္းျဖစ္ေသာ တ႐ုတ္ျပည္၀ိုင္းရံေရး၀ါဒ (Encirclement of China) သည္လည္း အေၾကာင္းရင္းတစ္ရပ္ ျဖစ္ႏိုင္ပါေသးသည္။ အေနာက္ဘက္တြင္ အာဖဂန္နစၥတန္မွ အေမရိကန္တပ္မ်ားႏွင့္ မဟာမိတ္မ်ားျဖစ္သည့္ ပါကစၥတန္ႏွင့္ အိႏၵိယ၊ အေနာက္ေတာင္ဘက္တြင္ အေမရိကန္အိတ္ကပ္အတြင္း ေရာက္ရွိၿပီးျဖစ္သည့္ ထိုင္း၊ အေနာက္ေတာင္ဘက္ မက်တက်တြင္ အေမရိကန္မွ မက္လံုးေပး စည္း႐ုံးေနသည့္ ကေမၻာဒီးယားႏွင့္ ဗီယက္နမ္၊ တ႐ုတ္ေတာင္ပိုင္းတြင္ ေတာင္ကိုရီးယားႏွင့္ ထိုင္၀မ္၊ အေရွ႕ဘက္တြင္ ဂ်ပန္ (ဟာ၀ိုင္ယီလည္းပါသည္။) တို႔ ရွိၿပီးျဖစ္ကာ တစ္ခုတည္းေသာ ဟာကြက္သည္ အေနာက္ေတာင္ဘက္ရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံသာ ျဖစ္ပါသည္။ အႏွစ္ ၂၀ ၾကာ ရန္လိုေသာမူ၀ါဒမ်ား က်င့္သံုးခဲ့သျဖင့္ ျမန္မာႏွင့္ မဟာမိတ္ဖြဲ႕ရန္ မျဖစ္ႏိုင္သည့္အခါ ထိုေနရာအား ေခ်မႈန္းျခင္းျဖင့္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံကို တစ္ပတ္ပတ္၍ ၀ိုင္းရံမိေစမည္ ျဖစ္ပါသည္။ (အေမရိကန္မွ အစိုးရ ေျပာင္းလဲပစ္လိုပါက အလြယ္တကူ သြတ္သြင္းႏိုင္ရန္ ေခါင္းေဆာင္ပင္ ရွိၿပီး ျဖစ္ပါသည္။) ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ အေမရိကန္၏ အာရွစစ္တုရင္ခုံေပၚမွ ေနာက္ထပ္နယ္႐ုပ္တစ္႐ုပ္သာ ျဖစ္ပါသည္။
ထိုသို႔ေသာ ေၾကးစားဆန္ဆန္ လႈပ္ရွားမႈမ်ားအတြက္ ဆိုင္ကလုန္းဒဏ္ေၾကာင့္ အခ်ဳိ႕ေသာက်ေနာ္၏ေဆြမ်ဳိးမ်ား ေသဆံုးရမႈကို အသံုးခ် ေနျခင္းမွာ အလြန္ပင္ဆိုးရြားလွပါသည္။
မိုက္ကယ္ေအာင္သြင္
ပါေမာကၡ (အာရွေရးရာေလ့လာေရး)
ဟာ၀ိုင္ယီတကၠသိုလ္
Technorati tags: nargis,us,burma,myanmar | |
အျပည့္အစံုဖတ္ရန္
အက်ဥ္းခ်ဳပ္ရန္
မၾကာေသးမီ ေမလ ၂ ရက္ေန႔နဲ႔ ၃ ရက္ေန႔ေတြမွာ တိုက္ခတ္ခဲ့တဲ့ နာဂစ္မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္သူအမ်ားအျပား ေလေဘးသင့္ ဒုကၡေရာက္ခဲ့ၾကတာ အမ်ားအသိပါ။ ေလေဘးဒုကၡသည္ေတြရယ္လို႔ ႏိုင္ငံတကာက အာ႐ုံစိုက္ ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး ကူညီသူေတြကလည္း ကူညီေနၾကပါတယ္။ သို႔ေပမယ့္ လူေတြသိပ္မသိၾကတဲ့ ျမန္မာျပည္က ေလေဘးဒုကၡသည္ေတြအေၾကာင္းကို က်ေနာ္ ေရးျပခ်င္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ ေလေဘးဒုကၡသည္ေတြ ရွိေနခဲ့တာ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခု မကတဲ့ အခ်ိန္ကတည္းကပါ။ ေခါင္း႐ႈပ္သြားသလား စာ႐ႈသူ? ရွင္းျပပါမယ္ေလ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုမကတဲ့ ကာလကတည္းက ျမန္မာႏိုင္ငံကို BBC၊ VOA၊ RFA အစခ်ီတဲ့ အေနာက္အရပ္က ေလမုန္တိုင္းႀကီးေတြ တရစပ္ တိုက္ခတ္ေနခဲ့တာပါ။
ထားပါေလ။ အတိတ္က အေၾကာင္းေတြေတာ့ ျပန္မေျပာလိုပါဘူး။ လက္ရွိျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကသာ အဓိကကိုး။ တကယ္ေတာ့ နာဂစ္မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ဒုကၡ ေရာက္ေနသူက နည္းနည္း ေရဒီယိုမုန္တိုင္းေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္ေနၾကသူက ပိုမ်ားလိမ့္မယ္ ထင္ပါသဗ်ာ။ နာဂစ္တိုက္ၿပီးစအခ်ိန္ကေတာ့ က်ေနာ္ Cypher လည္း ကိုယ့္ဒုကၡနဲ႔ ကိုယ္မို႔ ေရဒီယိုသံ မၾကားမိပါ။ အိမ္မွကလည္း ေရဒီယိုမွ နားမေထာင္ၾကဘဲကိုးဗ်။ အဲ.. အဲ..။ အေျခအေနေလး တည္ၿငိမ္လို႔ တျခားသူေတြနဲ႔ စကားေလးမွ မေျပာလိုက္နဲ႔ ေရဒီယိုက အမနာပသတင္းေတြ စၾကားရေတာ့တာပါပဲ။ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းမတစ္ေယာက္ဆို ေရဒီယိုနားေထာင္လိုက္ ရပ္ကြက္ထဲက ေရဒီယို ေလေဘးဒုကၡသည္ ေတြနဲ႔ ျငင္းလိုက္ခုန္လိုက္နဲ႔ အားရတယ္ကိုမရွိဘူးဆိုပဲ။ သူကေတာ့ေျပာပါရဲ႕။ အဲဒီေရဒီယိုေတြေၾကာင့္ ငါေတာ့ အသက္တိုရလိမ့္မတဲ့။
ပထမဆံုးၾကားရတာက ဘာတဲ့။ ျမန္မာအစိုးရဟာ နာဂစ္ ေလေဘးဒုကၡေရာက္ၾကသူေတြအတြက္ ေပးပို႔တဲ့ ႏိုင္ငံတကာ အေထာက္အပံ့ေတြကို လက္မခံဘူး။ ျငင္းလႊတ္ ေနပါသတဲ့။ က်ေနာ္ Cypher တစ္ေယာက္ ခ်ာလပတ္ရမ္းေအာင္ လည္သြားပါတယ္။ ဘယ့္ႏွယ္ က်ေနာ္ေနတာ ေလယာဥ္ကြင္းနားမွာပါဗ်ာ။ ေလယာဥ္ကြင္းကို ဆင္းသမွ် တက္သမွ် ေလယာဥ္အကုန္ အိမ္က ျမင္ရပါတယ္။ ျပည္ပက ကယ္ဆယ္ေရး ပစၥည္းေတြ လာပို႔ေနတဲ႔ ေလယာဥ္ေတြ ဆင္းေန တက္ေနတာ ျမင္ေနရသားနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာ အကူအညီကို ျမန္မာအစိုးရက လက္မခံဘူးဆိုေတာ့ ဘယ့္ႏွယ္ဟာလဲေပါ့။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔မွ ဇာတ္ရည္က လည္လာတယ္။ သူတို႔ဆိုလိုတဲ့ ႏိုင္ငံတကာ ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ အေမရိကန္ကို ဆိုလိုတာကိုးဗ်။ အေမရိကန္က ေဒၚလာဘယ္ႏွသန္းဆိုလား ေထာက္ပံ့ေပးမယ္ဆိုတာကို ျမန္မာအစိုးရက ပယ္ခ်သတဲ့။ ဘယ့္ႏွယ္ဗ်ာ။ အေမရိကန္က ျမန္မာႏိုင္ငံကို ေလေဘးကယ္ဆယ္ေရးနဲ႔ ေထာက္ပံ့ေရးအကူအညီေတြ ေပးပို႔ပါမယ္တဲ့။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာအစိုးရကိုေတာ့ မယံုႏိုင္ပါတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ဒီကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္း ေတြကို သူတို႔ႏိုင္ငံက ငပြႀကီး ပင္တဂြန္ကသာ ဦးစီးလုပ္ကိုင္မယ္လို႔ ဆိုသကိုးဗ်။ စာ႐ႈသူ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ နင့္ကို ငါမယံုဘူး ငါ့ကိုေတာ့ နင္ယံုရမယ္ဆိုတဲ့ အခ်ဳိးႀကီး မဟုတ္ေပဘူးလားဗ်ာ။ စစ္အစိုးရေသာ အရပ္သားအစိုးရေသာဆိုတာကို ေနာက္ထားပါ။ ကယ္ဆယ္ေရးကို အေၾကာင္းျပၿပီး ေရာက္လာမယ့္ ကိုယ့္ထက္ အင္အားႀကီးမားတဲ့ တပ္ဖြဲ႕ႀကီးကို ျမန္မာအစိုးရက ဘယ္လိုယံုၾကည္မႈမ်ဳိးနဲ႔ ႏိုင္ငံအတြင္း အ၀င္ခံရပါမည္နည္း။ ျမန္မာအစိုးရဟာ အခုလို ဒုကၡေရာက္ေနခ်ိန္မွာ ႏိုင္ငံေရးကိုၾကည့္ၿပီး တြက္ကပ္ေနဖို႔ မသင့္ပါတဲ့။ ဒါက အေနာက္တိုင္း ေရဒီယိုေတြရဲ႕အာေဘာ္။ ေရဒီယို ေလေဘးဒုကၡသည္ေတြကလည္း ဒီေလသံအတိုင္းပဲ ထြက္ၾကသကိုး။ မိတ္ေဆြ သင့္ရပ္ကြက္အတြင္းမွာ မီးေလာင္ဖူးရင္ အခုအေျခအေနကို ေကာင္းေကာင္း သံုးသပ္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ မီးေလာင္လို႔ အိမ္ထဲက အထုပ္အပိုးေတြ ဆြဲခ်ေနခ်ိန္မွာ ဘယ္ကေရာက္လာမွန္းမသိတဲ့သူေတြက ၀ိုင္းပဲ ကူသယ္သေယာင္နဲ႔ ကိုယ့္အထုပ္ေတြ ယူေျပးသြား တတ္တာ မီးေလာင္ျပင္ေတြမွာ ေတြ႕ရၿမဲ ျမင္ကြင္းတစ္ရပ္ပါ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးဌာနနဲ႔ အေမရိကန္ သံ႐ုံးတို႔ ညိႇႏိႈင္းၾကတယ္ ထင္ပါရဲ႕။ အခုေတာ့လည္း ဟုတ္တိပတ္တိပါပဲ။ မဂၤလာဒံု ေလယာဥ္ကြင္းကို C-130 စစ္ေလယာဥ္ႀကီးေတြနဲ႔ တစ္ေန႔ ငါးေခါက္ေလာက္ ေထာက္ပံ့ေရး ပစၥည္းေတြ လာပို႔ေနတာ ျမင္ေနရပါတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ မစၥတာဘုရွ္ႀကီးကို ေျပာခ်င္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာမွာ အလွဴဆိုတာ စိတ္ထားတတ္ဖို႔က အဓိကပါ။ ကိုယ္တိုင္ပဲလွဴလွဴ၊ တစ္ဆင့္ပဲလွဴလွဴ စိတ္ထဲက ေစတနာေၾကာင့္သာ ကုသိုလ္ရတာပါ ခင္ဗ်ာ။
ေဟာ.. လာျပန္ပါၿပီ ေနာက္သတင္းတစ္ခု။ ဘာတဲ့။ ျပင္သစ္စစ္သေဘၤာတစ္စင္းနဲ႔ အေမရိကန္ စစ္သေဘၤာႏွစ္စင္း ျမန္မာ့ ေရပိုင္နက္ အနီးကို ေရာက္ရွိေနပါသတဲ့။ ကယ္ဆယ္ေရးနဲ႔ ေထာက္ပံ့ေရးပစၥည္းေတြလည္း အျပည့္တင္လာတယ္ဆိုပဲ။ ျမန္မာအစိုးရသာ ၀င္ခြင့္ေပးမယ္ဆိုရင္ လပြတၱာအထိ တိုက္႐ိုက္၀င္ေရာက္မတဲ့။ ဗုေဒၶါ..။ ဘယ့္ႏွယ္ဟာလည္း။ သူတို႔က ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္မွာလား ကမ္းတက္တိုက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲမွာလားဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားတို႔က ကူညီဖို႔လာတာဆိုေပမယ့္ ဧည့္သည္ေလဗ်ာ။ အိမ္ရွင္ကိုေတာ့ ေလးစားဦးမွေပါ့။ အကူအညီေတြကို တရား၀င္လက္ခံေနတာက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာပါ။ အခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ ထိုင္းႏိုင္ငံက အကူအညီေတြကို နယ္စပ္စခန္းေတြက လက္ခံေနတာ ရွိပါတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ ခင္ဗ်ားတို႔က လပြတၱာထိေအာင္ေတာင္ စစ္သေဘၤာႀကီးေတြနဲ႔ ၀င္မယ္ဆိုေတာ့။ ေကာင္းၾကေသးရဲ႕လားဗ်ာ။ ဒါကိုပဲ ျမန္မာအစိုးရက လက္မခံတာကို အျပစ္ဆိုသတဲ့။ အိႏၵိယက စစ္သေဘၤာေတြကို ရန္ကုန္ဆိပ္ကမ္းမွာ လက္ခံၿပီး ကယ္ဆယ္ေရးပစၥည္းေတြ ခ်ေပးေနတာ စာ႐ႈသူ သိလိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။ ေၾသာ္.. ႀကံဳလို႔ ရယ္စရာ ေျပာရဦးမယ္။ အေစာကေျပာတဲ့ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းမအေၾကာင္းပါ။ သူတို႔အိမ္နားက ဦးေလးႀကီးက သူ႔ကို လာေျပာသတဲ့။ ငါကေတာ့ အေမရိကန္စစ္သေဘၤာေတြ လာရင္ အိမ္ေခါင္မိုးတက္ၿပီး အလံျဖဴေလးျပလို႔ ႀကိဳဆိုမတဲ့။ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းမကလည္း တစ္ခြန္းမခံ ျပန္ေျပာတတ္သူဆိုေတာ့ ျပန္ေျပာလိုက္ပံုက။ ဦးေလးေရ.. ဒါဆိုရင္ ဦးေလးသားသမီးေတြကို အ႐ိုးျပာေကာက္ဖို႔သာ ျပင္ခိုင္းထားလိုက္ ပါတဲ့ဗ်ာ။ ဘာရယ္မဟုတ္ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းမရဲ႕ စြာေနပံုကို ဟာသအေနနဲ႔ ေျပာျပတာပါ။
လာျပန္ၿပီ ေနာက္တစ္မ်ဳိး။ ဘာတဲ့။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊဟာ ဒုကၡသည္ေတြကို လွည့္ေတာင္မၾကည့္ဘူးဆိုပဲ။ ဒုကၡသည္ေတြဆီကို တစ္ေခါက္ေတာင္ ေပါက္မလာဘူးတဲ့။ ေဟာဗ်ာ။ ဒီလူေတြႏွယ္ ႀကံႀကံဖန္ဖန္။ သူတို႔လုပ္မွပဲ ဦးသန္းေရႊက ဟိုင္းႀကီးကၽြန္းတို႔၊ ဖ်ာပံုတို႔၊ လပြတၱာတို႔မွာ ကိုယ္တိုင္ အေလာင္း၀င္ရွင္းရမလိုျဖစ္ေနပါၿပီ။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ကိုယ္တိုင္ ဦးစီး ေဆာင္ရြက္ေပးေနတာပဲဗ်ာ။ မေက်နပ္ႏိုင္ ၾကဘူးလား။ ခင္ဗ်ားတို႔ ၾကည့္တတ္ရင္ ျမင္မွာပါ။ ကယ္ဆယ္ေရးနဲ႔ ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေရး ေဆာင္ရြက္ေပးေနတဲ့ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္နဲ႔တကြ ၀န္ႀကီးအားလံုးဟာ အိပ္ေရးပ်က္လို႔ မ်က္ကြင္းေတြက်ၿပီး ပင္ပန္းေနတဲ့ပံုေတြျဖစ္ေနၾကတာ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားသတင္းမွာ ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ ကက္ထရီနာ မုန္တိုင္းက်တုန္းကေရာ သမၼတႀကီးဘုရွ္ ကိုယ္တိုင္ ကယ္ဆယ္ေရး ၀င္လုပ္ခဲ့ပါရဲ႕လား? အရာအားလံုး under control ျဖစ္မွသာ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္က ၾကည့္႐ႈစစ္ေဆးတာ ထံုးစံတစ္ခုပါ။ ေနာက္တစ္ခုေျပာလိုတာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊဆိုတာ အမွန္တကယ္ေတာ့ အသက္ ၈၀ ေက်ာ္ အဖိုးအိုတစ္ဦးပါ။ စာ႐ႈသူ။ ဒီေနရာမွာ သင့္အဖိုးသာျဖစ္မယ္ ဆိုရင္ သင္ အခုလို ေျပာပါဦးမည္ေလာ?
ေနာက္ဆံုးေျပာလိုတာကေတာ့ ဦးေႏွာက္အႀကိတ္ေရာင္လို႔ အျမင္ခ်ဳိ႕ယြင္းေနရရွာတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါမိတ္ေဆြတစ္ဦးအေၾကာင္းပါ။ အမည္ကိုေတာ့ စာနယ္ဇင္းက်င့္၀တ္အရ မေဖာ္ျပေတာ့ပါ။ က်ေနာ္တို႔ ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြဟာလည္း စာနယ္ဇင္းက်င့္၀တ္ေတြကို လိုက္နာသင့္တယ္လို႔ ယူဆတဲ့အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ေျပာလိုတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါဟာ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ စက္တင္ဘာအေရးအခင္း ကာလကစၿပီး လူသိမ်ားလာသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ သနားစရာေကာင္းတာက သူဟာ ဦးေႏွာက္တြင္း ဒီမိုကေရစီအႀကိတ္ရဲ႕ ဖိႏိွပ္မႈေၾကာင့္ အျမင္အာ႐ုံ ခ်ဳိ႕ယြင္းကာ အခ်ဳိ႕အေၾကာင္းအရာေတြကို ေကာင္းစြာ မွန္မွန္ကန္ကန္မျမင္ႏိုင္ ျဖစ္ေနရရွာပါတယ္။ ပထမဆံုး က်ေနာ္ေျပာလိုတာက သူ႔ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ဂါ အစ္ကိုႀကီးတစ္ဦးကို မွားယြင္းတိုက္ခိုက္ခဲ့မႈပါပဲ။ ဘေလာ့ဂ္ဂါေလာကမွာ ႏိုင္ငံေရး ခံယူခ်က္မ်ားအရ pro နဲ႔ anti ဆိုၿပီး အဖြဲ႕ႏွစ္ခုအၾကား တိုက္ခိုက္ေလ့ရွိၾကတာ မဆန္းလွတဲ့ သေဘာတရားတစ္ခုပါ။ သို႔ေသာ္လည္း ယခုလို ၾကားေန၀ါဒီ neutralist တစ္ေယာက္ကို တိုက္ခိုက္ခံရတာကေတာ့ ထူးျခားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုလို႔ ဆိုႏိုင္ပါ တယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ့ မၾကာေသးမီကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ဘေလာ့ဂ္မွာ ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြကို ဓါတ္ပံု႐ိုက္ေဖာ္ျပထားခဲ့ပါတယ္။ ပံုစာမွေတာ့ အစိုးရသည္ ဒုကၡသည္မ်ားအား က်ည္ဆန္မ်ား ေထာက္ပံ့ေနသေလာ? စစ္တပ္ဟာ ဒုကၡသည္ေတြကို ဘယ္လိုကူညီေနသလဲ? စသျဖင့္ ေဖာ္ျပထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ထိုရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ားဟာ ကုလသမဂၢ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္းရဲ႕ ခရီးစဥ္အတြက္ လံုၿခံဳေရးေဆာင္ရြက္ရန္ ျပင္ဆင္ေနၾကတယ္ဆိုတာကို သူမျမင္ႏိုင္ခဲ့သေလာဆိုတာကေတာ့…။ ။
Technorati tags: nargis,burma,myanmar,cyclone | |
အျပည့္အစံုဖတ္ရန္
အက်ဥ္းခ်ဳပ္ရန္
သဘာဝေဘးဒုကၡ ခံစားရသည့္ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားကို ဘုရွ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွ ကယ္ဆယ္ရန္ အမွန္တကယ္ ႀကိဳးစားေနပါ၏ေလာ? သို႔ဆိုပါလွ်င္ ၎၏အကူအညီအေထာက္အပံ့မ်ားအား ပင္တဂြန္မွသာ တာဝန္ယူေဆာင္ရြက္မည္ဟု အဘယ့္ေၾကာင့္မ်ား မရအရ ေတာင္းဆိုေနရပါသနည္း? ဆိုင္ကလုန္းမုန္တိုင္းဒဏ္ ခံရေတာ့မည္ကိုသိလ်က္နွင့္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ျမန္မာနိုင္ငံအေပၚ ပိတ္ဆို႔မႈမ်ား ထပ္မံခ်မွတ္ခဲ့ရပါသနည္း?
