ေဖေဖာ္၀ါရီ ၉ ရက္ေန႔က ည ၈ နာရီသတင္းမွာ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရရဲ႕ ေၾကညာခ်က္ႏွစ္ေစာင္ ထုတ္ျပန္တဲ့သတင္းကို နားေထာင္လိုက္ရ ပါတယ္။ ေၾကညာခ်က္ ၁/၂၀၀၈ အရ ႏိုင္ငံေတာ္ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ မူၾကမ္းေရးဆြဲေရးေကာ္မရွင္က အေျခခံဥပေဒမူၾကမ္းေရးဆြဲတာ ၿပီးစီးေတာ့မွာျဖစ္ၿပီး အခုႏွစ္ လာမည့္ေမလအတြင္းမွာ အေျခခံဥပေဒမူၾကမ္းကို ျပည္သူေတြလက္ထဲ ခ်ျပၿပီး တစ္ႏိုင္ငံလံုးအတိုင္းအတာ နဲ႔ ျပည္သူ႔ဆႏၵခံယူမည္လို႔ သိရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္ငန္းစဥ္ႀကီးတစ္ရပ္ ၿပီးဆံုးေတာ့မွာျဖစ္လို႔ Cypher တစ္ေယာက္ ၀မ္းသာလို႔မွ မဆံုးေသးဘူး ေနာက္ထပ္ ေၾကညာခ်က္ ၂/၂၀၀၈ တဲ့ ေၾကညာျပန္ပါေရာ။ ဒီတစ္ေခါက္ ေၾကညာတာ ကေတာ့ အခုလက္ရွိအစိုးရျဖစ္တဲ့ ေအးခ်မ္းၿဖိဳးေကာင္စီက ႏိုင္ငံတည္ၿငိမ္ေရးနဲ႔ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးလုပ္ငန္းေတြ ေဆာင္ရြက္တာမွာ အလံုးစံု ၿပီးေျမာက္ၿပီးလို႔ မဆိုႏိုင္ေပမယ့္ ေအာင္ျမင္သင့္သေလာက္ေတာ့ ေအာင္ျမင္ခဲ့ၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီမိုကေရစီေျပာင္းလဲေရးအတြက္ အခ်ိန္ တန္ၿပီလို႔ ယူဆပါတယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ လာမယ့္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီေရြးေကာက္ပြဲႀကီးကို က်င္းပမယ္လို႔ ေၾကညာသြားပါတယ္။ ကဲ...။ ဘယ္ေလာက္ထူးျခားလိုက္တဲ့ သတင္းလဲဗ်ာ။
အခုဆိုရင္ ျပည္သူအမ်ားေတာင့္တခဲ့ၾကတဲ့ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံသစ္ဟာ ေရွ႕မွာလွမ္းျမင္ေနရပါၿပီ။ အားလံုးေတာင့္တေနတာ ဒါပဲမဟုတ္လား ဗ်ာ။ မစၥတာဂမ္ဘာရီ လာသြားစဥ္က အႀကံျပဳသြားတဲ့အထဲမွာ ျမန္မာအစိုးရအေနနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးအတြက္ တိက်တဲ့ အခ်ိန္ဇယား ခ်မွတ္ေဆာင္ရြက္ဖို႔ဆိုတဲ့အခ်က္ပါ၀င္ပါတယ္။ အခုေတာ့ ဒီအခ်က္ကို ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ မစၥတာဂမ္ဘာရီ လည္း ေက်နပ္၀မ္းေျမာက္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ လမ္းမအဆံုးမွာ ပန္းတိုင္ကို ျမင္ေနရၿပီဆိုေတာ့ ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကတဲ့ ေျခလွမ္းေတြလည္း ပိုမိုတက္ၾကြ သြက္လက္ေနၾကမွာ မလြဲပါဘူး။
ကဲ..ေပ်ာ္ေန႐ုံနဲ႔ေတာ့ မၿပီးဘူး ကိုယ့္ဆရာတို႔ေရ။ ေတာင္ထိပ္ကို လွမ္းျမင္လို႔ ၀မ္းသာရေပမယ့္ ေတာင္ဆိုတာမ်ဳိးက ထိပ္ေရာက္ေလ တက္ရခက္ေလဆိုတာ မေမ့ပါနဲ႔ဗ်ာ။ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္ၿပီး အစိုးရရွာတာထက္ အမ်ားႀကီး ပိုၿပီးအဓိပၸါယ္ရွိပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီသာရသြားတယ္ ႏိုင္ငံသားေတြကေတာ့ အရင္အတိုင္း ဒံုရင္းပဲဆိုရင္ေတာ့ ဘာမွထူးျခားမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ေပၚေပါက္ လာမယ့္ စနစ္သစ္နဲ႔ ႏိုင္ငံသစ္မွာ ႏိုင္ငံသားေတြ ကလည္း အသစ္ျဖစ္ဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ ေခါင္းထဲက စိတ္ဓါတ္ေတြကို အသစ္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲၾကရပါလိမ့္မယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ အရင္လိုပဲ စည္းကမ္းမဲ့ေနၾကဦးမွာလား။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ ဟာ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ဆီကို ဒရြတ္တိုက္ဆြဲၿပီး လိုက္ၾကရေတာ့မွာေပါ့။