ကမၻာေပၚတြင္ အဆိုးရြားဆံုးမုန္တိုင္းမ်ားအနက္မွ တစ္ခုသည္ ေမလ(၂)ရက္ေန႔တြင္ ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္ရွိ ေျမနိမ့္ပိုင္း ဆန္စပါးမ်ား ထူထပ္စြာစိုက္ပ်ဳိးရာ ဧရာဝတီျမစ္ဝကြ်န္းေပၚေဒသတြင္ တိုက္ခတ္ခဲ့သည္။ ယင္းေဒသသည္ ေျမဆီလႊာေကာင္းမြန္သည့္ေဒသ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဖံြ႕ၿဖိဳးမႈနိမ့္က်ကာ အထူးသျဖင့္ ေရလႊမ္းမိုးလြယ္သည့္ေဒသသာလွ်င္ ျဖစ္သည္။ ထိုျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ လူဦးေရ ၅၇ သန္း၏ ေလးပံုတစ္ပံုမွ်ေသာ လူအမ်ား ေနထိုင္ၾကသည္။ ယင္းပင္လယ္ကမ္းေျခတြင္ ေနာက္ဆံုး တိုက္ခတ္ခဲ့သည့္ အပူပိုင္းဆိုင္ကလုန္းမုန္တိုင္းသည္ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ က ျဖစ္သည္။
မိုးေလ၀သပညာရွင္မ်ားက အပူပိုင္းဆိုင္ကလုန္းမုန္တိုင္း နာဂစ္အား တစ္ပတ္ခန္႔အႀကိဳကပင္ ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဆိုင္ကလုန္းတိုက္ခတ္သည့္အခါ ႀကိဳတင္မခန္႔မွန္းထားခဲ့ေသာ ႀကီးမားသည့္ ဒီေရလိႈင္းမ်ားကိုပါ ေခၚေဆာင္လာခဲ့သည္။ ၁၂ ေပခန္႔ ျမင့္ေသာ ေရထုႀကီးသည္ ကုန္တြင္းခုနစ္မိုင္အထိ တစ္ရွိန္ထိုး ၀င္ေရာက္လာခဲ့သည္။
လူတစ္သန္းေက်ာ္သည္ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ျဖစ္ခဲ့ကာ ေသာင္းခ်ီ၍ ေပ်ာက္ဆံုးေနခဲ့သည္။ ခန္႔မွန္းေသဆံုးမႈေပါင္းမွာ (၂ဝဝဝဝ)မွ (၁ဝဝဝဝဝ) အထိ ရွိခဲ့သည္။ ၿမိဳ႕ေတာ္ေဟာင္းႏွင့္ အဓိက စီးပြားေရးဆိပ္ကမ္းၿမိဳ႕ေတာ္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သည္လည္း ဖ႐ိုဖရဲျဖစ္က်န္ခဲ့ေပသည္။
အေမရိကန္ေကာ္ပိုရိတ္မီဒီယာမ်ားသည္ ထိုသဘာဝဒုကၡ၏ အတိုင္းအတာနွင့္ သက္သာရာရရိွေစရန္ ႀကိဳးပမ္းရာတြင္ ျမန္မာအစိုးရ၏ မစြမ္းေဆာင္နိုင္မႈမ်ားကို အျပည့္အဝတင္ဆက္ခဲ့ၾကသည္။ အေမရိကန္အစိုးရ၏ ေဘးအႏၱရာယ္ကယ္ဆယ္ေရးႏွင့္ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရးဆိုင္ရာ ဆိုးရြားေသာ ပြဲေတြ႕မွတ္တမ္းမ်ားကိုမူ ခ်န္လွပ္ထားခဲ့ၾကသည္။
သတင္းေဆာင္းပါးတိုင္းတြင္ ျမန္မာနိုင္ငံအတြက္ အေရးေပၚ emergency supply ျပဳလုပ္ရန္ ဝါရွင္တန္အေနျဖင့္ military access အျပည့္အဝရရိွေရး ေတာင္းဆိုမႈမ်ားကိုသာ ထပ္တလဲလဲေဖာ္ျပၾကသည္။ အေမရိကန္ေလယာဥ္နွင့္စစ္သေဘၤာမ်ားကို ျမန္မာနိုင္ငံမွ ဝင္ေရာက္ခြင့္မေပးျခင္းသည္ အေမရိကန္တို႔ကို မ်ားစြာအံ့အားသင့္သြားေစခဲ့ၿပီး ျမန္မာအစိုးရသည္ ေထာက္ပံ့ေရးပစၥည္းမ်ား ပို႔ေဆာင္ေပးရန္ ယံုၾကည္ရႏိုင္ျခင္းမရွိဟု နာက်ည္းစြာျဖင့္ ထပ္ခါထပ္ခါစြပ္ဆြဲေျပာဆိုခဲ့ၾကသည္။
ထို႔ျပင္ အျခားေရးသားေဖာ္ျပျခင္းမရွိေသာအခ်က္မွာ ဘုရွ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕သည္ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားအား ပိုမိုခက္ခဲေအာင္ တမင္ျပဳလုပ္သကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ နာဂစ္ဆိုင္ကလုန္းမတိုင္မီ တစ္ရက္အလုိတြင္ ဘုရွ္သည္ ျမန္မာနိုင္ငံအေပၚ ျပင္းထန္သည့္ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မႈအဆင့္သစ္အား လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့သည္။ ပိတ္ဆို႔မႈဟူသည္ ရန္လိုမႈတစ္မ်ဳိးသာျဖစ္ၿပီး အထူးသျဖင့္ အဆင္းရဲဆံုးႏွင့္ အေျခအေနအဆိုးဝါးဆံုးေသာ လူမ်ားအေပၚ စီးပြားေရးစစ္ပဲြပံုသ႑န္ လုပ္ေဆာင္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။
ဆိုင္ကလုန္းႏွင့္အတူ ေပၚေပါက္လာေသာ ပိတ္ဆို႔အေရးယူမႈမ်ား
၀ါရွင္တန္သည္ သူလွ်ဳိၿဂိဳဟ္တုမ်ားသံုးကာ မုန္တိုင္းအေပၚတြင္ ျမန္မာျပည္သူမ်ားထက္ပင္ ပို၍စိတ္၀င္စားေနခဲ့သည္။ ပိတ္ဆို႔မႈသည္ အေမရိကန္ႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာမွ တိုက္႐ိုက္ အေရးေပၚအလွဴေငြမ်ားႏွင့္ အကူအညီမ်ားအား ေပးပို႔ရန္ မျဖစ္ႏိုင္သေလာက္ ရွိေစသည္။ ေမလ(၂)ရက္ ဆင္ဟြာသတင္းအရ ဘုရွ္၏အမိန္႔တြင္ "block all property and interest in property of designated individuals and entities determined to be owned or controlled by the government of Myanmar" ဟူ၍ ပါရိွေပသည္။
ပိတ္ဆို႔မႈမ်ားအား တိုးခ်ဲ႕ေစခဲ့ေသာ ယင္းအမိန္႔ ထုတ္ျပန္ခဲ့ၿပီး ရက္ပိုင္းအတြင္းတြင္ ဖြတ္ဖြတ္ညက္ညက္ေၾကသြားခဲ့သည့္ ျမန္မာျပည္သူ မ်ားအတြက္ အထူးပင္ ဝမ္းနည္းစိုးရိမ္ ပူပန္မိေၾကာင္း အေမရိကန္မွဆက္လက္ေၾကညာခဲ့သည္။ အတၱ၀ါဒႏွင့္ သူေတာ္ေကာင္း ေယာင္ေဆာင္ျခင္းသည္ ျမင့္ျမတ္မွန္ကန္ေသာအလုပ္ မဟုတ္ေပ။
ပိတ္ဆို႔မႈအသစ္မ်ားသည္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွ လူသားခ်င္းစာနာေထာက္ထားမႈဆိုင္ရာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားႏွင့္ လူပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးခ်င္းတို႔မွ ျမန္မာနိုင္ငံအေပၚ ေငြေၾကးအားျဖင့္ တိုက္႐ိုက္လွဴဒါန္းျခင္းကို အဟန္႔အတားျဖစ္ေစခဲ့သည္။ American Red Cross ကဲ့သို႔ေသာ အေမရိကန္ေထာက္ပံ့ေရးအဖဲြ႕အစည္းမ်ားသည္ ပိတ္ဆို႔မႈ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားအရ ျမန္မာနိုင္ငံသို႔ ေငြေၾကးႏွင့္ လူအင္အားမ်ား ေပးပို႔ႏိုင္ျခင္းမရွိဘဲ အေထာက္အပံ့ပစၥည္းမ်ားသာ ေပးပို႔ႏိုင္မည္ျဖစ္ေပသည္။ အေမရိကန္ေကာ္ပိုရိတ္မီဒီယာမ်ားသည္ ျမန္မာအစိုးရ မလုပ္ႏိုင္သည္မ်ားကိုသာ လက္ခ်ာ႐ိုက္ကာ ဆရာလုပ္ေသာ သတင္းရာေပါင္းမ်ားစြာကို ထုတ္လႊင့္ေနစဥ္အတြင္း အေမရိကန္၏ ပိတ္ဆို႔မႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ အက်ဳိးဆက္မ်ားကိုမူ ေဖာျ္ပျခင္းမရိွေပ။
သိပၸံပညာရွင္အမ်ားအျပားသည္ ရာသီဥတုဆိုင္ရာ ေစာင့္ၾကည့္ေရး ၿဂိဳဟ္တုမ်ားကို အေျခခံကာ အရွိန္ရလာေသာ မုန္တိုင္းအား ေျခရာခံမိၿပီး ျဖစ္ၾကသည္။ Indian Meteorology Department မွ တစ္ပတ္ခန္႔ႀကိဳတင္၍ မုန္တိုင္းလမ္းေၾကာင္း၊ ျပင္းထန္မႈႏွင့္ ေနရာေဒသတို႔ကို ထုတ္ျပန္ေပးခဲ့သည္။ ဧျပီလ(၂၆)ရက္ေန႔မွစတင္ကာ အိႏၵိယမွ သတိေပးခ်က္မ်ား ရရွိခဲ့ေသာ ျမန္မာအစိုးရသည္ နိုင္ငံပိုင္အသံလႊင့္ဌာနမ်ားမွတဆင့္ မုန္တိုင္းသတိေပးခ်က္မ်ားကို ေၾကညာခဲ့ေသာ္လည္း ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံငယ္တစ္ခုျဖစ္သျဖင့္ ဆိုင္ကလုန္း ေရြ႕လ်ားမည့္လမ္းေၾကာင္း တိုင္းတာႏိုင္ေသာ ပင္လယ္ကမ္းေျခေရဒါမ်ားမရွိဘဲ ေဘးလြတ္ရာ ေရႊ႕ေျပာင္းေပးေရးအစီအစဥ္မ်ားလည္း မရိွခဲ့ေပ။
အေမရိကန္အစိုးရသည္ ၎၏ေထာက္ပံ့ေပးမႈမ်ားအား ကိုယ္ပိုင္၀န္ထမ္းမ်ားႏွင့္ ကိရိယာမ်ားသံုးကာ ေပးပို႔ႏိုင္ရန္ ပင္တဂြန္သို႔ အခြင့္အေရးေပးရန္သာ မရအရ ေတာင္းဆိုေနခဲ့သည္။ ယင္းခ်မ္းသာေသာ နယ္ခ်ဲ႕ႏိုင္ငံႀကီးသည္ လွံစြပ္ထိပ္ဖ်ားတြင္တပ္ကာ ေပးျခင္း မွလြဲ၍ လူသားခ်င္းစာနာေထာက္ထားမႈဆိုင္ရာအကူအညီမ်ားေပးရန္ အျခားနည္းလမ္းမ်ား ရွာေတြ႕ပံုမရေပ။
သို႔ေသာ္လည္း အျခားေသာနိုင္ငံမ်ားသည္ လက္ငင္း အကူအညီအေထာက္အပံ့့မ်ားေပးရန္ Non-Military Way မ်ားကို ရွာေဖြ ေတြ႕ရိွခဲ့ၾကသည္။ တရုတ္၊ အိႏၵိယ၊ ဂ်ပန္၊ စကၤာပူ၊ အီတလီ၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္၊ လာအို၊ ထိုင္းႏိုင္ငံမ်ားမွ အကူအညီပစၥည္းမ်ဳိးစံု ရရိွေၾကာင္း နိုင္ငံပိုင္အသံလႊင့္ဌာနမွ ေၾကညာခဲ့သည္။ ယာယီတဲမ်ား၊ ျခင္ေထာင္မ်ား၊ မီးစက္မ်ား၊ ေဆး၀ါးမ်ား၊ ေရသန္႔စက္မ်ား၊ အာလူးႏွင့္ ၀က္သားေျခာက္မ်ား၊ အသင့္စားေခါက္ဆြဲထုတ္မ်ား၊ ဘီစကစ္မ်ား၊ အ၀တ္အထည္မ်ား၊ သြပ္မ်ား၊ တူႏွင့္သံမ်ား၊ ႏွင့္ ဖေယာင္းတိုင္ မ်ားသည္ သက္ဆိုင္ရာ ေလယာဥ္အသီးသီးျဖင့္ ရန္ကုန္အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာေလဆိပ္သို႔ ေရာက္ရွိလာၾကသည္။
ျမန္မာနိုင္ငံအေနျဖင့္ ပစၥည္းအေထာက္အပံ့ အကူအညီကိုသာ လက္ခံျပီး နိုင္ငံျခားသားမ်ားအား ယင္းအကူအညီမ်ား ျဖန္႔ျဖဴးမႈနွင့္ ပတ္သက္၍ ၾကည့္႐ႈႀကီးၾကပ္ရန္ ခြင့္မျပဳေသာအခါ အေမရိကန္အစိုးရမွ နာနာက်ည္းက်ည္း ေ၀ဖန္ခဲ့ျပန္သည္။ ယင္းကိစၥနွင့္ပတ္သက္၍ ပင္တဂြန္သည္ ျမန္မာနိုင္ငံအတြင္း Military Base ထားရိွလိုသျဖင့္ ဝင္ေရာက္လိုျခင္းျဖစ္သည္ဟု ေမလ (၉) ရက္ေန႔ထုတ္ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာတြင္ ေဖာ္ျပပါရိွသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံအား အုပ္စိုးေသာ တပ္မေတာ္အစိုးရအေနျဖင့္ ထိုသို႔ ယံုမွားသံသယႀကီးသည္မွာ အဆန္းေတာ့မဟုတ္ေပ။ အေမရိကန္နိုင္ငံ အေနျဖင့္ ျမန္မာအစိုးရအားျဖဳတ္ခ် ဖယ္ရွားလိုေသာ စိတ္မွာ ဖံုးဖိမရေေအာင္ ေပၚလြင္လွေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာနိုင္ငံ အေျခစိုက္ေသာ အေမရိကန္ စစ္စခန္းမ်ား ခြင့္ျပဳရန္ နွင့္ ျမန္မာ့ေရနံနွင့္သဘာဝဓါတ္ေငြ႔ထုတ္လုပ္မႈတြင္ အေမရိကန္ Corporate Access မ်ား ရိွလာေစရန္ ဖိအားမ်ား ေပးေနခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
Shawn W. Crispin ၏ "The Case for invading Myanmar" (ျမန္မာနိုင္ငံသို႔ က်ဴးေက်ာ္ဝင္ေရာက္ေရး) ေဆာင္းပါးတြင္ ေအာက္ပါအတိုင္းေဖာ္ျပပါရိွသည္။
"နာဂစ္မုန္တိုင္းအၿပီး ျမန္မာျပည္သူ တစ္သန္းေက်ာ္ စိုရႊဲညစ္ေပ၍ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့နွင့္ ေရေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ေရာဂါမ်ားခံစားေနရခ်ိန္တြင္ အေမရိကန္စစ္သေဘၤာနွင့္ ေလယာဥ္မ်ား အဆင့္သင့္ျဖစ္ေနျခင္းျဖင့္ သဘာ၀ေဘးအႏၱရာယ္သည္ အေမရိကန္အတြက္ေတာ့ ကပ္ေဘးႀကီးအတြင္းမွ ထြက္ေပၚလာေသာ အခြင့္အေရးတစ္ခုပင္ ျဖစ္သည္။"
"နိုင္ငံတစ္ခုခ်င္းစီနွင့္ ကုလသမဂၢတို႔မွ အတည္ျပဳ ေထာက္ခံဖြယ္ရိွေသာ လူသားခ်င္းစာနာေထာက္ထားမႈအမည္ခံျဖင့္ အေမရိကန္ စစ္တပ္မွ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ျခင္းသည္ ဒုကၡအက်ပ္အတည္းမ်ားအား ျမန္မာစစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားဘက္သို႔ ဦးလွည့္ေပးႏိုင္ကာ တစ္ခိ်န္တည္း၌ ေနရာမွဖယ္ေပးရေတာ့မည့္ သမၼတႀကီးဘုရွ္၏ အျငင္းပြားဖြယ္ လက္ဦးမႈရယူေရး စစ္ေရးမူဝါဒမ်ားအား ျပန္လည္ ထူမတ္ေပးႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။"
"ယခုအခါ C-130 စစ္ေလယာဥ္ႀကီးမ်ားအပါအ၀င္ အေမရိကန္ေလတပ္နွင့္ ေရတပ္ယာဥ္မ်ားသည္ အိမ္နီးခ်င္း ထိုင္းႏိုင္ငံနယ္စပ္တြင္ ေရာက္ရိွေနၿပီး USS Kitty Hawk နွင့္ USS Nimitz ေရတပ္စစ္သေဘၤာႀကီးမ်ားသည္လည္း အနီးဆံုးေရျပင္တြင္ အသင့္တည္ရိွေနကာ၊ ယခုအခ်ိန္တြင္ ၀ါရွင္တန္မွ မူ၀ါဒခ်မွတ္သူမ်ားသည္ ပထဝီအေနအထားအရ အခ်က္အခ်ာက်ကာ ႐ုတ္တရက္အားနည္းသြားေသာ နိုင္ငံသို႔ လူသားခ်င္းစာနာေထာက္ထားေသာ အကူအညီ ေပးေရးအဖဲြ႕တစ္ခု ေစလႊတ္ျခင္းျဖင့္ ျဖစ္ေပၚလာနိုင္ေသာ ေကာင္းက်ဳိး၊ ဆိုးက်ဳိးမ်ားအား နိႈင္းယွဥ္ခိ်န္ဆေနမည္ဆိုသည္မွာ သံသယျဖစ္ဖြယ္ မရိွေပ" (Asia Times Online, May 10)
ပြဲလန္႔တုန္း ဖ်ာခင္းျဖင္း (Shock Doctrine)
ႀကီးေလးခက္ခဲေသာ ေႂကြးၿမီပံုစံမ်ား၊ စီးပြားေရး အေဆာက္အအံု ျပန္လည္ဖဲြ႕စည္းရန္ေတာင္းဆိုျခင္းႏွင့္ နိုင္ငံပိုင္သံယံဇာတမ်ားကို ပုဂၢလိကပိုင္လဲႊေျပာင္းရန္ေတာင္းဆိုျခင္း စသည္တို႔အပါအ၀င္ အကူအညီမ်ားေနာက္ကြယ္မွ ေနွာင္ႀကိဳးမ်ားေၾကာင့္ နိုင္ငံ အေတာ္ မ်ားမ်ားသည္ သဘာဝေဘးဒုကၡအနၲရာယ္ေတြ႕ႀကံဳေနရလွ်င္ေသာ္မွ အေမရိကန္နွင့္ အေနာက္နိုင္ငံတို႔၏ အကူအညီကိုရယူရန္ စိုးရံြ႕ၾကသည္။
ယင္းကို Naomi Klein ၏စာအုပ္ျဖစ္ေသာ "The Shock Doctrine: The Rise of Disaster Capitalism" တြင္ အေမရိကန္အကူအညီ မ်ား၊ IMF နွင့္ ကမၻာ့ဘဏ္တို႔အား သဘာ၀ေဘးအႏၱရာယ္မ်ားျဖစ္သည့္ ဟာရီကိန္းမုန္တိုင္း၊ ဆူနာမီ၊ မိုးေခါင္ေရရွားမႈ၊ ေရလႊမ္းမိုးမႈမ်ားခံစားေနရသည့္ နိုင္ငံတစ္ခု အခက္ႀကံဳေနခိ်န္တြင္ အက်ဳိးအျမတ္မ်ားအတြက္ အသံုးခ်ခံေနရပံုကို အထူးပင္ အေသးစိတ္ ေဖာ္ျပထားသည္။ ယင္းသို႔ေသာအက်ပ္အတည္းမ်ားသည္ မေအာင္ျမင္ေသာ စီးပြားေရးအေဆာက္အဦမ်ားအား နိုင္ငံပိုင္ပစၥည္းမ်ား (State Assets) မ်ား ေရာင္းခ်ျခင္း၊ သံယံဇာတမ်ား ပုဂၢလိကပိုင္ျပုလုပ္ျခင္းမ်ားကဲ့သို႔ေသာ ေရွာ့ခ္႐ိုက္ကုထံုးျဖင့္ ကုသရန္ အခြင့္အေရးတစ္ခုအျဖစ္ ႐ႈျမင္ခံေနရေပသည္။ ယင္းကုထံုးသည္ ႏိုင္ငံတကာ ဘဏ္လုပ္ငန္းရွင္မ်ားအတြက္သာ အက်ဳိး အျမတ္ရေစၿပီး ကာယကံရွင္ႏိုင္ငံအတြက္ေတာ့ ရလာဒ္သုညသာ ျဖစ္ေပၚေစသည္။
နယူးေအာ္လိန္းႏွင့္ အီရတ္တို႔မွ အေမရိကန္၏ ပြဲေတြ႕မွတ္တမ္းမ်ား
ျမန္မာႏိုင္ငံအား မည္သို႔လုပ္သင့္သည္ မည္သို႔လုပ္ႏိုင္သည္ စသျဖင့္ အေမရိကန္ေကာ္ပိုရိတ္မီဒီယာမ်ားမွ ညႊန္ျပလက္ခ်ာ႐ိုက္ေနမႈမ်ား အားလံုးတြင္ ေပ်ာက္ဆံုးေနသည့္အခ်က္မွာ နယူးေအာ္လိန္းႏွင့္ ပင္လယ္ေကြ႕ကမ္းေျခတို႔တြင္ အသီးသီး ျဖစ္ေပၚခဲ့ေသာ ကက္ထရီနာ ႏွင့္ ရီတာ ဟာရီကိန္းမ်ား အၿပီးတြင္ အေရးေပၚ ကယ္ဆယ္ေရး၊ ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေရးႏွင့္ အကူအညီေပးရန္လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ အေမရိကန္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕မ်ား၏ ဆိုးရြားေသာ ကိုယ္ပိုင္ပြဲေတြ႕မွတ္တမ္းမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။
၂၀၀၅ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၂၈ ရက္ေန႔က ေရႀကီးမႈႏွင့္ ဆည္က်ဳိးမႈမ်ားေၾကာင့္ နယူးေအာ္လိန္းၿမိဳ႕ ေရနစ္ျမဳပ္ခဲ့ရာတြင္ ရာဇ၀တ္မႈမ်ား လွစ္လ်ဴ႐ႈျခင္း၊ လူမ်ဳိးေရးခြဲျခားျခင္း၊ စီမံကိန္းညံ့ဖ်င္းမႈေၾကာင့္ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ား အုပ္မႏိုင္ထိန္းမရ ျဖစ္ျခင္းတို႔ကို ကမၻာက ႐ႈျမင္ခဲ့ရၿပီး ျဖစ္ေပသည္။
ယင္းသည္ ႏိုင္ငံတကာအကူအညီမ်ားအား ပယ္ခ်ျခင္းႏွင့္ အဖြဲ႕လိုက္ႏွင့္ တစ္ဦးခ်င္း ေစတနာ့၀န္ထမ္း အကူအညီေပးျခင္းကို ျငင္းဆန္ ခဲ့ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ အရန္သင့္ ဆရာ၀န္အဖြဲ႕မ်ား၊ အစားအစာႏွင့္ ေရတန္ေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္ အပို ေလာင္စာဆီ စည္တစ္သန္းတို႔ပါ၀င္သည့္ က်ဴးဘားႏွင့္ ဗင္နီဇြဲလားႏိုင္ငံမ်ားမွ အကူအညီတို႔ကို ျငင္းဆန္ခဲ့သည္။ ကာရစ္ဘီယံေဒသတြင္ အသင့္ ေရာက္ရွိေနခဲ့သည့္ ျပင္သစ္ ေဆး႐ုံသေဘၤာတစ္စင္းႏွင့္ ေလယာဥ္မ်ားအပါအ၀င္ ဂ်ာမနီႏွင့္ ႐ုရွတို႔မွ အကူအညီမ်ားကိုလည္း ဆိုင္းငံ့ ထားခဲ့သည္။
ၿမိဳ႕ေပၚမွ ျဖတ္ပ်ံသြားၾကေသာ ႏိုင္ငံတကာ ဓါတ္ပံုသမားမ်ားသည္ ေခါင္မိုးမ်ားေပၚတြင္ တြယ္ကပ္ေနၾကေသာ ဒုကၡသည္မ်ားအား ဓါတ္ပံုမ်ား ႐ိုက္ယူခဲ့ၾကသည္။ လူေပါင္း ၂၀၀၀၀ ေက်ာ္သည္ ေသာက္သံုးႏိုင္ေသာေရ၊ အစားအစာ သို႔မဟုတ္ ေရဆိုးစနစ္မ်ား မရရွိခဲ့ ၾကဘဲ အျခားေသာ ေသာင္းခ်ီသည့္ ဒုကၡသည္မ်ားသည္ အလြန္ပူေလာင္ေသာ Convention Center တြင္ ေနထိုင္ခဲ့ၾကရသည္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံတစ္၀ွမ္းမွ အေရးေပၚကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႕မ်ားသည္လည္း နယူးေအာ္လိန္းသို႔၀င္ေရာက္ေရးကို ဟန္႔တားခံခဲ့ၾကရသည္။
အနီးအနားရွိ ေလတပ္စခန္းတစ္ခုမွ ေလတပ္ရဟတ္ယာဥ္မ်ားသည္လည္း ေလယာဥ္ေမာင္းမ်ားက ေစတနာ့၀န္ထမ္းအျဖစ္ လူမ်ား ကယ္ဆယ္ေပးလိုၾကေသာ္လည္း ေျမျပင္တြင္သာ ရပ္နားထားရန္ ညႊန္ၾကားခံခဲ့ရသည္။ မီဒီယာသတင္းမ်ားအရ FEMA ႏွင့္ Homeland Security တို႔သည္ ေစတနာ့၀န္ထမ္းမ်ားႏွင့္ အကူအညီမ်ားကို ပိတ္ဆို႔ထားခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။ ႏိုင္ငံအ၀ွမ္းမွ ေပးပို႔ခဲ့ေသာ ကုန္ကား မ်ားႏွင့္အျပည့္ ေရႏွင့္ ကုန္ပစၥည္း တန္ေပါင္းမ်ားစြာကိုလည္း ျဖန္႔ေ၀ျခင္း မျပဳခဲ့ေပ။
ႏွစ္ႏွစ္ခြဲခန္႔ၾကာေသာအခ်ိန္အထိ ကယ္ဆယ္ခံထားရသည့္ ေသာင္းခ်ီေသာ ဒုကၡသည္မ်ားသည္ မိမိအိမ္သို႔ ျပန္သြားႏိုင္ျခင္း မရွိေသးေပ။
အီရတ္ႏွင့္ ဆိုမာလီယာမွ ပင္တဂြန္
အီရတ္မွ ပင္တဂြန္၏လုပ္ရပ္မ်ားမွာ သာ၍ပင္ ဆိုးဝါးေပေသးသည္။ ပိတ္ဆို့မႈမ်ားေၾကာင့္ အားနည္းပ်က္စီးေနေသာ အီရတ္အား ၀င္ေရာက္တိုက္ခိုက္ခဲ့ၿပီး (၅)နွစ္ေက်ာ္ၾကာသည္အထိ ေသာက္သံုးေရ၊ အေျခခံအစာအာဟာရ၊ လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အား၊ အေရးေပၚ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈႏွင့္ ပညာေရးတို႔အပါအ၀င္ အေျခခံလူသားလိုအပ္ခ်က္အမ်ားစုကို အေမရိကန္စစ္တပ္မွ ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္ ျခင္း မရွိေသးေပ။
အကယ္၍ တပ္သားေပါင္း တစ္သိန္းေျခာက္ေသာင္း၊ ပုဂၢလိက ကန္ထရိုက္လုပ္ငန္းရွင္ေပါင္း တစ္သိန္းခန္႔နွင့္ ကမၻာေပၚတြင္ အမ်ားဆံုးေသာ စစ္အသံုးအေဆာင္မ်ားသည္ ဘဂၢဒက္တြင္ အားထားႏိုင္ေလာက္ေသာ လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အားႏွင့္ ေသာက္သံုးေရတို႔ ပံ့ပိုးေပး ႏိုင္ျခင္း မရွိပါက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ပိုမိုေကာင္းမြန္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးနိုင္လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္၍ ရႏိုင္ပါ၏ေလာ?
ဒုဗၻိကၡႏၱရကပ္ဆိုက္ေနေသာ ဆိုမာလီယာတြင္ လူသားျခင္းစာနာေထာက္ထားမႈ အကူအညီေပးေရးလုပ္ငန္းဟု ဆင္ေျခကန္ကာ ကုလသမဂၢ၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ရေအာင္ယူ၍ ၁၉၉၂ ခုနွစ္တြင္ ၿမိဳ႕ေတာ္ မို္ဂါဒစ္ရႈးကို မရိန္းတပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ားမွ သိမ္းပိုက္ခဲ့ဖူးပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေနာက္နွစ္တြင္ပင္ နာက်ည္းမုန္းတီးေနေသာ ဆိုမာလီျပည္သူမ်ားက မရိန္းတပ္မ်ားအား ျပန္လည္တိုက္ထုတ္ခဲ့ၾကသည္။ ပင္တဂြန္သည္ ဒုကၡေရာက္ ႏြမ္းနယ္ေနၾကေသာျပည္သူမ်ားအၾကားတြင္ပင္ နယ္ခဲ်႕ဆန္႔က်င္ေရးသေဘာထားကို မွားယြင္းစြာကိုင္တြယ္ယူဆခဲ့မိသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ျပည္သူအမ်ားစုသည္ ၿဗိတိသွ်နွင့္ အေမရိကန္တို႔၏လႊမ္းမိုးမုႈကို ဆန္႔က်င္မုန္းတီးသူမ်ားျဖစ္သည္။ မုန္တိုင္းေျကာင့္ မည္မွ်ပင္ဒုကၡေရာက္ေနေစကာမူ ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္မႈမွန္သမွ်အား ႀကီးစြာဆန္႔က်င္ၾကေပလိမ့္မည္။
ျမန္မာအစိုးရအား စစ္အာဏာရွင္ဟု စြပ္စဲြတိုက္ခိုက္ေနၾကေသာ အေမရိကန္ မီဒီယာမ်ားအေနျဖင့္ ပင္တဂြန္ ကိုယ္၌က ေဆာ္ဒီအာေရဗ် ႏွင့္ အင္ဒိုနီးရွားမွသည္ ပါကစၥတန္၊ ခီ်လီႏွင့္ ကြန္ဂိုနိုင္ငံမ်ားအထိ ခက္ထန္ေသာ စစ္အစိုးရမ်ားအား ေထာက္ပံ့ကူညီေနခဲ့သည္ ဆိုသည္ကို သတိထားသင့္ပါသည္။ ၎တို႔၏ ျမန္မာစစ္အစိုးရအား ဆန္႔က်င္ေနမႈသည္ ယင္း၏ဖိႏွိပ္ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ပံုေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာက ကိုလိုနီဆန္႔က်င္ေရးသေဘာထားမ်ားေၾကာင့္ သဘာဝအရင္းအျမစ္မ်ားအား နိုင္ငံပိုင္ျပဳလုပ္ထားခဲ့မႈအား အေမရိကန္ေကာ္ပိုေရးရွင္းတို႔ အလိုက် ပယ္ဖ်က္မႈ မျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္းနွင့္သာ ပတ္သက္ေနပါသည္။
စစ္ဆန္႔က်င္ေရးနွင့္ တိုးတက္ေရး လႈပ္ရွားမႈမ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံအ၀ွမ္းမွ ေဖာက္ျပန္ေရး မီဒီယာတိုက္ပြဲမ်ားကို သတိျပဳ ေဆာင္ရြက္သင့္ေပသည္။ ျမန္မာျပည္သူမ်ားအေနျဖင့္ အေမရိကန္ေတာင္းဆိုမႈ သို႔မဟုတ္ ပိတ္ဆို႔မႈမွ ကင္းလြတ္ေသာ အေရးေပၚ နိုင္ငံတကာ အကူအညီမ်ားကို ေတာင္းခံရန္ အခြင့္အေရး ရွိၾကေပသည္။
Articles copyright 1995-2008 Workers World. Verbatim copying and distribution of this entire article is permitted in any medium without royalty provided this notice is preserved.
Workers World, 55 W. 17 St., NY, NY 10011
(Workers World မွ Sara Flounders ေရးသားေသာ "Myanmar Cyclone: U.S. hostility hampers relief" Dated 15th May 2008 ကို ဘာသာျပန္ ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။)
Technorati tags: nargis, cyclone, burma, myanmar | |
အျပည့္အစံုဖတ္ရန္
အက်ဥ္းခ်ဳပ္ရန္
သဲႀကီး။ ။ ေဟ့ေကာင္.. မဲႀကီး။
မဲႀကီး။ ။ ဟာ.. သူငယ္ခ်င္း၊ သဲႀကီး။ မင္းကြာ.. ရန္ကုန္ကို ေျပာင္းသြားၿပီးကတည္းက တို႔ဆီကို ျပန္လာေဖာ္ေတာင္ မရေတာ့ဘူး။ ခု ဘယ္ကေန မ်က္စိလည္ၿပီး ေရာက္လာသလဲကြ။
သဲႀကီး။ ။ ေအးကြာ။ ငါလည္း ရန္ကုန္ကို ေရာက္သြားကတည္းက စီးပြားေရးေတြပဲ ကုန္း႐ုန္းလုပ္ေနရတာနဲ႔ ျပန္လာဖို႔ကို မစဥ္းစားႏိုင္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္ကြ။
မဲႀကီး။ ။ ေအးေပါ့ကြာ။ မင္းက ၿမိဳ႕ႀကီးသားျဖစ္သြားၿပီးဆိုေတာ့ စီးပြားေရးေတြ ဘာေတြ စကားထဲ ထည့္ေျပာေနၿပီးေပါ့။
သဲႀကီး။ ။ ဟာ.. ေဟ့ေကာင္။ မဲႀကီးရ။ မင္းလဲ ခုဆိုရင္ ၿမိဳ႕ႀကီးသား ျဖစ္ေနၿပီေလကြာ။ ပ်ဥ္းမနားဆိုတာ ခုဆို ေနျပည္ေတာ္ ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီး ထဲမွာ ပါေနၿပီပဲဟ။
မဲႀကီး။ ။ ေအး။ ဟုတ္သားေနာ္။ ငါတို႔လဲ ဘာလိုလိုနဲ႔ ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးမွာ ေနတဲ့လူေတြ ျဖစ္ေနၿပီကြ။ ခုဆိုရင္ အဆင့္ျမင့္ ေစ်းႀကီးေတြ၊ ကုမၸဏီ ႐ုံးခန္းေတြနဲ႔ တို႔ၿမိဳ႕က အေတာ္ တိုးတက္ေနတာကြ။ အလုပ္အကိုင္ေတြလည္း အရင္ထက္ ပိုမ်ားလာတယ္ဟ။
သဲႀကီး။ ။ ဒီလိုေပါ့ကြာ။ ၿမိဳ႕ေတာ္တစ္ခုကို ေနရာေျပာင္းတယ္ဆိုတာ အခက္အခဲေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေပမယ့္ ေကာင္းတဲ့အခ်က္ေတြလဲ အမ်ားႀကီး ရွိပါေသးတယ္ေလ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မင္းတို႔လို ေဒသခံေတြအတြက္ အခြင့္အလမ္းေတြ အမ်ားႀကီး ေပၚလာတာေပါ့။ မဟုတ္ဘူးလား။
မဲႀကီး။ ။ ဟေကာင္ရ.. ဒါနဲ႔ေမးပါရေစဦး။ မင္းက ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ ေလ့လာတတ္ေတာ့ တို႔ထက္ ပိုသိလိမ့္မေပါ့။
သဲႀကီး။ ။ ဘာမ်ားလဲကြ။ ေျပာပါဦး။
မဲႀကီး။ ။ တျခားဟုတ္႐ုိးလားကြ။ ေနာက္လ ၁၀ ရက္ေန႔မွာ လုပ္ေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ ျပည္သူ႔ဆႏၵ ခံယူပြဲအေၾကာင္းေပါ့ကြ။
သဲႀကီး။ ။ ေဩာ္.. ေအး။ မင္းက ဘာသိခ်င္လို႔တံုးကြ။ ငါသိသေလာက္ေတာ့ ေျပာျပပါ့မယ္။
မဲႀကီး။ ။ အဲဒီ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒဆိုတာႀကီးက ဘာႀကီးတုံးကြ။ ဘာေၾကာင့္ လိုအပ္ရတာတုံး။ နည္းနည္းေလာက္ ရွင္းျပစမ္းပါကြာ။
သဲႀကီး။ ။ ဒါက ဒီလိုရွိတယ္ မဲႀကီးရ။ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒဆိုတာ ဟိုးအရင္ ရွင္ဘုရင္ေတြ လက္ထက္တုန္းကေတာ့ ဘယ္ရွိလိမ့္မလဲ။ ငါသိသေလာက္ေတာ့ အဂၤလန္ႏိုင္ငံမွာ ၁၂၁၅ ခုႏွစ္ ဟင္နရီ ၁ ဘုရင္လက္ထက္ Magna Carta Libertatum ဆိုတဲ့ စာတမ္းႀကီးက စတာကြ။ တိုတို ေျပာရမယ္ဆိုရင္ကြာ လြတ္လပ္တဲ့ ႏိုင္ငံတိုင္းဟာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကို ဘယ္လို ဖြဲ႕စည္း၊ ဘယ္လို အုပ္ခ်ဳပ္မယ္ဆိုတဲ့ အေျခခံအခ်က္ေတြကို အတိအလင္း ေဖာ္ျပ ေၾကျငာထားတဲ့ စာတမ္းတစ္ေစာင္ေပါ့ကြာ။ ကမၻာ့ႏိုင္ငံတိုင္းမွာ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒဆိုတာ ရွိသကြ။ အေမရိကန္ မွာလည္း ရွိတာပဲ၊ အိႏၵိယမွာလည္း ရွိတာပဲ။ ဒို႔အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံ ထိုင္းမွာလည္း ရွိတာပဲ။ အားလံုး အားလံုးေပါ့ကြာ။
မဲႀကီး။ ။ ဒါဆို ဒို႔ႏိုင္ငံမွာ အရင္က မရွိဘူးလားကြ။ ခုမွ ဘာလို႔ ဒီအေျခခံဥပေဒႀကီးကို ေရးဆြဲရတာလဲ။
သဲႀကီး။ ။ မဲႀကီးရာ။ မင္းကလည္း တယ္ဗဟုသုတနည္းသကိုးကြ။ တို႔ႏိုင္ငံမွာ အေျခခံဥပေဒ ႏွစ္ခုေတာင္ ရွိခဲ့ဖူးတယ္ကြ။ ၁၉၄၇ မွာ တစ္ႀကိမ္၊ ၁၉၇၄ မွာ တစ္ႀကိမ္ ေရးဆြဲခဲ့ၾကဖူးတယ္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒမွာ ျပည္ေထာင္စုတြင္းကေန ခြဲထြက္ႏိုင္ေရး ျပႆနာေတြ ရွိလာတဲ့အတြက္ ဖ်က္သိမ္းလိုက္ရၿပီး ေနာက္ပိုင္း ၁၉၇၄ မွာ တစ္ႀကိမ္ အေျခခံဥပေဒသစ္တစ္ခု ထပ္ၿပီး ေရးဆြဲခဲ့ၾကရတာ ကြ။ အဲ.. ၁၉၇၄ အေျခခံဥပေဒကလည္း တစ္ပါတီစနစ္ကို အေျခခံၿပီး ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ အရင္းတည္တဲ့ အေျခခံဥပေဒေအာက္မွာ အဆင္မေျပမႈေတြ ျဖစ္ခဲ့ရၿပီး ၁၉၈၈ ဆူပူအံုႂကြမႈႀကီး ျဖစ္လာတဲ့ေနာက္မွာ တစ္ခါ ဖ်က္သိမ္းလိုက္ရျပန္ေရာေလ။
မဲႀကီး။ ။ ေဩာ္..ေအး။ ရွစ္ေလးလံုးအေရးအခင္း ျဖစ္တာေလကြာ။ ငါမွတ္မိၿပီ။ ဒါဆို တို႔ႏိုင္ငံက အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာ အေျခခံဥပေဒ မရွိဘဲ အႏွစ္ ၂၀ ေလာက္ ေနခဲ့ရတာေပါ့ေနာ္။
သဲႀကီး။ ။ ဒါေပါ့ကြ။ ဒါေၾကာင့္ လြတ္လပ္တဲ့ ႏိုင္ငံတိုင္းမွာ မရွိမျဖစ္လိုအပ္တဲ့ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒတစ္ခု ေပၚေပါက္လာဖို႔ တို႔ျပည္သူေတြရဲ႕ ဆႏၵကို ေတာင္းခံေနတာေပါ့ကြ။
မဲႀကီး။ ။ ေအး.. ငါ သေဘာေပါက္ပါၿပီကြာ။ ဒါေပမယ့္ ဒီဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ကန္႔ကြက္သင့္တယ္ဆိုကြ။ ဒါဟာ လက္ရွိ စစ္အစိုးရက သူတို႔အလိုက် စိတ္ႀကိဳက္ေရးဆြဲထားတာလို႔ ေရဒီယိုမွာ ေျပာတာၾကားရသကြ။ မင္းကေရာ ဘယ္လို နားလည္သလဲ။
သဲႀကီး။ ။ သူငယ္ခ်င္းရာ။ မင္းလည္း ည ည တီဗီြၾကည့္ေနတာပဲ။ ဒီအေျခခံဥပေဒေရးဆြဲဖို႔ ျပဳလုပ္တဲ့ အမ်ဳိးသားညီလာခံမွာ တက္ေရာက္တဲ့သူေတြဟာ ႏိုင္ငံအ၀ွမ္းက တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးေပါင္းစံု ပါတယ္ဆိုတာ ေတြ႕မွာပါ။
မဲႀကီး။ ။ ေအး.. ေအး..။ ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္သား။ တစ္ခ်ဳိ႕သူေတြရဲ႕ တိုင္းရင္းသား၀တ္စံုေတြဆို ငါေတာင္ တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးဘူးေနာ္။
သဲႀကီး။ ။ ကဲ။ ဒါဆို စစ္အစိုးရအလိုက်ဆိုတဲ့စကားဟာ လက္ခံေလာက္တယ္လို႔ မင္းထင္သလား သူငယ္ခ်င္း။
မဲႀကီး။ ။ အင္း။ ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္သား။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအထဲမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ႏိုင္ခြင့္ ပိတ္ပင္ ထားတယ္ဆိုကြ။ ဒို႔ကေတာ့ ဘာပဲေျပာေျပာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕သမီးဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ သံေယာဇဥ္ေတာ့ ရွိသားဟ။ ဟိုတေလာကလည္း ေရဒီယိုက လႊင့္သြားတာက အေမရိကန္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မပါႏိုင္သေရြ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီ မရႏိုင္ဘူးလို႔ ေျပာတယ္ဆိုကြ။