ကြၽန္ေတာ္ေရးခဲ့ဖူးတဲ့ ပို႔စ္တစ္ခုမွာလို ခင္ဗ်ားတို႔ကိုယ္ ခင္ဗ်ားတို႔ ျပန္ေမးၾကည့္ၾကၿပီးၿပီလားဗ်ဳိ႕။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ေမးၾကည့္ၾကေစခ်င္ တယ္ဗ်ာ။ ကိုယ္ဘာေတြ ျပဳျပင္စရာရွိလဲဆိုတာရွာၿပီး ျပဳျပင္ထားၾကေစခ်င္တယ္။ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ အစိုးရက ေျပာင္းေပးလို႔ ရတာမ်ဳိး မဟုတ္ပါဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႔ ျပည္သူေတြကိုယ္တိုင္က ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲၾကရမွာပါ။ ဥပမာအေနနဲ႔ဆိုရင္ ကင္ညာကိုၾကည့္ပါ။ သူတို႔ ဒီမိုကေရစီ နည္းနဲ႔ပဲ အစိုးရကို ေရြးေကာက္ခဲ့ၾကတာပါပဲ။ ေရြးေကာက္ပြဲ ၿပီးသြားေတာ့ အဆင္ေျပရဲ႕လား ၾကည့္ၾကပါ။ အဓိကက ျပည္သူေတြပါပဲ။ ျပည္သူေတြအေနနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအျမင္က်ယ္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ အခုအခ်ိန္ဇယားအရ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္ဖို႔ ၂ ႏွစ္အခ်ိန္ရပါတယ္။ ဒီၾကားထဲ မွာ ျပည္သူေတြကို ႏိုင္ငံေရးန႔ဲ ဒီမိုကေရစီအေၾကာင္းေတြ ပညာေပးဖို႔ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြ အမ်ားႀကီးေဆာင္ရြက္ရပါဦးမယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ေတာ့ အခ်ိန္ေလာက္ပါ့မလားလို႔ေတာင္ စိုးရိမ္မိပါတယ္။
ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ယံုၾကည္မႈနဲ႔တည္ေဆာက္ထားရတာပါ။ အစိုးရကို ျပည္သူက ယံုၾကည္သလို ျပည္သူကိုလည္း အစိုးရက ယံုၾကည္ႏုိင္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အျပန္အလွန္ယံုၾကည္ႏိုင္မွသာ ေအာင္ျမင္တဲ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္ ျဖစ္လာႏိုင္မွာပါ။ အဲဒီေတာ့ လူတိုင္းလူတိုင္းက ငါဟာ ယံုၾကည္ထိုက္တဲ့ ႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီလားဆိုတာ ျပန္ဆန္းစစ္ရပါမယ္။ ခင္ဗ်ားသာ ယံုၾကည္ေလာက္တဲ့ ႏိုင္ငံသားေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ အစိုးရအေနနဲ႔ ခင္ဗ်ားတို႔ကို လြတ္လပ္ခြင့္ေပးထားရတာ တန္တာ ေပါ့ဗ်ာ။ အလကားေနရင္း ဆန္႔က်င္ဖို႔ပဲစဥ္းစားေနတဲ့ျပည္သူေတြဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္အစိုးရမဆို ခင္ဗ်ားကို မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ ၾကည့္ေန မွာပဲ။ ဒီအခါမွာ ခင္ဗ်ားကလည္း အစိုးရကို မယံုႏိုင္ေတာ့သလို အစိုးရကလည္း ခင္ဗ်ားကို ယံုမွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။
ေနာက္တစ္ခ်က္ ကြၽန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ျပည္ပအသံလႊင့္ဌာနေတြက ၀န္ထမ္းႀကီးေတြနဲ႔ ျပည္ေျပး ဆရာသမားေတြကိုပါ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ဘယ္အခ်ိန္ထိ ဆက္ၿပီး အဆိုးျမင္ ကန္႔လန္႔တိုက္ေနၾကဦးမွာလဲဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ အသံလႊင့္ဌာနႀကီးေတြရဲ႕ ေပၚလစီက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဘယ္အစိုးရတက္တက္ မတည္မၿငိမ္ျဖစ္ေနေအာင္ ေသြးထိုးဖို႔ပါပဲ။