သဲႀကီး။ ။ သူငယ္ခ်င္း မဲႀကီး။ ငါေလ့လာမိသေလာက္ ေျပာမယ္ေနာ္။ ငါသိသေလာက္ေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ မပါ၀င္ရရယ္လို႔ တမင္ ပိတ္ပင္ထားတာမ်ဳိး မရွိပါဘူးကြာ။ တို႔ရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးဖခင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း သက္ရွိထင္ရွား ရွိစဥ္ကတည္းက ေရးဆြဲ ခဲ့တဲ့ ၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒမွာကတည္းက တိုင္းတပါးသားနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳထားတဲ့သူ၊ တိုင္းတပါးသစၥာခံသူ စတဲ့သူေတြကို ႏိုင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးအပိုင္းမွာ ပါ၀င္အေရြးခ်ယ္ခံပိုင္ခြင့္မေပးဖို႔ ထည့္သြင္း ေရးဆြဲထားၿပီးသားကြ။ ဒီအခ်က္ကို အစဥ္အဆက္လည္း လိုက္နာခဲ့ၾကတာပဲ။ ဒါကို သိသိႀကီးနဲ႔ တိုင္းတပါးသားနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳခဲ့ၿပီးေတာ့မွ အခုမွ ဘြာေတးလုပ္လို႔ ဘယ္ရမလဲကြ။ ကိုယ့္သမိုင္းနဲ႔ ကိုယ္ပဲေလ။ ၿပီးေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အခု အေျခခံဥပေဒ အတည္ျပဳမွ ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္လို႔မရခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူးကြာ။ ၁၉၉၀ တုန္းက NLD အႏိုင္ရခဲ့ပါတယ္ဆိုတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲတုန္းကလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား မွတ္ပံုတင္ျခင္းဥပေဒနဲ႔ ၿငိစြန္းေနလို႔ ပါတီ အတြင္းေရးမွဴးရာထူးကေနကို ထုတ္ပယ္ခံခဲ့ရဖူးပါတယ္ကြာ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မပါရင္ ဒီမိုကေရစီမရႏိုင္ဘူးဆိုတာကေတာ့ မင္းပဲ စဥ္းစားၾကည့္ေပါ့ကြာ။ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က စတင္ေဖာ္ထုတ္ခဲ့တဲ့ စနစ္ မဟုတ္ပါဘူးကြာ။ သူပါမွပဲ ဒီမိုကေရစီ ရမတဲ့လား။ သူက ဒီမိုကေရစီကို ထံုးလိုေခ်ၿပီး ေရလို ေသာက္ထားလို႔လား။ ဒါဆိုရင္ သူသာ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျပန္မလာခဲ့ရင္ တို႔ေတြ ဒီမိုကေရစီ မရႏိုင္ေတာ့ဘူးလားကြ။ တို႔ႏိုင္ငံမွာ ေဒၚစုၾကည္ထက္ ႏိုင္ငံေရး၀ါရင့္တဲ့၊ ပညာျပည့္၀တဲ့၊ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းပီသတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါေသးတယ္ကြာ။ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ တကယ္ေတာ့ တို႔ျပည္သူေတြက ဦးေဆာင္တဲ့စနစ္ပါကြာ။ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ေဒၚစုခေရဇီ စနစ္တစ္ခု မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိထားဖို႔ လုိတယ္ေနာ။
မဲႀကီး။ ။ ေအးပါ သူငယ္ခ်င္းရာ။ ငါကလည္း ေရဒီယိုမွာ ၾကားရတာကို ျပန္ေျပာတာကိုးကြ။ ေနာက္တစ္ခု ေမးဦးမယ္ကြာ။ အခု အတည္ျပဳမယ့္ အေျခခံဥပေဒက မဟာလူမ်ဳိးႀကီး၀ါဒကို အသက္သြင္းတာဆိုကြ။ တိုင္းရင္းသားေတြအတြက္ အခြင့္အေရးရယ္လို႔ ဘာမွ မရွိဘူးလို႔ ဆိုသကိုးကြ။ အဲဒါလည္း ရွင္းပါဦး။
သဲႀကီး။ ။ ဟ မဲႀကီးရ။ မင္းက ေရဒီယိုေတြ အေတာ္နားေထာင္သကိုးကြ။ ေအး.. ေလ့လာတာေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့ကြာ။ ဒါေပမယ့္ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္က ေျပာတာေလးနဲ႔ေတာ့ မွိတ္မယံုသင့္ဘူးကြ။ ငါေျပာမယ္။ အေျခခံဥပေဒမွာ အရင္ အတိုင္းပဲ တိုင္းနဲ႔ ျပည္နယ္ ၁၄ ခုကို ဖြဲ႕စည္းထားေပးတယ္။ ဒါ့အျပင္ လူဦးေရအင္အားမ်ားတဲ့ လူမ်ဳိးစုေတြထဲက "၀"လူမ်ဳိးေတြအတြက္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရတိုင္းတစ္ခုနဲ႔ နာဂ၊ ဓႏု၊ ပအို၀္း၊ ပေလာင္နဲ႔ ကိုးကန္႔ လူမ်ဳိးစုေတြအတြက္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသေတြ ထပ္တိုးေပးထားတယ္ကြာ။ ေနာက္ၿပီး တျခားတိုင္းရင္းသားေတြအတြက္လည္း တစ္ႏိုင္ငံလံုးလူဦးေရရဲ႕ ၀.၁ ရာခိုင္ႏႈန္းနဲ႔အထက္ရွိရင္ သက္ဆိုင္ရာ တိုင္း/ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္ေတြမွာ ကိုယ္စားလွယ္တစ္ဦးက်စီ ေရြးခ်ယ္ တင္ေျမႇာက္ႏိုင္ခြင့္ ေပးထားေသးတယ္ကြ။ ဗမာလူမ်ဳိးဆိုရင္ ဘာအခြင့္အေရးရမယ္၊ ဘယ္လိုအခြင့္အေရးရဖို႔ဆိုရင္ ဘာလူမ်ဳိးျဖစ္ရမယ္ ဆိုတဲ့ ကန္႔သတ္ခ်တ္မ်ဳိး ေရးထားတာ မေတြ႕ရဘူးကြ။ ႏိုင္ငံေတာ္ အေျခခံမူေတြထဲမွာလဲ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ စကား၊စာေပ၊ အႏုပညာ၊ ယဥ္ေက်းမႈေတြ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးနဲ႔ တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ နည္းပါးေနတဲ့ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ စီးပြားေရး၊ လမ္းပန္း ဆက္သြယ္ေရး စတာေတြပါ၀င္တဲ့ လူမႈစီးပြားတိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးကို ကူညီမည္လို႔ ပါၿပီးသားေလကြာ။ ႏိုင္ငံသားတိုင္းဟာ ႏိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒမွာ သတ္မွတ္ ျပ႒ာန္းထားတဲ့ တန္းတူညီမွ်မႈ အခြင့္အေရး၊ လြတ္လပ္မႈအခြင့္အေရး၊ တရားမွ်တမႈ အခြင့္အေရး စတာေတြ ခံစားခြင့္ ရွိမယ္ လို႔လည္း ေဖာ္ျပထားတာပဲ။ မင္း စဥ္းစားေပါ့ကြာ။
မဲႀကီး။ ။ ေအးကြာ။ အားလံုးအခြင့္အေရးတန္းတူ ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အေရးႀကီးတဲ့ ၀န္ႀကီးဌာနေတြကို တပ္က ယူထားတယ္ဆိုတာနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြထဲမွာ တပ္က ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္းကို ခန္႔ထားေပးရမယ္ဆိုတာကေရာ ေကာင္းပါမလားကြ။
သဲႀကီး။ ။ သူငယ္ခ်င္း.. အခု တို႔ႏိုင္ငံမွာ ၀န္ႀကီးဌာနေပါင္း ဘယ္ႏွခု ရွိလဲ မင္းသိလား။ ၃၀ ေက်ာ္ ရွိတယ္ကြ။ ဒီလို အခုသံုးဆယ္ထဲမွာ ဘယ္၀န္ႀကီးဌာနက အေရးႀကီးတယ္လို႔ သတ္မွတ္လို႔ မရဘူးကြ။ သူ႔ေနရာနဲ႔သူေတာ့ အေရးပါတာပဲ။ အေရးမႀကီးရင္ ၀န္ႀကီးဌာနရယ္လို႔ သတ္မွတ္မလားကြာ။ ဌာနတစ္ခု၊ ညႊန္ၾကားေရးမွဴး႐ုံးတစ္ခုအဆင့္ပဲ ထားမွာေပါ့ကြ။ ဒီလို ၀န္ႀကီး ၃၀ ေက်ာ္ထဲမွာ ၀န္ႀကီးသံုးေလးေယာက္ေလာက္ကို တပ္ကို ခန္႔ထားလိုက္႐ုံနဲ႔ေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱရားႀကီး ဖ႐ုိဖရဲ ျဖစ္သြားႏိုင္ပါ့မလားကြ။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ ကၽြမ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္တဲ့ လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕ေတြနဲ႔ ကာကြယ္ေရးဆိုင္ရာ အဖြဲ႕အစည္းေတြကိုပဲ ကိုင္တြယ္ၾကရမွာကြ။ ဒီမိုကေရစီ ဆရာႀကီးလို႔ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ နာမည္တပ္ထားတဲ့ အေမရိကန္မွာေတာင္ ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးေတြဟာ အၿငိမ္းစားစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္း ေတြကို ခန္႔ထားတတ္တာကို မင္းေလ့လာရင္ ျမင္ႏိုင္မွာပါကြာ။ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြထဲမွာလည္း ေရြးေကာက္ခံေတြ ထင္တိုင္း ႀကဲ လုပ္ခ်င္သလို မလုပ္ႏိုင္ေအာင္လို႔ ထိန္းသိမ္းေပးႏိုင္ေလာက္တဲ့သေဘာနဲ႔ ေရြးခ်ယ္ခံကိုယ္စားလွယ္ေတြ ထည့္ထားေပးရတာပါကြာ။ ဒီလိုပံုစံမ်ဳိးကို ထိုင္းႏိုင္ငံမွာလည္း ေတြ႕ႏိုင္မွာပါကြာ။ တျခားႏိုင္ငံေတြမွာလည္း က်င့္သံုးေနပါတယ္။
မဲႀကီး။ ။ ေအး.. မင္း ရွင္းျပေတာ့လည္း နဲနဲေတာ့ အရည္လည္လာၿပီေဟ့။ ဒါဆို ငါက ေထာက္ခံမဲေပးသင့္လား၊ ကန္႔ကြက္မဲ ေပးသင့္သလားကြ။
သဲႀကီး။ ။ အရည္လည္လာၿပီလုပ္မေနနဲ႔ကိုယ့္လူ။ အရည္လည္႐ုံမကလို႔ အနည္က်တဲ့အထိ ေလ့လာလို႔ရေအာင္ ငါ့ဆီမွာ အေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲေရးအတြက္ အမ်ဳိးသားညီလာခံက ခ်မွတ္ထားတဲ့ အေျခခံမူစာအုပ္ ပါလာတယ္။ ဖတ္ၾကည့္။ ဒီလိုစာအုပ္ တစ္အုပ္မွ ၃၅၀ ပဲ ေပးရတယ္။ ေလ့လာေပါ့ကြာ။ ေထာက္ခံမလား ကန္႔ကြက္မလားဆိုတာကေတာ့ မင္းသေဘာအတိုင္းပဲေလ။ ေထာက္ခံတဲ့လူ ၅၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ရင္ေတာ့ ဒီအေျခခံဥပေဒကိုအတည္ျပဳၿပီး ၂၀၁၀ မွာ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္ၾကရမွာေပါ့ကြာ။ ကန္႔ကြက္ၾကမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ဒီမိုကေရစီက ဘယ္ဆီေနမွန္းမသိတဲ့ဘ၀ကို ျပန္ေရာက္သြားၾကရမွာေပါ့။ မင္း ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားပါ။
မဲႀကီး။ ။ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံသစ္ ျဖစ္လာရင္ ဒို႔ေတြအားလံုး ခ်မ္းသာၾကေတာ့မွာေပါ့ေနာ္။ ဟုတ္လား သဲႀကီး။
သဲႀကီး။ ။ ေဟ့.. ေဟ့..။ ဒါေတာ့ ငါ အာမ မခံဘူးကိုယ့္လူ။ ဒါက ကိုယ့္ဖာသာ ႀကိဳးစားရမယ့္ ကိစၥပါကြာ။ ႏိုင္ငံႀကီး ဒီမိုကေရစီရတာနဲ႔ ခ်မ္းသာရမယ္လို႔ ႀကံႀကံဖန္ဖန္ကြာ။ ဒီမွာကိုယ့္လူ မင္းတို႔ေတြ ငါ့အတြက္၊ ငါ့သားမယားအတြက္၊ ငါ့မိသားစုအတြက္၊ ငါ့ေဆြမ်ဳိးအတြက္ ဆိုတဲ့ ငါ့ေလးလံုးကို ေရွာင္ၿပီး အမ်ားအတြက္ ထည့္မစဥ္းစားေပးတတ္သေရြ႕ေတာ့ ႏိုင္ငံႀကီးက တိုးတက္မွာ မဟုတ္ဘူးကြ။ ကိုယ္က်ဳိးပဲ သိပ္မၾကည့္ဘဲ ႏိုင္ငံအက်ဳိးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ရမယ္ကြ။ ဒို႔ႏိုင္ငံႀကီး မတိုးတက္တာ ကိုယ္က်ဳိးပဲၾကည့္တတ္တဲ့ သူေတြ မ်ားေနလို႔ ပဲကြ။ ဒါေၾကာင့္ ႏိုင္ငံကို တိုးတက္ေစခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္က်ဳိးေလးေတြ နည္းနည္းေလွ်ာ့ၿပီး အမ်ားအက်ဳိးနဲ႔ ႏိုင္ငံအက်ဳိးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ေပးဖို႔ ႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသားတိုင္းမွာ တာ၀န္ရွိ တယ္ကြ။ အထူးသျဖင့္ မင္းမွာ ပိုၿပီးတာ၀န္ရွိတယ္။ ဒီလို သေဘာထားႏိုင္ရင္ အေကာင္းဆံုးေပါ့ကြာ။ တို႔ႏိုင္ငံသားအားလံုးက ငါ့မွာ တာ၀န္ရွိတယ္ဆိုတဲ့ အသိစိတ္ဓါတ္ကေလးေတြ ထားႏိုင္ၾကရင္ေတာ့ ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္မႈဆိုတာ မေႏွးအျမန္ ေရာက္လာႏိုင္မွာပါ။
မဲႀကီး။ ။ ေအးပါ သူငယ္ခ်င္းရာ။ ငါ သေဘာေပါက္ပါၿပီ။ မင္းကို ခရီးေရာက္မဆိုက္ႀကီး ေမးခြန္းေတြ ထုတ္လိုက္ရတာ စိတ္မရွိနဲ႔ကြာ။ မင္းကို ေခၽြးသိပ္တဲ့အေနနဲ႔ ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕ရဲ႕ နာမည္ေက်ာ္မ်စ္ခ်ဥ္ဟင္းနဲ႔ ဧည့္ခံပါ့မယ္ကြာ။
သဲႀကီး။ ။ အားနာစရာႀကီး သူငယ္ခ်င္းရာ။ ဟဲ… ဟဲ…။ ထမင္းစားၿပီးရင္ အခ်ဳိပြဲအေနနဲ႔ နန္းစိန္မုန္႔ေလးလည္း ပါမယ္မဟုတ္လားဟင္။
|
အျပည့္အစံုဖတ္ရန္
အက်ဥ္းခ်ဳပ္ရန္
လစဥ္ထုတ္ Living Color Chief Executive Officer လစ္ဗင္းကာလာ မဂၢဇင္း၏ Chief Executive Officer ႏွင့္ မူဝါဒေရးရာ ဒါ႐ိုက္တာ၊ The Voice ဂ်ာနယ္၏ ထုတ္ေဝသူ ေဒါက္တာ ေန၀င္းေမာင္ (၄၅ ႏွစ္) က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႏွင့္ စစ္အာဏာပိုင္မ်ားအၾကား လက္ရွိ တင္းမာမႈမ်ားအေပၚ ေဝဖန္သံုးသပ္၊ အႀကံျပဳခ်က္ ၆ ခ်က္ကို သူ၏ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္း ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားအၾကား အင္တာနက္ အီးေမးမွ တဆင့္ ျဖန့္ေဝခဲ့သည္ကို ဧရာဝတီသတင္းဌာနက ေပါက္ၾကား ေဖာ္ထုတ္လိုက္သည္။
ေဒါက္တာေနဝင္းေမာင္၏ အႀကံျပဳခ်က္ထဲတြင္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အေနျဖင့္ စစ္အစိုးရ၏ အေျခခံဥပေဒကို ေထာက္ခံရန္၊ ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္ျပဳိင္ရန္၊ သို႔ေသာ္ လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္တြင္ တဝက္သာ ဝင္ေရာက္ယွဥ္ျပဳိင္ပါမည္ဟု အဆိုျပဳရန္၊ ထို႔ေနာက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနျဖင့္ အတိုက္အခံဘဝတြင္ ၅ ႏွစ္ေနျခင္းျဖင့္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ့ခ်ဳပ္ကို အင္အား ေတာင့္တင္းေအာင္ လုပ္ရန္တို႔ အႀကံျပဳထားသည္။
အုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္း ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ အဆိုပါ အေၾကာင္းအရာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ပိုမိုသိရွိရန္အတြက္ သူ႔ကို မဇိၩမ သတင္းေထာက္ နန္းေဒဝီက တယ္လီဖုံးမွတဆင့္ ဆက္သြယ္ ေမးျမန္းထားသည္မ်ားကို တင္ျပလိုက္ပါသည္။
ေမး။ အီးေမးထဲမွာပါတဲ့ အႀကံျပဳခ်က္ ၆ ခ်က္ကို အေသးစိတ္ ေျပာျပလို႔ ရမလားရွင္။
ေျဖ။ က်ေနာ္ ေရးထားတာေတြက မ်ားေတာ့ အဓိကေျပာရရင္ေတာ့ ႏွစ္ဘက္ ေျပလည္သြားဖို႔အတြက္ ကိုယ္ကပဲ သေဘာထားႀကီးတယ္ ဆိုတာကို စၿပီး ျပႏိုင္တဲ့သူက ျပဖို႔ပါ။ အဲလို ျပဖို႔ဆိုရာမွာ Road Map မွာ အေရးႀကီးတဲ့ ကိစၥျဖစ္မယ္ ဆိုလို႔ရွိရင္လည္း၊ ဒီကိစၥကို Endorse (ေထာက္ခံ) လုပ္လိုက္ေပါ့ဗ်ာလို႔ ေျပာတာပါ။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရရင္ေတာ့ က်ေနာ္ မွတ္မိသေလာက္ ေျပာရရင္ေတာ့၊ က်ေနာ္က ကာယကံရွင္ ေနရာမွာ ဝင္ၿပီး စဥ္းစားၿပီး၊ က်ေနာ္သာ သူ ျဖစ္မယ္ဆိုလို႔ရွိရင္၊ က်ေနာ္သာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေနရာမွာရွိခဲ့ရင္ နံပါတ္တစ္က ဘာလုပ္မလဲဆိုေတာ့ ဒီ Road Map အတိုင္း လိုက္သြားလိုက္မယ္။ ဒါဟာ တပ္မေတာ္အစိုးရရဲ့ အေရးႀကီးတဲ့ ကိစၥရပ္လည္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ ႏွစ္ဘက္ ေျပလည္ဖို႔အတြက္ ဒါဟာ အေရးႀကီးတယ္ေပါ့ေနာ္။
ဒုတိယ တခုကလည္းပဲ၊ ျဖစ္သင့္ ျဖစ္ထိုက္တဲ့ ဆက္ဆံေရးေကာင္း တခုျဖစ္လာဖို႔အတြက္ က်ေနာ့္ဘက္က ရန္မလိုပါဘူး ဆိုတာကို ျပတဲ့အေနနဲ႔ က်ေနာ္က က်ေနာ္သာ ဆိုခဲ့ရင္ေတာ့၊ အိုေက က်မ NLD က အခုလာမယ့္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာလည္းပဲ၊ အာဏာကို ျဖတ္လမ္းက လိုခ်င္တဲ့သေဘာ မရွိဘူး ဆိုတာကို ျပတဲ့အေနနဲ႔ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ လုပ္ခ်ိန္မွာ ၃၃ဝ (မဲဆႏၵနယ္ေျမ) ရွိတယ္ဗ်ာ။
အဲဒီ ၃၃ဝ မွာ က်ေနာ္ဆို တဝက္ပဲ ဝင္ၿပိဳင္မယ္၊ ပထမဦးဆံုး ၁၆၅ ေနရာေလာက္ပဲ ဝင္ၿပိဳင္ၿပီးေတာ့ အေစာႀကီးကတည္းက က်မဟာ ဒီႏိုင္ငံတည္ေထာင္ေရးမွာ တနည္းမဟုတ္ တနည္းနဲ႔ ပါဝင္ခ်င္ေနတာ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ အာဏာကိုျဖတ္လမ္းက လိုခ်င္တာ မဟုတ္ပါဘူး ဆိုတာ ျပတဲ့အေနနဲ႔ ဝင္ကတည္းက ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ တဝက္ပဲ ဝင္မယ္။ This is indicated that I am not seeking any political power. အဲလိုအတြက္နဲ႔ မလိုအပ္ဘဲ အက်ဥ္းခ်ခံေနရတဲ့ သူေတြအားလံုးကိုေတာ့ လႊတ္ေပးလိုက္ၿပီးေတာ့ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ တိုင္းျပည္ ရဲ့ စည္းလံုး ညီညြတ္မႈတခု တည္ေထာင္ရေအာင္ဆိုတဲ့ သေဘာပါပဲဗ်ာ။ က်ေနာ္ ဆိုလိုတာက Strong Opposition တခုအေနနဲ႔ဘဲ ရပ္တည္ၿပီးေတာ့ ျပတ္ျပတ္သားသား ဆံုးျဖတ္ဖို႔ ေျပာတာပါ။
ေမး။ အႀကံျပဳခ်က္ ၆ ခ်က္ ထြက္လာဖို႔ ဘယ္လို အေျခခံ အေၾကာင္းအရာေတြက လႈံ႔ေဆာ္ေပးတာလဲ။
ေျဖ။ က်ေနာ္က Basically I am political animal. (က်ေနာ္က အေျခခံ ႏိုင္ငံေရးသတၱဝါ) ေလ။ အဲဒါေတြနဲ႔ က်ေနာ္ ရင္းႏွီးၿပီးသားေလ။ အဲဒါ က်ေနာ္ရတဲ့ဟာကို အဓိက ဒီမွာရွိေနတဲ့ တဖက္နဲ႔ တဖက္ အမုန္းပြားေနတာ၊ ရန္ျဖစ္ေနတဲ့ Circle (သံသရာ) ကို ရပ္သြားေစခ်င္ၿပီ။ ျပည္သူေတြမွာ ဘယ္လို ဒုကၡရွိတယ္ဆိုတာ က်ေနာ္ အေသအခ်ာ သိပါတယ္။ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္လည္း တစိတ္တပုိင္းအားျဖင့္ ခံစားေနရ တာပါပဲ။ အဲဒီအခါက်ေတာ့ ဒီဟာ ၿပီးသြားဖို႔အတြက္ တကယ္ကို သေဘာထားႀကီးတဲ့၊ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ လမ္းစဥ္ေတြသာလွ်င္ အေျဖ ျဖစ္တယ္ဆိုေတာ့ ေသခ်ာ ယံုၾကည္တဲ့အတြက္ ဒါကို က်ေနာ္ ေျပာတာပါ။
ေမး။ ဒီအႀကံျပဳခ်က္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ လူတခ်ဳိ့ရဲ့ တုံ႔ျပန္မႈ ဘာေတြရသလဲရွင့္။ လူေတြ လက္ခံႏိုင္မယ္လို႔ ျမင္သလားရွင့္။
ေျဖ။ ဘာမွ မရပါဘူး။ လူေတြ လက္ခံႏိုင္မယ္လို႔ က်ေနာ္ သိပ္မထင္ဘူး။ လူေတြက စိတ္ခံစားခ်က္နဲ႔ေနေတာ့ ဒီ ႏိုင္ငံေရးပိတ္ဆို႔မႈက နစ္ေနဆဲ ျဖစ္ေနတာ။ အဓိက ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြအပါအဝင္ စိတ္ခံစားခ်က္ မျဖစ္ဘူးဆိုရင္ အေျဖက ထြက္တာ ၾကာလွပါၿပီ။ အႏိုင္၊ အ႐ႈံးစဥ္းစားရင္ေပါ့။ ဘယ္သူမွ လက္ခံႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီကိစၥက အႏိုင္အ႐ႈံးကိစၥ မဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံသားေတြဘဝနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ ကိစၥေတြ ျဖစ္တယ္။ တပ္မေတာ္က ႏိုင္ႏိုင္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကပဲ ႏိုင္ႏိုင္ ျပႆနာ မရွိပါဘူး။ မရွိႏိုင္ပါဘူး။ အဲလို စဥ္းစားေနလို႔ ျပႆနာရွိေနတာပါ။ ဒါက အခ်င္းခ်င္း ၾကားမွာပဲ ခဲြေဝတဲ့ဟာပါ။ တေယာက္ေယာက္က ဆက္ျဖန္႔လိုက္တာကို ဧရာဝတီက သတင္းလုပ္လိုက္တာေနမွာ။ ျပည္ပေရာက္ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ၊ အဖြဲ႔အစည္းေတြကို က်ေနာ္ မပို႔ပါဘူး။ ဒါ တေယာက္ေယာက္က ဆက္ျဖန္႔တာေနမွာ။
ေမး။ အႀကံျပဳခ်က္ေတြကို အစိုးရ အာဏာပိုင္ေတြကို ခင္းျပေပးေသးလား။
ေျဖ။ က်ေနာ္တို႔ အစိုးရကို၊ ဒီဘက္ပိုင္းကို ထားလိုက္ပါေတာ့။
ေမး။ ျမန္မာျပည္ လက္ရွိ အေနအထားမွာ ျဖစ္သင္ ့ျဖစ္ထုိက္တယ္ ထင္တာကို ဘယ္လို အႀကံျပဳခ်င္ပါသလဲ။
ေျဖ။ တကယ္ကေတာ့ဗ်ာ၊ ဒီကိစၥက တကယ္ သေဘာထားႀကီးႏိုင္တဲ့လူက ထစ္ကနဲ မစဥ္းစားဘဲနဲ႔ ထၿပီးေတာ့ သေဘာထားႀကီးတဲ့ အေၾကာင္းကို တကယ္ ရဲရဲျပလိုက္ဖို႔ပါပဲ။ တကယ္သေဘာထားႀကီးတဲ့ လူက တကယ္သေဘာထားႀကီးေၾကာင္း ျပလိုက္ရင္ ျဖစ္သင့္တာ အားလံုး ျဖစ္သြားမွာပါ။ ဒီကိစၥက 'သင္ေကာင္းလွ်င္ ကၽြႏု္ပ္ မဆိုးပါ' ဆိုၿပီး စဥ္းစားရမယ့္ကိစၥ မဟုတ္ပါဘူး။ 'သင္ေကာင္းလွ်င္ ကၽြႏု္ပ္ မဆိုးဘူး' ဆိုရင္ ျပႆနာ ရွိႏိုင္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာ အယူအဆအရ ေျပာမယ္ဆိုရင္လည္း အေပါင္းလကၡဏာျဖစ္တဲ့ ရလဒ္တခု ျဖစ္လာဖို႔အတြက္ တင္သြင္းေပးရမယ့္ Input ေတြ အားလံုးဟာ တကယ္ အစစ္အမွန္ အေပါင္းလကၡဏာ ျဖစ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ အဲဒါမွပဲ အျပဳသေဘာ ျဖစ္ႏိုင္မယ္။ အႏုတ္ေပးရင္ ထြက္လာတာလည္း အႏုတ္လကၡဏာ ေဆာင္တဲ့ ရလဒ္ေတြပဲ ရမယ္။
ေမး။ ေမလ လုပ္မယ့္ ဆႏၵမဲေပးဖို႔ ဆိုတာကေရာ ဘယ္လိုျမင္ပါသလဲ။ တရားမွ်တၿပီး လြတ္လပ္တဲ့ ဆႏၵမဲေပးပြဲျဖစ္၊ မျဖစ္။
ေျဖ။ မဲေပးမယ့္ ကိစၥကေတာ့ သူတို႔ ဥပေဒ ထြက္ထားတာေပါ့ေနာ္။ ထြက္ထားတဲ့ ဥပေဒကို ၾကည့္လို႔ ရွိရင္ တရားမွ်တမႈ ျဖစ္မွာပါ။ သူေမးတာ ေမးခြန္းက တခုပဲ ရွိတယ္ေလ။ Yes လား/ No လား ေမးတယ္ေလ။ ဒီလို ေမးတာက လူတိုင္းရဲ့ ဆႏၵကို ရဲရဲ ထြက္ေပၚလာ ေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္တယ္ဆိုရင္ မွ်တတယ္လို႔ ေျပာရမွာေပါ့။
ေမး။ Third force အဖြဲ႔အေၾကာင္း ေျပာေပးပါလားရွင္။
ေျဖ။ Third force ဆိုတာ မရွိပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ အခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ သတင္းအခ်က္အလက္ ဖလွယ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြပါပဲ။ အဖြဲ႔ရယ္လို႔ တကယ္ဖြဲ႔ထားတာ မရွိပါဘူး။ ဖြဲ႔ထားရင္လည္း က်ေနာ္ ဖြက္ထားမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါ ျပႆနာမရွိပါဘူး။ ဖြဲ႔ထားမယ္ဆိုရင္ ႏိုင္ငံေရး ရည္႐ြယ္ခ်က္ တခုရွိဖို႔ လိုပါတယ္။ က်ေနာ့္မွာ ႏိုင္ငံေရး ရည္႐ြယ္ခ်က္ မရွိပါဘူး။ က်ေနာ္ ႏိုင္ငံေရးသတၱဝါပါ။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ မဝင္ဘူး။ အာဏာ၊ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ က်ေနာ္ မပတ္သက္ခ်င္ဘူး။
ေမး။ အရင္တုန္းက ႏုိင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈေတြမွာ ပါခဲ့ေသးလား။
ေျဖ။ ႏိုင္ငံသားတေယာက္အေနနဲ႔ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးကိုေတာ့ က်ေနာ္တသက္လံုးပဲ လုပ္လာတာ။ က်ေနာ့္ Living Color မွာ ေရးတဲ့ဟာေတြကလည္း ႏိုင္ငံေရးပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဒါေတြဟာ ႏုိင္ငံေရးအာဏာ မဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္ ေက်ာင္းတုန္းကတည္းက ဒါပဲ လုပ္လာ ခဲ့တာ။
Technorati tags: nay, win, maung, mizzima, politic, burma, myanmar | |
အျပည့္အစံုဖတ္ရန္
အက်ဥ္းခ်ဳပ္ရန္
ကဲ… ၁/၂၀၀၈ မွာ က်န္ေနေသးတဲ့ ရွင္းစရာေလးေတြကို ဆက္ရွင္းဦးပါမယ္။ အခု ကၽြန္ေတာ္ ရွင္းလင္းမယ့္ အခ်က္ေတြဟာ အမ်ဳိးသား ညီလာခံက ခ်မွတ္ခဲ့တဲ့ အေျခခံရမယ့္ မူေတြကို ေလ့လာၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕ရွိရတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အျမင္နဲ႔ ေရးထားတာေတြပါ။ လြတ္လပ္စြာ အျမင္ကြဲလြဲႏိုင္ပါတယ္။ အျပဳသေဘာမဆန္တဲ့ စကားမ်ဳိးေတြကိုေတာ့ လက္မခံႏိုင္ပါခင္ဗ်ာ။
မဇၩိမက ေမာင္လူေအးရဲ႕ post မွာ အေျခခံရမယ့္မူေတြကို ေလ့လာဆန္းစစ္ျပထားတာေတြ႕ရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ဆရာႀကီးပံုစံနဲ႔ လိုက္ၿပီးေလ့လာခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေမာင္လူေအးနဲ႔ လြတ္လပ္စြာ သေဘာထားခ်င္း ကြဲလြဲမိပါတယ္။ ကဲ.. တစ္ခ်က္ခ်င္း ေဆြးေႏြးၾကည့္ၾကရေအာင္။
၁။ စစ္မွန္ေသာ ပါတီစုံစနစ္ ဟုတ္မဟုတ္
ေမာင္လူေအးက အခုခ်မွတ္မယ့္စနစ္က ပါတီစံုစနစ္ မေပၚလြင္ဘဲ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို တရား၀င္ျဖစ္ေအာင္ သြယ္၀ိုက္ အေကာင္ အထည္ေဖာ္ထားျခင္းျဖစ္တယ္လို႔ သံုးသပ္ထားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဒါဟာ အရမ္းအဆိုးျမင္လြန္းတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
ေရြးေကာက္ပြဲတစ္ခုတြင္ အႏိုင္ရပါတီဆိုသည္မွာ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေနရာ အမ်ားဆံုးရရွိသည့္ ႏိုင္ငံေရးပါတီကို ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေနရာ ဒုတိယအမ်ားဆံုးရရွိသည့္ ႏိုင္ငံေရးပါတီကို အတိုက္အခံပါတီလို႔ ေခၚပါတယ္။ ျပတ္ျပတ္သားသား အႏိုင္မရပါက ညြန္႔ေပါင္းအစိုးရ ဖြဲ႕ရပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕စနစ္ဟာလည္း ထပ္တူမက်ေပမယ့္ ထိုနည္းႏွင္ႏွင္ပါဘဲ ခင္ဗ်ာ။ အျခားႏိုင္ငံမ်ားတြင္လည္း အႏိုင္ရပါတီဟာ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ကို တိုက္႐ိုက္ခန္႔အပ္၍ မရႏိုင္ပါ။ လႊတ္ေတာ္ရဲ႕ အတည္ျပဳေရြးခ်ယ္မႈသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ - အနီးဆံုး ထိုင္းႏိုင္ငံကို ၾကည့္ပါကုန္။ PPP ဟာ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အမတ္ေနရာ အမ်ားအျပားနဲ႔ အႏိုင္ရခဲ့ေပမယ့္ PPP ေခါင္းေဆာင္ ဆမက္ဟာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ရာထူးကို တန္းမရခဲ့ပါ။ လႊတ္ေတာ္တြင္း ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေရြးခ်ယ္ပြဲမွာ ဒီမိုကရက္ပါတီက အက္ဘ္ဟီးဆစ္နဲ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ ခဲ့ရပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အမတ္ေနရာအမ်ားအျပားကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတဲ့ PPP ဟာ ဆမက္ကို ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္ေအာင္ တြန္းတင္ ေပးႏိုင္ခဲ့ ပါတယ္။ ဒီလိုပါပဲ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ သမၼတေရြးခ်ယ္ေရးအဖြဲ႕နဲ႔ ေရြးမွာျဖစ္ေပမယ့္ လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္အတြင္း အမတ္ေနရာအမ်ားဆံုး ရထားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီဟာ သမၼတေရြးခ်ယ္ေရးအဖဲြ႕မွာလည္း ပါ၀င္သူ ဦးေရမ်ားမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ တစ္ျခားပါတီနဲ႔ယွဥ္ရင္ အခြင့္အလမ္း သာမွာကေတာ့ ရွင္းရွင္းေလး ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။
ျပည္နယ္/တိုင္း လႊတ္ေတာ္အတြင္းေရးမွဴးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ၾကည့္ နားလည္သေလာက္ေတာ့ ျပည္နယ္/တိုင္း အေထြေထြအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာနဆိုတာ သက္ဆုိုင္ရာ ျပည္နယ္/တိုင္း အစိုးရအဖြဲ႕႐ုံးကို ဆိုလိုတာပါ။ အဲဒီ ျပည္နယ္/တိုင္း အစိုးရအဖြဲ႕အတြက္ ျပည္နယ္/တိုင္း ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကို ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတက ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြထဲက ေရြးခ်ယ္ခန္႔ထားမွာျဖစ္ၿပီး အဲဒီ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကမွ ျပည္နယ္/တိုင္း အစိုးရအဖြဲ႕ကို ဖြဲ႕စည္းမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ျပည္နယ္/တိုင္း လႊတ္ေတာ္ကုိ ဖြဲ႕စည္းၿပီးမွသာ အဲဒီ ျပည္နယ္/တိုင္းရဲ႕ အေထြေထြအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာနကို ဖြဲ႕စည္းမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ အေထြေထြအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာနရဲ႕ အႀကီးအကဲ (ေမာင္လူေအးရဲ႕ အသံုးအႏႈန္းအရ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး) က လႊတ္ေတာ္အတြင္းေရးမွဴးျဖစ္လာမလား လႊတ္ေတာ္အတြင္းေရးမွဴးကမွ အေထြေထြ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဌာန အႀကီးအကဲျဖစ္မလားဆိုတာ အရွင္းႀကီးပါ။ ဒါေၾကာင့္ လႊတ္ေတာ္အတြင္းေရးမွဴးကို ပံုေသသတ္မွတ္ထားျခင္း မဟုတ္ပဲ လႊတ္ေတာ္ အတြင္းေရးမွဴးအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္မယ့္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ဟာ သက္ဆိုင္ရာ ျပည္နယ္/တိုင္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာနရဲ႕ အႀကီးအကဲအျဖစ္ လည္း ေဆာင္ရြက္ရမယ္လို႔ ဆိုလိုျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။
၂။ စည္းကမ္းျပည့္၀ေသာ ဒီမိုကေရစီ ဟုတ္မဟုတ္
ေမာင္လူေအး ဘာကို ဆိုလိုပါသလဲခင္ဗ်ာ။ လႊတ္ေတာ္တြင္းမွာ တပ္မေတာ္သား ကိုယ္စားလွယ္ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္း ပါ၀င္ျခင္းေၾကာင့္ စည္းကမ္းမျပည့္၀ဟု ဆိုလိုပါသလား။ ကၽြန္ေတာ္အျမင္အရေတာ့ စည္းကမ္းျပည့္၀ေသာ ဆိုတဲ့ အသံုးအႏႈန္းဟာ ပါလီမန္ေခတ္ကလို ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြက ေရြးေကာက္ပြဲတြင္း အစိုးရဆန္႔က်င္ေရး လက္နက္ကိုင္ေသာင္းက်န္းသူေတြ၊ တရားမ၀င္ ေျမေအာက္အဖြဲ႕အစည္း ေတြနဲ႔ ပူးေပါင္း။ မဲဆႏၵရွင္ေတြကို ရြာလံုးကၽြတ္ ေသနတ္နဲ႔ေထာက္ ကိုယ္လိုရာပါတီကို မဲေပးခိုင္းတာမ်ဳိး၊ ဆႏၵမဲပံုးေတြကို လမ္းက ျဖတ္လု တာမ်ဳိး။ မဲပံုးေတြ အခိုးခံရတာမ်ဳိး မျဖစ္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းမယ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္လို႔ ထင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
စည္းကမ္းျပည့္၀ေသာ ဒီမုိကေရစီကို ဘယ္ႏိုင္ငံကမွ် မက်င့္သံုးေသးဘူးလို႔ ဆိုထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္တဲ့။ ဒီလိုဆို ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ျပန္ေမးခ်င္ပါတယ္။ ဘယ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ဒီမိုကေရစီဟာ ဒီမိုကေရစီစံ ဆိုတာေတြနဲ႔ ညီညြတ္ပါသလဲ။ ဒီမိုကေရစီကုိ ေရလဲ သံုးေနတဲ့ အေမရိကန္ မွာေတာင္ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ရဲ႕ႏႈတ္ကထြက္တဲ့ ဒီမိုကေရစီစံေတြနဲ႔ မကိုက္ဘူးဆိုတာ ေလ့လာၾကည့္ရင္ သိမွာပါ။
၃။ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရဖြဲ႕စည္းပံု
မွန္ပါတယ္။ သမၼတဟာ ကာကြယ္ေရး၊ ျပည္ထဲေရး၊ နယ္စပ္ေရးရာ ကာကြယ္ေရးနဲ႔ လံုၿခံဳေရး၀န္ႀကီးေတြကို ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ရဲ႕ အႀကံျပဳခ်က္နဲ႔ ခန္႔အပ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ လက္ရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕အေျခအေနနဲ႔ ကိုက္ညီပါတယ္။ ေဖာ္ျပပါ ၀န္ႀကီးဌာနမ်ားဟာ စစ္ေရးစစ္ရာနဲ႔ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းေတြကို ကိုင္တြယ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ထိုသို႔ ေဆာင္ရြက္ရန္အတြက္ လက္ရွိအခ်ိန္မွာ အသင့္ေလ်ာ္ဆံုးနဲ႔ အကၽြမ္းက်င္ဆံုးဟာ တပ္မေတာ္သားမ်ားသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္တကယ္ အတၱရွင္းရွင္းနဲ႔ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ တပ္မေတာ္သားမ်ားေလာက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနဲ႔ စစ္ေရးမွာ well-trained ျဖစ္သူေတြ အရပ္သားမ်ားအတြင္းမွာ မရွိတာကို ေတြ႕မွာပါ။ အဲ.. ရွိခဲ့ရင္လဲ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ အၿငိမ္းစား စစ္မႈထမ္း၊ သို႔မဟုတ္ အျခားလက္နက္ကိုင္ အမႈထမ္းတစ္ဦးဦးပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ထုိ၀န္ႀကီးသံုးဦးဟာ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္နဲ႔ ဒုဦးစီးခ်ဳပ္တို႔ရဲ႕ လက္ေအာက္ခံျဖစ္ေနတယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ကို ကၽြန္ေတာ္ လက္မခံႏိုင္ပါ။ အဆင့္အတန္း ညီမွ်မႈအရေတာ့ ၀န္ႀကီးသံုးဦးဟာ ဦးစီးခ်ဳပ္ႏွစ္ဦးထက္ နိမ့္တာ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလူေတြ အဓိက တာ၀န္ခံၾကရ မွာကေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတနဲဲ႔ ဒုတိယ သမၼတႏွစ္ဦးကိုသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ႏွစ္ဦးဟာ ဆိုင္သာဆိုင္ၿပီး မပိုင္ဘူးလို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။
၄။ အမ်ဳိးသား ကာကြယ္ေရးႏွင့္ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီ
ဒါလည္း မွန္ပါတယ္။ စစ္ဘက္ဆိုင္ရာ ပုဂၢိဳလ္အေရအတြက္ ပိုမ်ားပါတယ္။ ဒါေတာင္ ၁၁ ေယာက္မွာ ၆ ေယာက္ဆိုေတာ့ ၁ ေယာက္သာ ပိုတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ဒါအတြက္ သိပ္လည္း စိတ္ပူဖို႔ မလိုပါ ခင္ဗ်ာ။ NDSC ဟာ amnesty နဲ႔ pardon ေပးဖို႔အတြက္ သမၼတကို အႀကံဥာဏ္ေပးႏိုင္ၿပီး ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ခန္႔ထားဖို႔လည္း အႀကံဥာဏ္ေပးႏိုင္ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ စစ္ဘက္ဆိုင္ရာ ေခါင္းေဆာင္ တစ္ဦး ေရြးခ်ယ္ဖို႔ဟာ စစ္ဘက္ဆိုင္ရာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားက အႀကံဥာဏ္အေပးႏိုင္ဆံုးျဖစ္လို႔ပါဘဲ။ ဒီလို အာဏာေတြ ရွိတာနဲ႔ပဲ ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရထက္ အဆင့္ျမင့္တယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါသလား။ တကယ့္ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာျဖစ္တဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ ဥပေဒျပဳေရးနဲ႔ တရားစီရင္ေရးဆိုတဲ့ အာဏာႀကီး သံုးရပ္ဟာ လႊတ္ေတာ္ႀကီးႏွစ္ရပ္နဲ႔ ျပည္နယ္/တိုင္း လႊတ္ေတာ္မ်ားစီမွာ ရွိေနပါတယ္။ NDSC ဟာ လႊတ္ေတာ္ရဲ႕ တိုက္႐ိုက္ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ မရွိဘူးလို႔ဆိုႏိုင္ေပမယ့္ ယင္းအဖြဲ႕မွာ လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္ရဲ႕ ဥကၠ႒ေတြ ပါ၀င္ပါတယ္။ ေနာက္ လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္က တင္ေျမႇာက္ထားတဲ့ သမၼတနဲ႔ ဒုသမၼတ သံုးဦးပါ၀င္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီအဖြဲ႕အစည္းအဟာ လႊတ္ေတာ္နဲ႔ လံုး၀သီးျခားရပ္တည္ ေနတာ မ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္ပါ။ Lateral relationship သေဘာမ်ဳိးပါ။ ဥပမာေပးရရင္ ကုမၸဏီတစ္ခုက MD၊ Secretary နဲ႔ GM ေတြရဲ႕ ဆက္ဆံမႈ မ်ဳိးပါ။ Secretary ဟာ GM ရဲ႕အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ မရွိပါဘူး။ သူဟာ MD ကို တိုက္႐ိုက္ အႀကံဥာဏ္ေပးႏိုင္ပါတယ္။ သို႔ေပမယ့္ လုပ္ငန္း ပိုင္းမွာေတာ့ GM ကို ေက်ာ္လို႔ ရလိမ့္မယ္ ထင္ပါသလားခင္ဗ်ာ။ GM နဲ႔ Secretary က အမ်ဳိးေတာ္ရင္ေကာလို႔ေတာ့ ကပ္သတ္ၿပီး မေျပာပါ နဲ႔ဗ်ာ။
၅။ ျပည္ေထာင္စု ဟုတ္မဟုတ္
ဒီေနရာမွာ Union နဲ႔ Federal States ဆိုတာကို ကြဲကြဲျပားျပား သိဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အျမင္ေတာ့ Union ဆိုတာ သီးျခား ျပည္နယ္/တိုင္းအစိုးရမ်ားက ဗဟို ျပည္ေထာင္စုအစိုးရႏွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ျခင္းလို႔နားလည္ပါတယ္။ Federal States ဆိုတာကေတာ့ ဗဟိုအစိုးရထံမွ အႀကံဥာဏ္ႏွင့္ အေထာက္အပံ့မ်ား မယူသေလာက္နဲ႔ ျပည္နယ္/တိုင္းအသီးသီးမွ ကိုယ့္ၾကမၼာ ကိုယ္ဖန္တီးၾကရမွာ ျဖစ္ပါ တယ္။ ဒီေတာ့ Federal မူကိုမွ စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုစနစ္လို႔ ႐ႈျမင္ေနတဲ့ ေမာင္လူေအးကို ေမးလိုတာက ဒီလို ကိုယ့္ၾကမၼာကိုယ္ ဖန္တီးဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ျပည္နယ္/တိုင္းေတြမွာ အရည္အခ်င္း ျပည့္စံုပါၿပီလား ဆိုတာပါပဲ။ ခ်င္းျပည္နယ္တို႔ ကယားျပည္နယ္တို႔လို ေဒသေတြဟာ ဗဟိုအစိုးရရဲ႕ အကူအညီမယူဘဲ မိမိ ေဒသကို ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္လုပ္ႏိုင္တယ္လို႔ ေျပာလာရင္ေတာ့ အဲဒီလို ေျပာလာ သူကို ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သမီး ေယာက္်ားယူၿပီး ကေလးေမြးႏိုင္ပါၿပီလို႔ လာေျပာတဲ့ ၈ ႏွစ္သမီးေလးကို ၾကည့္သလိုသာ ၾကည့္လိုက္ခ်င္ပါ ေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလို Federal မူမရတာနဲ႔ဘဲ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ အက်ဥ္းတန္ႏိုင္ငံ ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ ေမာင္လူေအးဟာ ရွမ္း ေစာ္ဘြားေတြနဲ႔မ်ား အမ်ဳိးေတာ္ေလသလားလို႔ ေတြးမိပါတယ္။ ေမာင္လူေအးတစ္ေယာက္ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္မေရာက္တာ အေတာ္ၾကာၿပီ ထင္ပါရဲ႕။ ျပန္လာၾကည့္လွည့္ပါဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားတို႔အထင္ႀကီးတဲ့ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ပိတ္ပင္ထားမႈေတြသာ မရွိရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာလည္း ညံ့လွတာမဟုတ္ပါဘူးဗ်။ ျမန္မာျပည္မွာ ေပ်ာ္လြန္းလို႔ ေနေနတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္ဗ်ာ။
၆။ NLD ဘာေၾကာင့္ အမ်ဳိးသားညီလာခံမွ ႏႈတ္ထြက္ခဲ့သလဲ
ဒီအခန္းကို ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ ေမာင္လူေအးလည္း အဓိကအေၾကာင္းအရင္းကို ေသခ်ာသိပံု မေပၚပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း မသိပါ။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ကလြဲရင္ ဘယ္သူမွ သိမွာလည္းမဟုတ္ပါ။ ေမာင္လူေအး ေဖာ္ျပထားသလို အခ်က္ ၆ ခ်က္ေၾကာင့္ ဆိုပါရင္ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဒီ/ခ်ဳပ္ဟာ ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီအခ်က္ေတြကို မေျပာဘဲ အစိုးရအေနနဲ႔ အမ်ဳိးသားညီလာခံကို ပစ္ပယ္လို႔ သူတို႔နဲ႔ သီးျခားေတြဆံုရမယ္တို႔၊ လႊတ္ေတာ္ကို ဇြတ္ေခၚမယ္တို႔ ေျပာခဲ့ၾကရတာပါလိမ့္ဗ်ာ။ ဒါေတာ့ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ေတြပဲ အသိဆံုးျဖစ္မွာပါ။
၇။ ျပည္ေထာင္စုဘ႑ာေငြ ခြဲေ၀သံုးစြဲျခင္း
ေျပာစရာမရွိပါ။ ေမာင္လူေအးမွလည္း သိပ္ေျပာထားျခင္းမရွိပါ။ ျပည္နယ္/တိုင္း ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္မ်ားဟာ သူတို႔ကို ေရြးခ်ယ္ ခန္႔ေပးထားသူ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတကို အာ,မခံရဲမည္ကို ေတြးပူပံုရသည္။ အတိုက္အခံျပဳသည္ႏွင့္ အာခံသည္ဆိုသည္မွာ ကြဲလြဲမႈ မ်ားစြာရွိပါသည္။ အတိုက္အခံျပဳသည္ဆိုသည္မွာ အျမင္မတူသည္ကို တင္ျပျခင္းျဖစ္ၿပီး အာခံျခင္းမွာ မထီမဲ့ျမင္ႏွင့္ လုပ္သမွ်အား ကန္႔လန္႔တိုက္ျခင္းကို ဆိုလုိပါသည္။ ခြဲျခား ႐ႈျမင္ေစလိုပါသည္။
၈။ စစ္တပ္၏ အခန္းက႑
မွန္ပါသည္။ စစ္တပ္ဟာ အခုမွ ႏိုင္ငံ့အေရးကို ပါ၀င္ပတ္သက္ျခင္း မဟုတ္ပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ လြတ္လပ္ေရး ဗိသုကာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဟာ စစ္သားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါသည္။ အိႏၵိယမွ ဂႏၵီႀကီးကဲ့သို႔ အရပ္သားတစ္ဦး မဟုတ္ပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း ကူမင္တန္တပ္မ်ား က်ဴးေက်ာ္ ၀င္ေရာက္လာရာတြင္လည္း စစ္တပ္မွ တိုက္ထုတ္ခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ အျမင္ခ်င္းမတူလို႔ လက္နက္ေတြ ကိုင္စြဲၿပီး အခ်င္းခ်င္း ပစ္ၾကခတ္ၾက ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အတြက္ ဦးေဆာင္ေဆြးေႏြးေပးခဲ့တာလည္း စစ္တပ္ပါပဲ။ ဘယ္ႏိုင္ငံေရး ပါတီမွ မပါ,ပါခင္ဗ်ာ။ မိုင္းယန္း-မဲသေ၀ါတို႔၊ စီစီ-၀မ္တာပန္တို႔၊ မာနယ္ပေလာတို႔မွာ ေသြးေခ်ာင္းစီးခဲ့တုန္းကလည္း ဒီစစ္တပ္ထဲက စစ္သားေတြရဲ႕ ေသြးေတြပါပဲ။ အဲ.. တစ္ဖက္က ျပန္တိုက္တဲ့ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ေတြလည္း ပါတာေပါ့ေလ။
ပါတီစံု ဒီမိုကေရစီစနစ္မွာ စစ္တပ္ ပါ၀င္တာကို ဘယ္လိုမွ နားမလည္ႏိုင္ဟု ေရးသားထားျခင္းအတြက္ ၀မ္းနည္းမိပါသည္။ ဒီမိုကေရစီ ဆိုသည္မွာ ျပည္သူတို႔အတြက္ ျပည္သူမ်ားမွ အုပ္ခ်ဳပ္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ ျပည္သူ ဆိုတဲ့အထဲမွာ စစ္သားမ်ားလည္း ပါ၀င္ပါတယ္။ စစ္သားဆိုတာ အျပင္က ေရာက္လာတဲ့ alien ေတြ မဟုတ္ပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ စစ္သားတစ္ဦးဦးနဲ႔ ေဆြးမ်ဳိးေတာ္စပ္မႈ လံုး၀မရွိတဲ့ မိသားစု ဘယ္ႏွစု ရွိမည္ထင္ပါသလဲ။ အလြန္ကို နည္းပါသည္ခင္ဗ်ာ။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္တြင္ ႏိုင္ငံအေျခအေနကို ထိန္းသိမ္းရန္ ခက္ခဲသျဖင့္ ႏိုင္ငံ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတြင္ စစ္တပ္မွ ပါ၀င္ႏိုင္ရန္ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး ႀကိဳးပမ္းေနၾကသည္ကို ေလ့လာေစလိုပါသည္။
၉။ အေရးေပၚကာလျပဌာန္းခ်က္
ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႏွင့္ ဒုတိယသမၼတမ်ားဟာ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္အား လံုး၀လႊဲေပးရျခင္းမ်ဳိးမဟုတ္ပါ။ အေရးေပၚအေျခအေန ေၾကညာရန္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ် ေၾကညာၿပီးပါက ရက္ေပါင္း ၆၀ အတြင္း လႊတ္ေတာ္သို႔ တင္ျပ အတည္ျပဳခ်က္ ရယူရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ လႊတ္ေတာ္မွ လက္မခံပါက ယင္း အေရးေပၚအေျခအေန ေၾကညာမႈအား ႐ုတ္သိမ္းရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ သမၼတႏွင့္ ဒုတိယသမၼတမ်ားသည္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ညံ့ဖ်င္းသျဖင့္ ႏႈတ္ထြက္ေပးသင့္သည္မွာ မွန္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံသည္ ေဘာလံုးအသင္းတစ္သင္းကဲ့သို႔ မန္ေနဂ်ာတစ္ေယာက္ ႏႈတ္ထြက္သြားပါက ေနာက္တစ္ေယာက္ ခ်က္ခ်င္း ရွာေဖြ၍ မရပါ။ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ား ျပန္လည္က်င္းပရန္ အခ်ိန္ယူရပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယင္းေရြးေကာက္ပြဲမွ တက္လာမည့္ သမၼတႏွင့္ ဒုသမၼတသစ္မ်ား တက္မလာခင္အခ်ိန္အထိ ယခင္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားက ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ရမည္ဟု ျပ႒ာန္းထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သို႔မဟုတ္ပါက အုပ္ခ်ဳပ္မည့္အစိုးရ မရွိေသာႏိုင္ငံဘ၀ ေရာက္သြားႏိုင္ပါသည္။ အေရးေပၚကာလဆိုင္ရာအခန္းတြင္ အေရးေပၚအေျခအေနေၾကညာခ်က္အား ျပန္လည္႐ုတ္သိမ္းၿပီး ေျခာက္လအတြင္း ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပေပးရမည္ဟု ပါရွိပါသည္။
၁၀။ အေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္ျခင္း
အေျခခံဥပေဒဆိုသည္မွာ အလြယ္တကူ ျပဳျပင္၍ ရေကာင္းသည့္အရာမ်ဳိး မဟုတ္ပါ။ မည္သည့္ႏိုင္ငံကမွ်လည္း ထိုသို႔ အလြယ္တကူ ျပဳျပင္ႏိုင္ေအာင္ ေရးဆြဲမထားပါ။ သုိ႔ေသာ္လည္း လံုး၀ ျပဳျပင္၍မရသည္မ်ဳိးလည္း မဟုတ္ျပန္ပါ။ ယခုအခန္းကို ေလ့လာၾကည့္ပါက ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ႏွစ္ဆယ္ရာခိုင္ႏႈန္းက ေထာက္ခံတင္ျပလွ်င္ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္က လက္ခံေဆြးေႏြးမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕ျမင္ႏုိင္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ၁၃၃ ဦး လက္မွတ္ေရးထိုးရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္တြင္ ကိုယ္စားလွယ္ေပါင္း ၆၆၄ ဦးရွိၿပီး အရပ္သား ကိုယ္စားလွယ္ ၄၉၈ ေယာက္ရွိပါသည္။ ႏိုင္ငံတစ္ခု၏ အေရးအပါဆံုး အေျခခံဥပေဒအား ျပင္ဆင္ရန္အတြက္ ထိုမွ်ေလာက္ ပမာဏေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကေတာ့ ေထာက္ခံရန္ လိုအပ္ပါသည္ ခင္ဗ်ား။ တပ္မေတာ္သား ကိုယ္စားလွယ္မ်ားမွာ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္တြင္ စုစုေပါင္း ၁၆၆ ေယာက္ (၂၅ %) ရွိသျဖင့္ အဆိုျပဳ တင္ျပႏိုင္ေသာ္လည္း တကယ္တန္း ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်သည့္အခါ ကိုယ္စားလွယ္ ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္း ေထာက္ခံရမည္ ျဖစ္သျဖင့္ စစ္တပ္မွ လုပ္တိုင္း မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ အရပ္သားမ်ားဘက္ကေတာ့ အရပ္သားကိုယ္စားလွယ္ အားလံုးသာ တညီတညြတ္တည္း ေထာက္ခံပါက စစ္တပ္မွ မည္မွ်ပင္ ကန္႔ကြက္ေစကာမူ အေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္ႏိုင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။
၁၁။ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ၁၆၆ ေယာက္ပိုင္သူ
ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ကို ဆိုလိုျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ထိုသို႔ ဆိုရပါလွ်င္ ျပည္သူမ်ားသည္ ကိုယ္စားလွယ္ ၆၆၄ ဦး ပိုင္ဆိုင္သည္ကို မေမ့ေစ လိုပါ။ ယခင္ ေျပာခဲ့ၿပီးသည့္အတိုင္းပင္ စစ္သားဆိုသည္မွာလည္း ျမန္မာျပည္သား ျမန္မာ တစ္ဦးပင္ျဖစ္သည္ကို သတိခ်ပ္ေစလိုပါသည္။ ႏိုင္ငံတကာ စံခ်ိန္စံညႊန္မ်ားဟု ဆိုထားသျဖင့္ ေျပာလိုသည္မွာ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ဒါေတြပါပဲဟု လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းမ်ားအား စံသတ္မွတ္သကဲ့ သို႔ တစ္မ်ဳိးတည္း သတ္မွတ္၍ မရႏိုင္ပါ။ သင္ ႏွစ္သက္ရာ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံႏွစ္ႏိုင္ငံအား ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ပါ။ မည္သည့္အခါမွ် ထပ္တူညီမည္ မဟုတ္ပါ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ႏိုင္ငံေရးစနစ္ဆိုသည္မွာ သက္ဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံအလိုက္ လိုအပ္ခ်က္ ကြဲလြဲေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
၁၂။ လက္ရွိအစိုးရ၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား
နယကအစိုးရသည္ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ားအား ႏွိပ္ကြပ္ေနသည္ဆိုသည့္အဆိုကိုေတာ့ လက္မခံႏိုင္ပါ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ မီဒီယာမ်ားမွ ေၾကညာေနသည့္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ဆိုသူမ်ားမွာ ဒီ/ခ်ဳပ္ႏွင့္ အျခားေသာ ပါတီ ႏွစ္ခုခန္႔မွ အဖြဲ႕၀င္မ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။ ေနာက္ၿပီး ထိုပုဂၢိဳလ္မ်ားတြင္ အေသအခ်ာ ေထာက္ျပႏိုင္ေလာက္ေသာ ဥပေဒခ်ဳိးေဖာက္မႈမ်ား အမွန္ပင္ ရွိပါသည္။ ၁/၂၀၀၈ post တြင္ ဆိုခဲ့ၿပီးသည့္အတိုင္း ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ၀င္ေရာက္အေရြးခံခဲ့သည့္ ပါတီေပါင္းမွာ ၉၃ ခု ျဖစ္ပါသည္။ ပါတီမ်ားအျပင္ အျခားေသာ ႏိုင္ငံေရးေလ့လာမႈအဖြဲ႕မ်ားသည္လည္း လြတ္လပ္စြာ ေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိပါသည္။ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးႏွင့္ပတ္သက္၍မူ ေျပာလိုသည္မွာ ယင္းအဖြဲ႕အစည္းသည္ ႏိုင္ငံေရးပါတီ မဟုတ္ပါ။ ေအာက္ေျခ အသင္း၀င္မ်ားအတြင္း စည္းကမ္းေဖာက္ဖ်က္ အက်င့္ပ်က္ျခစားသူမ်ား လံုး၀မရွိပါဟု မျငင္းလိုေသာ္လည္း ယင္းအသင္း၏ လမ္းစဥ္မ်ားတြင္ ျပည္သူတို႔ အက်ဳိးယုတ္ေစရန္ တစ္ခုမွ် မပါ၀င္ေပ။ ရပ္ကြက္ ေက်းရြာ သာေရးနာေရးမ်ားတြင္ ဦးေဆာင္သူမ်ားမွာ ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးမ်ား ျဖစ္ေနတတ္ပါသည္။ ေက်းရြာ ေရေပးေ၀ေရး ဆိုလွ်င္လည္း ၎တို႔ ပါ၀င္ေနပါသည္။ အျခားေသာ အခ်က္မ်ားရွိေသာ္လည္း ဘက္လိုက္သည့္ပံုစံမ်ဳိး အထင္ေရာက္ႏိုင္သျဖင့္ မေရးသားလိုေတာ့ပါ။ ျပည္သူ႔ စြမ္းအားရွင္အဖြဲ႕ႏွင့္ပတ္သက္၍မူ ကၽြန္ေတာ္ cypher သည္ ယေန႔ အခ်ိန္ထိ ယင္းအဖြဲ႕၀င္မ်ားအား မေတြ႕ျမင္ဖူးပါ။ မည္သို႔ေသာ ပုဂၢိဳလ္ မ်ားအား ေခၚေ၀ၚသည္ကိုလည္း မသိသျဖင့္ မရွင္းလိုပါ။ ေမာင္လူေအး၏ "ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ၿငိမ္းခ်မ္းေစႏိုင္သည့္ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္သာ ရယူရန္" ဆိုသည့္စကားကိုမူ သေဘာက် ေထာက္ခံပါသည္။ ဆႏၵျပသည္ဆိုကာ public property မ်ားအား ဖ်က္ဆီးျခင္းသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ထိခိုက္ေစပါသည္။ မိမိႏွင့္ သေဘာထားမတူသျဖင့္ မိမိအား မေထာက္ခံသူမ်ားအား ေအာ္ဟစ္ ဆဲဆို (၂၀၀၇ စက္တင္ဘာလ အတြင္းက ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားအားပင္ ထမီ၀တ္ထား၊ သနပ္ခါးလိမ္းထား စသျဖင့္ ထမီထုပ္မ်ား၊ သနပ္ခါးတံုးမ်ား ေက်ာင္းေရွ႕လာခ်ျခင္းပင္ ရွိခဲ့) ၾကျခင္းသည္လည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနည္းလမ္း မဟုတ္ပါခင္ဗ်ား။
၁၃။ အေျခခံဥပေဒအား မည္ကဲ့သို႔ အတည္ျပဳမည္နည္း
ရွင္းပါသည္။ ျပည္သူ႔ဆႏၵျဖင့္သာ အတည္ျပဳမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ေမာင္လူေအးအား ေျပာလိုသည္မွာ အေျခခံဥပေဒတစ္ခု ခိုင္မာျခင္း မခိုင္မာျခင္းသည္ ေထာက္ခံသည့္ ရာခိုင္ႏႈန္းႏွင့္ သတ္မွတ္၍မရပါ။ ယင္းအေျခခံဥပေဒတြင္ ပါ၀င္သည့္ အခ်က္အလက္မ်ားျဖင့္သာ တိုင္းတာႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ ၁၉၇၄ ဖြဲ႕စည္းပံုအား ဘာေၾကာင့္ ဖ်က္သိမ္းရပါသနည္းဟူမူ ပစၥဳပၸန္တြင္ လက္ေတြ႕မက်ေတာ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါ၏။ တစ္ခ်ိန္က မည္မွ်ပင္ လူႀကိဳက္မ်ားခဲ့ေစကာမူ အလုပ္မျဖစ္ေတာ့ေသာ အေျခအေနတြင္ ယင္းကို ဖ်က္သိမ္းရမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။ ကမၻာေပၚတြင္ လံုး၀ ၿပီးျပည့္စံုသည့္ အေျခခံဥပေဒဟူ၍ ယေန႔အခ်ိန္ထိ မေပၚေပါက္ဖူးေသးပါ။
ေမာင္လူေအး၏ ေနာက္စကားလံုးတစ္ခုကို ေထာက္ခံလိုပါသည္ခင္ဗ်ာ။ မိမိတစ္စု၊ တစ္ဖြဲ႕တည္း သို႔မဟုတ္ လူပုဂၢိဳလ္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ တည္း၏ အက်ဳိးစီးပြားကိုပဲ ၾကည့္၍ မရႏိုင္ပါ။ ဒီမိုကေရစီဟု ဆိုလာသည္ႏွင့္ အမ်ားဆႏၵအား ဦးစားေပးရမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။ မိမိ တစ္ဦး၊ တစ္ပါတီတည္း မႀကိဳက္သည္ႏွင့္ က်န္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွ လက္ခံထားေသာ ညီလာခံႀကီးႏွင့္ အေျခခံရမည့္မူမ်ားအား ဆန္႔က်င္ ကန္႔ကြက္ျခင္းသည္ အတၱစြဲ ကင္းရွင္းပါသည္ဟု ဒီ/ခ်ဳပ္မွ အာမခံႏိုင္ပါ၏ေလာ။ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရးကို ေသြဖီသည္ဆိုသည့္စကားကို နားမလည္ႏိုင္ပါ။ မည္သူႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြး ရပါမည္နည္း။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဆိုလိုပါသေလာ။ ဒီ/ခ်ဳပ္အား ဆိုလိုပါသေလာ။ မည္သူက မေဆြးေႏြးဘဲ ကန္႔လန္႔တိုက္ခဲ့ပါသနည္း။ ေမးခြန္းေတြ အမ်ားႀကီး ေပၚထြက္လာႏိုင္ပါသည္။
ႏိုင္ငံေရးဆိုသည္မွာ ႏိုင္ငံ့အေရးသာ ျဖစ္ပါသည္။ ပါတီအေရး မဟုတ္ပါ။ ႏိုင္ငံအတြင္းရွိ ျပည္သူမ်ား၏ အက်ဳိးအတြက္သာ ျဖစ္ေစလိုပါ သည္။ ဦးႏုလက္ထက္ကကဲ့သို႔ ႏိုင္ငံေရးသမားအခ်င္းခ်င္း မသင့္ျမတ္သည္ႏွင့္ ျပည္သူမ်ားအား ေမ့ထားလိုက္ၾကျခင္းမ်ဳိး မျဖစ္ေစလိုပါ။ အားလံုး၏အေရးျဖစ္သျဖင့္ အလြန္အေရးႀကီးပါသည္။ တစ္ေယာက္အမွားကို တစ္ေယာက္က ေထာက္ျပႏိုင္ရပါမည္။ မွားသူကလည္း မွားေၾကာင္း ၀န္ခံရဲရပါမည္။ ျပည္သူအတြက္ အက်ဳိးရွိပါက မိမိအက်ဳိးအား ေခတၱ ေမ့ထားရန္ လိုအပ္ပါသည္။ ႏိုင္ငံေရးသမားတစ္ဦး၏ အဓိကတာ၀န္မွာ အာဏာရေအာင္ ႀကိဳးပမ္းျခင္း မဟုတ္ဘဲ ျပည္သူတို႔အေရးအား စြမ္းစြမ္းတမံ ေဆာင္ရြက္ေပးရန္သာ ျဖစ္သည္ကို ႏိုင္ငံေရးသမားႀကီးမ်ားႏွင့္ ေနာင္ျဖစ္လာလတၱံ႕ေသာ ႏိုင္ငံေရးသမား အေလာင္းအလ်ာမ်ား အထူးသတိခ်ပ္ၾကေစလိုပါသည္။
(Cypher ေလ့လာႏိုင္သေလာက္ ေလ့လာၿပီး ေရးသားထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ေမာင္လူေအးရဲ႕ သံုးသပ္ခ်က္ကိုေတာ့ ဒီလင့္မွာသာ သြားဖတ္ၾကပါေတာ့။ လံုး၀ျပည့္စံုတယ္လို႔ေတာ့ မဆိုလိုပါ။ လြတ္လပ္စြာ ေဆြးေႏြးႏိုင္ပါသည္။ ဒါေပမယ့္ မေမ့ေစခ်င္တာက "No Offence"။ အဲဒါေတာ့ လက္ခံမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ႏိုင္ငံေရးနားလည္တယ္လို႔ ထင္တဲ့ တစ္ခ်ဳိ႕ပုဂၢိဳလ္ေတြက တစ္ဖက္လူေျပာတာကို လံုး၀နားမေထာင္ပဲ သူတို႔ေျပာခ်င္တာေတြကို စြတ္ေျပာ တတ္ၾကလြန္းလို႔ပါ။ ဒီလိုမ်ဳိး negative ဆန္တဲ့ ပံုစံမ်ဳိးကိုေတာ့ လက္ခံမည္ မဟုတ္ပါေၾကာင္း…)
Technorati tags: nld, burma, myanmar, election, democracy | |
အျပည့္အစံုဖတ္ရန္
အက်ဥ္းခ်ဳပ္ရန္
အက္ရွင္သူရဲေကာင္းႀကီး၏ တေၾကာ့ျပန္ခရီးသည္ သူရဲေကာင္းမဆန္လွဘဲ ထိတ္လန္႔စက္ဆုပ္ဖြယ္ ျမင္မေကာင္း႐ႈမေကာင္းမ်ားသာ ျဖစ္ခဲ့သည္။
ရမ္ဘိုသည္ အက္ရွင္ဇာတ္ကားမ်ား၏ ထံုးစံအတိုင္း ကမၻာေပၚရွိ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ျခယ္သူမ်ားအေပၚ ၾကည့္႐ႈသူမ်ား၏ နာၾကည္းမႈမ်ားအား အရွိန္တင္ေပးကာ ထိုပုဂၢိဳလ္မ်ားအား အျပတ္အသတ္ အႏိုင္ႀကဲခဲ့သည္ဟု ၾကည့္႐ႈသူမ်ား ခံစားရေအာင္ ဖန္တီးထားခဲ့သည္။
ဆီလ္ဗက္စတာ စတားလံုး၏ ေသမင္းတမန္ ေလးသည္ေတာ္အျဖစ္သ႐ုပ္ေဆာင္ေသာ စတုတၳကားျဖစ္သည့္ ႐ုပ္ရွင္တြင္ ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ စကားနည္းေသာ သူရဲေကာင္းႀကီးက လူသတ္၊ ကိုယ္လက္မ်ားျဖတ္၊ ျပကြက္တစ္ခုတြင္ ေခါင္းပင္ျဖတ္ျပခဲ့သည့္ အခန္းမ်ား မေရာက္ခင္အထိေတာ့ ပရိသတ္မ်ားအား ျမန္မာတို႔၏ စိတ္မခ်မ္းေျမ႕ဖြယ္ ဒုကၡမ်ားအေပၚ သနားစာနာရန္ (ခါေတာ္မီ) ေဆာ္ဩခဲ့သည္။ ယင္း႐ုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းတြင္ ဂၽြန္ရမ္ဘို၏ အစုလိုက္အၿပံဳလိုက္ သတ္ျဖတ္ေနမႈမ်ားအား လူမႈေရးအရ မမွ်တမႈမ်ားအေပၚ တုံ႔ျပန္ျခင္းအျဖစ္ ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ ေဆးလိပ္အလြန္ေသာက္ေသာ ေနကာမ်က္မွန္တပ္ထားသည့္ ရက္စက္မႈတြင္ သာယာေနသူတစ္ဦး ေခါင္းေဆာင္ေသာ ျမန္မာလူဆိုးမ်ားကိုမူ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအား မုဒိမ္းက်င့္၊ ကေလးငယ္မ်ားအား မီး႐ႈိ႕၊ ဖမ္းဆီးခံမ်ားအား မိုင္းမ်ားခ်ထားသည့္ လယ္ကြင္းမ်ားအတြင္း ျဖတ္ေျပးခိုင္း စသည္ျဖင့္ ရက္စက္မႈမ်ား ျပဳလုပ္သူမ်ားအျဖစ္ ပံုေဖာ္ထားသည္။
ရမ္ဘိုကိုယ္တိုင္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းသို႔ ပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့ေသာ အေမရိကန္ အကူအညီေပးေရးလုပ္သားအဖြဲ႕ တစ္စုအား အဆိုပါ ေနကာမ်က္မွန္ဆရာႀကီးက ဖမ္းဆီးသြားေသာအခါတြင္ေတာ့ သူရဲေကာင္းႀကီးႏွင့္ သူ၏ပရိသတ္အတြက္ လူက်င့္၀တ္အရ လူသတ္ႏိုင္သည့္အခြင့္အေရးအားလံုး မီးစိမ္းျပလိုက္သည့္ပံု ေပၚေပသည္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကိုျပေသာ အခန္းတစ္ခန္းေတာ့ ေတြ႕ခဲ့ရေပသည္။ ယင္းမွာ ဖမ္းဆီးခံရသူမ်ားထဲတြင္ ပါ၀င္သည့္ ေရႊအိုေရာင္ ဆံပင္ပိုင္ရွင္မေလး (မင္းသမီး ဂ်ဴလီဘန္႔ဇ္) သည္ သူမတြင္ ဘာသာေရးႏွင့္ဆိုင္ေသာ လုပ္ငန္းတာ၀န္မ်ားရွိေသာ္လည္း ရမ္ဘိုထံမွ အၾကည့္မလႊဲႏိုင္ ျဖစ္ခဲ့ရသည့္ အခန္းပင္ ျဖစ္သည္။ (တစ္ခုေျပာလိုတာကေတာ့ ဒီဇာတ္ကားကို စတားလံုးကိုယ္တိုင္ ဒါ႐ိုက္တာလုပ္၊ ပူးတြဲ ထုတ္လုပ္၊ တြဲဖက္ ေရးသားခဲ့တယ္ ဆိုတာပါပဲ။)
သို႔ေသာ္လည္း ရမ္ဘိုသည္ သူရဲေကာင္းတစ္ဦးသဖြယ္ ျပဳမူသ႐ုပ္ေဆာင္ရန္ ၀န္ေလးပံုရေပသည္။ ၎ဦးေဆာင္၍ ထိပ္တိုက္ ရင္ဆိုင္တုိက္ခိုက္သည့္အခါမွာေတာ့ အထူးျပဳလုပ္ခ်က္မ်ားသည္ (အနည္းဆံုး ကၽြႏု္ပ္တို႔အတြက္ေတာ့) ထူးဆန္းစြာပင္ ၾကည့္ရတာမတန္သလို ခံစားရေစပါသည္။ ၎၏ ဇာတ္လမ္း ေက်ာ႐ုိးသည္ ခံ့ညားမႈမရွိဘဲ စိတၱဇဆန္လွေပသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ထံုတံုတံု အတတႏွင့္ ခိုကိုးရာမဲ့ေနေသာ ၎သည္ မိႈင္ေတြ ေငးေနတတ္သူျဖစ္ၿပီး ေျမြအလမၸါယ္ျပစားရန္ ေျမြေဟာက္မ်ားဖမ္းဆီးျခင္းျဖင့္ အသက္ေမြးၿပီး သူ၏ ျမစ္ေၾကာင္းသြားေလွေပၚတြင္ သုန္သုန္မႈန္မႈန္ႏွင့္ ေနထိုင္တတ္သူျဖစ္သည္။ (၎၏ ဆံပင္ႏွင့္ အသားအေရသည္ အလြန္ပင္ လိုက္ဖက္ညီလွေပသည္။) ေဒသခံမ်ား လာေရာက္ေခၚယူသည့္ အခါတိုင္း ေတာေျခာက္ေပးရန္အတြက္ ေလ့က်င့္ထားခဲ့ၿပီး သူ၏ မူမမွန္ေသာ စိတ္ခံစားမႈအား အလိုလိုက္ရန္ အေၾကာင္းျပေကာင္းတစ္ခုကို ေစာင့္ဆိုင္းေနပံုရသည္။
ယင္းသည္ ကလင္းအိစ္၀ုဒ္မွ ပရိသတ္၏ေထာက္ခံမႈထက္ ျပစ္တင္ေ၀ဖန္မႈမ်ားသာ ရရွိခဲ့ေသာ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္က "Unforgiven" ဇာတ္ကားကဲ့သို႔ေသာ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္အက္ရွင္ဇာတ္ကားမ်ားတြင္ ပါ၀င္ခဲ့သည့္ အဆိုးျမင္၀ါဒအား အေမြဆက္ခံယူခဲ့ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း စစ္ေအးေခတ္က ကၽြႏု္ပ္တို႔စတင္ သိရွိခဲ့ၾကေသာ ရမ္ဘိုအား မည္သည့္ေနရာတြင္မွ် မေတြ႕ျမင္ခဲ့ရေပ။ ယခု ပြစိပြစိ ေျပာဆိုေနေသာ ေလွသမားႀကီးသည္ သူ၏ ေရွးယခင္ကရွိခဲ့ေသာ သူရသတၱိရွိေသာ အျပဳအမူမ်ား ေပ်ာက္ဆံုးေနပံု ရေပသည္။ ရမ္ဘိုတြင္ အေၾကာင္းတရားတစ္ခုအတြက္ လူသတ္ျခင္းမ်ဳိး မရွိေတာ့ဘဲ စိတ္လႈပ္ရွားမႈတစ္ခုအတြက္သာ လူမ်ားကို သတ္ျဖတ္ခဲ့ေတာ့သည္။ ၎၏ နိမိတ္ပံုဆန္ေသာ ေပါက္ကရစကားမ်ားသည္လည္း ရမ္ဘို၏စံႏႈန္းမ်ားျဖင့္ ၾကည့္လွ်င္ပင္ မလိုအပ္ဘဲ အလြန္ရယ္စရာေကာင္းေနေပသည္။
၎က ဘာသာေရး၀န္ထမ္းတစ္ဦးအား "ခင္ဗ်ားမွာ အက်ပ္အတည္းျဖစ္လာၿပီဆိုရင္ လူသတ္ရတာ အသက္႐ႈရသေလာက္ကို လြယ္ပါတယ္" လို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။
ဒါ ဘယ္လိုလူပါလိမ့္။ Rimbaud?
ဇာတ္လမ္းအစတြင္ စစ္သားမ်ားမွ အရပ္သားမ်ားအေပၚ အၾကမ္းဖက္ေနသည့္ မွတ္တမ္းဓါတ္ပံုမ်ား ထည့္သြင္းျခင္းျဖင့္ ထိုႏိုင္ငံအတြင္းရွိ ဒုကၡမ်ားအား ပရိသတ္မွ အာ႐ုံစိုက္မိေစလိုသည္ဆိုကာ ကြန္ပ်ဴတာ အထူးျပဳလုပ္ခ်က္မ်ားျဖင့္ ျမန္မာမ်ား၏ ေခါင္းမ်ားႏွင့္ ေျခလက္မ်ား ေလထဲတြင္ ကၽြမ္းထိုးလြင့္ပ်ံသြားပံုမ်ားပါ ျပသခဲ့သည့္ မိေခ်ာင္းမ်က္ရည္ ကဲ့သို႔ေသာ အစီအစဥ္သည္လည္း ရယ္စရာေကာင္းလွေပသည္။ ၾကည့္႐ႈသူ ပရိသတ္အား ကမၻာ၏ အာဏာရွင္ဆန္ေသာ ေဒသမ်ားတြင္ မတရားမႈမ်ားအား မွန္မွန္ကန္ကန္ျဖစ္ေအာင္ ၾကမ္းၾကမ္းရမ္းရမ္းေျဖရွင္းသည္ဟု ခံစားေစရမည့္အစား ကၽြႏု္ပ္တို႔ပရိသတ္ကေတာ့ သစၥာေဖာက္ခံခဲ့ရ သကဲ့သို႔သာ ခံစားခဲ့ၾကရသည္။
ျပသခ်ိန္ ၉၃ မိနစ္ရွိေသာ ရမ္ဘိုသည္ အယုတၱအနတၱစကားမ်ား၊ ၾကမ္းရမ္းေသာ ျပကြက္မ်ား၊ စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္ ပံုရိပ္မ်ားႏွင့္ လိင္မႈဆိုင္ရာက်ဴးလြန္မႈမ်ား ပါ၀င္သျဖင့္ R အဆင့္ သတ္မွတ္ခံခဲ့ရသည္။
(၂၀၀၈ ဇန္န၀ါရီ ၂၅ ရက္စြဲျဖင့္ Washington Post တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ Desson Thomson ၏ A 'Rambo' Without a Cause? အား ဘာသာျပန္ထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
Technorati tags: rambo, burma, myanmar | |
အျပည့္အစံုဖတ္ရန္
အက်ဥ္းခ်ဳပ္ရန္
လူရွိန္ေအာင္ ေခါင္းစဥ္ကို ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ တတ္ထားလိုက္တယ္။ စိတ္မပူပါနဲ႔ဗ်ာ ေခါင္းစဥ္ကို အားနာလို႔ အဆင့္ရွိရွိေရးမွာပါ။ တေလာေလးက ျပည္လံုးကၽြတ္ ဆႏၵခံယူပြဲနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေရးမိေတာ့ စာဖတ္သူ တစ္ေယာက္က C Box မွာ လင့္တစ္ခု လာေပးသြား ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ သြားဖတ္မိေတာ့ မဇၩိမက ေမာင္လူေအးဆိုသူရဲ႕ အမ်ဳိးသားညီလာခံနဲ႔ အေသးစိတ္အေျခခံမူေတြကို ေလ့လာထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ သံုးသပ္ခ်က္ေလးေတြက စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းေပမယ့္ အဆိုးဖက္ကို အရမ္းျမင္လြန္းတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ Cypher လည္း ဒါကို ျပန္ရွင္းခ်င္တာနဲ႔ ဟိုဟိုဒီဒီ စာအုပ္စာတမ္းေတြ ရွာေဖြဖတ္႐ႈလိုက္ရပါေတာ့တယ္။ က်န္းမာေရးအေျခအေနေၾကာင့္ ႐ုံးကေန ႏွစ္ပတ္ခြင့္ယူလိုက္ေတာ့ အိမ္မွာ စာဖတ္ခ်ိန္ ပိုရသြားတာေပါ့။ ေမာင္လူေအးရဲ႕ သံုးသပ္ခ်က္ကိုေတာ့ ဒီလင့္မွာသာ သြားဖတ္ၾကပါေတာ့။ ကဲ.. စရွင္းေတာ့မယ္ေနာ။
ပထမဆံုးရွင္းခ်င္တဲ့အခ်က္က ဒီ/ခ်ဳပ္က ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲ အႏိုင္ရရဲ႕သားနဲ႔ အဲဒီအခ်ိန္က အာဏာပိုင္ န၀တ အစိုးရက ဘာေၾကာင့္ အာဏာလႊဲမေပးဘဲ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ဦးစီးၿပီး အမ်ဳိးသားညီလာခံ က်င္းပခဲ့ရသလဲဆိုတဲ့အခ်က္ပါပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္က အေျခအေနကို ေျပာျပ ခ်င္ပါတယ္။ ၁၉၈၈ စက္တင္ဘာလ ၂၇ ရက္ေန႔မွာ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား မွတ္ပံုတင္ျခင္း ဥပေဒကို ျပ႒ာန္းၿပီး မွတ္ပံုတင္ေစခဲ့ရာမွာ ပါတီ ေပါင္း ၂၃၅ ပါတီအထိ ေကာ္မရွင္မွာ မွတ္ပံုတင္ခဲ့ၾကတာေတြ႕ရၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အမွန္တကယ္ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့တာက ၉၃ ပါတီ ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ေမလ ၂၇ ရက္ေန႔မွာ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲကို က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ျမန္မာ ႏိုင္ငံရဲ႕ လူဦးေရဟာ ၄၂ သန္းေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။ အဲဒီအထဲက အသက္ ၁၈ ႏွစ္ျပည့္ၿပီး မဲေပးခြင့္ရွိတဲ့သူက ၂၀၁၈၁၃၁၃ ေယာက္ ရွိပါတယ္။ တစ္ႏိုင္ငံလံုး မဲဆႏၵနယ္ ၄၉၂ နယ္ သတ္မွတ္ခဲ့ၿပီး လံုၿခံဳေရးအရ ၄၈၅ နယ္မွာပဲ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲကို လာေရာက္မဲေပးခဲ့တဲ့သူက ၁၅၁၁၂၅၂၄ ေယာက္ပဲ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မဲေပးခြင့္ရွိသူ စုစုေပါင္းရဲ႕ ၇၄.၈၈ ရာခိုင္ႏႈန္း ပဲ မဲေပးခဲ့တယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီထဲက ဒီ/ခ်ဳပ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြဟာ မဲေပါင္း ၇၉၃၄၆၂၂ ရၿပီး အႏိုင္ရခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေမာင္လူေအးေရးသလို ဒီ/ခ်ဳပ္က ၈၄ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ မဲရတာမဟုတ္ဘဲ ၅၂.၅၀ ရာခိုင္ႏႈန္းသာ မဲရခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ကဲ.. ဒါေတြ ထားပါေတာ့။ ဒီ/ခ်ဳပ္က မဲအမ်ားဆံုးနဲ႔ ႏိုင္ခဲ့တာကေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္။
ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီးမွာ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒေရးဆြဲဖို႔ လိုအပ္လာပါေတာ့တယ္။ အဲဒီမွာလည္း ၁၉၄၇ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ကို ျပင္ဆင္သံုးစြဲမယ္လို႔ ေၾကညာခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီ ၇ ခုရွိခဲ့ပါတယ္။ အေျခခံဥပေဒသစ္ ေရးဆြဲမယ္လို႔ ေၾကညာခဲ့တာက ၃၁ ပါတီရွိၿပီး အဲဒီလိုပဲ ယူဆႏိုင္တဲ့ပါတီက ၄၄ ပါတီရွိပါတယ္။ ၁၉၇၄ အေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္သံုးစြဲလိုတဲ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီ မရွိခဲ့ပါဘူး။ အေျခခံဥပေဒနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သေဘာထား လံုး၀ မေဖာ္ျပခဲ့တာက ၁၁ ပါတီ ရွိပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ အေျခခံဥပေဒသစ္ေရးဆြဲလိုတဲ့ပါတီအေရအတြက္က အမ်ားဆံုးဆိုတာေတြ႕ရပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ တပ္မေတာ္အစိုးရက ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၂၇ ရက္ေန႔မွာ ေၾကညာခ်က္အမွတ္ ၁/၉၀ ကို ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ ေၾကညာခ်က္မွာ ပါတာေတြကေတာ့ "ႏိုင္ငံေရးပါတီတစ္ရပ္သည္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္တစ္ရပ္ ေပၚေပါက္႐ုံျဖင့္ ဥပေဒျပဳမႈအာဏာ၊ စီမံ ခန္႔ခြဲမႈအာဏာႏွင့္ တရားစီရင္မႈအာဏာဟူေသာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာသံုးရပ္ကို အလိုအေလ်ာက္ မရရွိဘဲ အေျခခံဥပေဒတစ္ရပ္အေပၚ အေျခခံျပဳ၍သာ ရယူႏိုင္ေၾကာင္း" "ျပည္သူမ်ားက ေရြးေကာက္ တင္ေျမႇာက္လိုက္ေသာ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားသည္ အနာဂါတ္ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ေရးဆြဲၾကရန္ တာ၀န္ရွိသူမ်ားျဖစ္သည္" "ယေန႔ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ႏိုင္ငံေရးအရ ႏိုးၾကားလာေသာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား အမ်ားအျပားရွိရာ ၎တို႔၏ ဆႏၵသေဘာထားကို ညႇိႏိႈင္းရယူၿပီး ခိုင္မာသည့္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒတစ္ရပ္ ေရးဆြဲျပ႒ာန္းရန္ အထူးလိုအပ္ေနသည္" စသည္ျဖင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကသာ ဒီ/ခ်ဳပ္က တိုင္းရင္းသားကိုယ္စားလွယ္ေတြကို ဖိတ္ေခၚၿပီး အမ်ဳိးသားညီလာခံ က်င္းပခဲ့ရင္ အခုခ်ိန္မွာ အေျခခံဥပေဒဆိုတာ အတည္ျပဳၿပီးလို႔ အစိုးရအဖြဲ႕သက္တမ္း ၃ ဆက္ေလာက္ ေတာ့ ရွိေနေလာက္ပါၿပီဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ ဒီ/ခ်ဳပ္ႀကီး ဘာလုပ္ခဲ့သလဲ ဆက္ၾကည့္ၾကရေအာင္။
၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၂၈ ရက္နဲ႔ ၂၉ ရက္ေန႔ေတြမွာ ဒီ/ခ်ဳပ္က ေရြးေကာက္ခံ ကိုယ္စားလွယ္ေတြဟာ အစည္းအေ၀း ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကၿပီး ဂႏၵီခန္းမေၾကညာစာတမ္းကို ထုတ္ျပန္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီစာတမ္းမွာ ဒီ/ခ်ဳပ္က ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကို စက္တင္ဘာလအတြင္း ေခၚယူ ေပးဖို႔၊ သူတို႔ပါတီက ေရးဆြဲထားတဲ့ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ယာယီဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒနဲ႔ အာဏာလႊဲေျပာင္းေပးဖို႔၊ ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္မွာ အာဏာရရွိၿပီးမွ အေျခခံဥပေဒသစ္ကို ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္က ဆက္လက္ေရးဆြဲဖို႔ စတဲ့အခ်က္ေတြကို ေတာင္းဆိုထားခဲ့ ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ေတြကို ၾကည့္တဲ့အခါ တိုင္းရင္းသားကိုယ္စားလွယ္ေတြအပါအ၀င္ ကိုယ္စားလွယ္ေပါင္း ၁၀၈၁ ေယာက္အထိ တက္ေရာက္ခဲ့တဲ့ အမ်ဳိးသားညီလာခံကို အဖြဲ႕အစည္းေပါင္းစံုမပါ၀င္ဘူးလို႔ စြပ္စြဲေနတဲ့ ဒီ/ခ်ဳပ္ဟာ ယာယီအေျခခံဥပေဒကို သူ႔တစ္ပါတီ တည္းက ေရးဆြဲၿပီး အေျခခံဥပေဒသစ္ကိုေတာ့ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကပဲ ေရးဆြဲဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ၿပီး တိုင္းရင္းသား ျပည္သူလူထုကို မပါ၀င္ ေစခ်င္ခဲ့ဘူးဆိုတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။
အဲဒီ ၁၉၉၀ အတြင္းမွာပဲ ဒီ/ခ်ဳပ္ဟာ မႏၱေလးမွာ လူစုလူေ၀းနဲ႔ အံုၾကြေအာင္လုပ္ၿပီး စင္ၿပိဳင္အစိုးရေထာင္ဖို႔ အားထုတ္တာ၊ မေအာင္ျမင္ ေတာ့ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီပါတီ ဥကၠ႒ ဦးစိန္၀င္း (ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ေမာင္၀မ္းကြဲ) နဲ႔ ဒီ/ခ်ဳပ္က ကိုယ္စားလွယ္ ၈ ဦး၊ တစ္သီး ပုဂၢလ ၂ ဦး စုစုေပါင္း ၁၁ ဦးဟာ KNU ရဲ႕ မာနယ္ပေလာစခန္းကို ထြက္ေျပးသြားခဲ့တာ၊ အဲဒီ ျပည္ေျပး ဦးစိန္၀င္းက သူတို႔ကို နယ္စပ္မွာ လႊတ္ေတာ္အစည္းအေ၀းေခၚယူၿပီး အမ်ဳိးသားညႊန္႔ေပါင္းအစိုးရဖြဲ႕ဖို႔ ႏိုင္ငံအတြင္းက ဒီ/ခ်ဳပ္ကိုယ္စားလွယ္ ၂၅၀ က အာဏာေပး လႊဲအပ္ လိုက္တယ္လို႔ ေၾကညာၿပီး ၁၉၉၀ ဒီဇင္ဘာ ၁၈ ရက္ေန႔မွာ NCGUB ကိုဖြဲ႕ကာ စင္ၿပိဳင္အစိုးရေထာင္ခဲ့တာ စတာေတြကို ျပဳလုပ္လာခဲ့ ပါတယ္။ အဲဒီလုိနဲ႔ပဲ ဒီ/ခ်ဳပ္ဟာ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲေရးတာ၀န္ မယူခဲ့ပဲ လႊတ္ေတာ္ေခၚယူေရးနဲ႔ အာဏာလႊဲေပးေရးကိုသာ ႀကိဳးပမ္းေနခဲ့လို႔ အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲေရးလုပ္ငန္းစဥ္ဟာ ႏွစ္ႏွစ္နီးပါး ဇာတ္ေမ်ာေနခဲ့ရပါတယ္။
ဒါနဲ႔ အေရးႀကီးတဲ့ စိတ္၀င္စားစရာတစ္ခု ေျပာစရာရွိပါေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ဒီ/ခ်ဳပ္ရဲ႕ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႕က ပါတီရဲ႕ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား မွတ္ပံုတင္ျခင္းဥပေဒ ပုဒ္မ ၃(ဃ) နဲ႔ ၿငိစြန္းမႈ ရွိေနလို႔ ပါတီ၀င္အျဖစ္မွ ထုတ္ပယ္ေၾကာင္းကို ၁၉၉၀ မတ္လ ၂၆ ရက္ေန႔မွာ တရား၀င္ေၾကညာခဲ့တယ္ ဆိုတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေမလ ၂၇ ရက္ ေန႔မွာ က်င္းပတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ပါ၀င္ရွင္ၿပိဳင္ခဲ့တဲ့ ဒီ/ခ်ဳပ္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဇာတ္လိုက္ႀကီး အန္တီစု မပါဘူးလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလုိပဲ ပါတီဥကၠ႒ျဖစ္တဲ့ ဦးတင္ဦးကိုလည္း ပါတီက ထုတ္ပယ္ခဲ့ၿပီး ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႕ကို ဥကၠ႒ ဦးေအာင္ေရႊ၊ အတြင္းေရးမွဴး ဦးလြင္ တို႔နဲ႔ ျပန္လည္ဖြဲ႕စည္းခဲ့ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ဒီ/ခ်ဳပ္က ဦးမေဆာင္ႏိုင္တဲ့အတြက္ တပ္မေတာ္အစိုးရကပဲ အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲေရးအတြက္ အမ်ဳိးသားညီလာခံ က်င္းပႏိုင္ေရး ညႇိႏႈိင္းအစည္းအေ၀းေတြကို ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ ဇြန္လနဲ႔ ဇူလိုင္လအတြင္းမွာ က်င္းပေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒီ/ခ်ဳပ္အပါအ၀င္ ေရြးခ်ယ္ခံထားရတဲ႔ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြက ကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ တစ္သီးပုဂၢလကိုယ္စားလွယ္ေတြ စုစုေပါင္း ၂၉ ဦး တက္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအစည္းအေ၀း ေတြမွာ ကိုယ္စားလွယ္အစုအဖြဲ႕ ၈ ဖြဲ႕ကို အမ်ဳိးသားညီလာခံမွာ ဖိတ္ၾကားဖို႔ အားလံုးသေဘာတူ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
အမ်ဳိးသားညီလာခံကို ၁၉၉၃ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၉ ရက္ေန႔မွာ စတင္က်င္းပပါတယ္။ ဒီ/ခ်ဳပ္က ဥကၠ႒ ဦးေအာင္ေရႊအပါအ၀င္ ကိုယ္စားလွယ္ ၈၆ ေယာက္နဲ႔ ရွမ္းတိုင္းရင္းသားမ်ား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (SNLD) က ကိုယ္စားလွယ္မ်ားလည္း ပါ၀င္တက္ေရာက္ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတာ ညီလာခံရဲ႕ဦးတည္ခ်က္ ၆ ရပ္၊ ေခါင္းစဥ္ ၁၅ ခု၊ အေျခခံရမယ့္မူ ၁၀၄ ခ်က္တို႔ကို အမ်ားသေဘာတူ ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ အထိ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္တစ္ဦးမွာ မရွိရမယ့္ အခ်က္ ၁၂ ခ်က္လည္းပါ၀င္ၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ကို ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ေရြးေကာက္ခံႏိုင္သည့္အခြင့္အေရး ဆံုး႐ႈံးသြားေစတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုယ္တိုင္တင္ျပလို႔ ၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒမွာကတည္းက ထည့္သြင္းထားခဲ့တဲ့ မူႀကီး ၃ ရပ္ ပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်က္ေတြကို အဲဒီအခ်ိန္က ညီလာခံ တက္ခဲ့တဲ့ ဦးေအာင္ေရႊအပါအ၀င္ ဒီ/ခ်ဳပ္ကိုယ္စားလွယ္ ၈၆ ဦးကိုယ္တိုင္ အျခားညီလာခံကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔အတူ အမ်ားသေဘာတူ ညႇိႏႈိင္း ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကတာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
တပ္မေတာ္အစိုးရဟာ သူတို႔ခ်မွတ္ထားတဲ့မူေတြကိုပဲ ညီလာခံမွာခ်ျပၿပီး အတင္းအၾကပ္ေထာက္ခံခိုင္းခဲ့တယ္ဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ေျပာရရင္ ညီလာခံစံုညီအစည္းအေ၀းမွာ ေဆြးေႏြးမည့္အေၾကာင္းအရာေတြကို အရင္ဆံုး သက္ဆိုင္ရာ အစုအဖြဲ႕ ၈ ဖြဲ႕ရဲ႕ အစုအဖြဲ႕ အစည္းအေ၀းေတြမွာ ေဆြးေႏြးၿပီးမွာသာ အစုအဖြဲ႕ကိုယ္စားလွယ္တစ္ဦးခ်င္းစီက စံုညီအစည္းအေ၀းမွာ ျပန္လည္ေဆြးေႏြးၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အစုအဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕နဲ႔တစ္ဖြဲ႕ သေဘာထားမတူညီတာေတြကို အေၾကအလည္ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကၿပီး ျပဳျပင္ခ်မွတ္သင့္တာေတြကို ျပင္ဆင္ေပးခဲ့တယ္ဆိုတာ ညီလာခံလုပ္ငန္းစဥ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာခဲ့တဲ့သူဆိုရင္ သာဓကေတြနဲ႔ ေကာင္းေကာင္း ေတြ႕ရွိ နားလည္ပါလိမ့္မယ္။
(Cypher ေလ့လာႏိုင္သေလာက္ ေလ့လာၿပီး ေရးသားထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ က်န္ေသးတဲ့ ေမာင္လူေအးရဲ႕ ေလ့လာဆန္းစစ္ ခ်က္ေတြကိုလည္း ျပန္လည္ ရွင္းလင္း ေဆြးေႏြးႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသြားမွာပါ။ လံုး၀ျပည့္စံုတယ္လို႔ေတာ့ မဆိုလိုပါ။ လြတ္လပ္စြာ ေဆြးေႏြးႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မေမ့ေစခ်င္တာက "No Offence"။ အဲဒါေတာ့ လက္ခံမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ႏိုင္ငံေရး နားလည္တယ္လို႔ထင္တဲ့ တစ္ခ်ဳိ႕ပုဂၢိဳလ္ေတြက တစ္ဖက္လူေျပာတာကို လံုး၀နားမေထာင္ပဲ သူတို႔ေျပာခ်င္တာေတြကို စြတ္ေျပာတတ္ ၾကလြန္းလို႔ပါ။ ဒီလိုမ်ဳိး negative ဆန္တဲ့ ပံုစံမ်ဳိးကိုေတာ့ လက္ခံမည္ မဟုတ္ပါေၾကာင္း…)
Technorati tags: nld, burma, myanmar, election, democracy | |
အျပည့္အစံုဖတ္ရန္
အက်ဥ္းခ်ဳပ္ရန္
YANGON, March 2 (Xinhua) -- A political study group in Myanmar Sunday called on its members and the public to vote in favor of a constitution draft in the forthcoming nationwide referendum scheduled for May.
The Modern Scientific Political Economy Study Group (MSPEG) told a monthly regular meeting here that if cooperating with the military government, the transition to democracy system could be realized earlier and the process could also be possible in a peaceful manner.
The group objected foreign sanctions on Myanmar, saying that if a country is so imposed, it would only bring about increased poverty of the people and social unrest that could prolong the dictatorship.
With an aim of studying modern capitalism and socialism, the MSPEG was formed in October 1980 having over 10,000 members now, the group said, adding that it has held some 33 political activities across the country in 2007, and two in February this year in support of the forthcoming government-planned constitutional referendum in May and general election in 2010.
The ruling Myanmar military government, State Peace and Development Council (SPDC), enacted on Feb. 26 a 12-chapter 31-provision 2008 Republic of Union of Myanmar Referendum Law and setup a commission for a nationwide constitutional referendum following the completion of the constitution draft on Feb. 19.
The referendum is to pave way for a general election slated for2010 under the government's seven-step roadmap to transform the military administration into a civil one.
The new constitution had been drafted since Dec. 3 last year, based on the detailed basic principles laid down in the years-long national convention which started in 1993 and ended in September last year. That national convention was participated by over 1,000delegates coming from eight categories of delegate groups including national races and turned-in former anti-government ethnic armed groups.
(အခုမွ ေနေကာင္းလို႔ ႐ုံးျပန္တက္တာ လုပ္စရာေတြကလည္း မ်ားနဲ႔ ဘာသာမျပန္အားေသးလို႔ ဘိုလိုပဲ တင္ေပးလိုက္တယ္ဗ်ာ။)
Technorati tags: MSPEG, referrendum, burma, myanmar | |
အျပည့္အစံုဖတ္ရန္
အက်ဥ္းခ်ဳပ္ရန္
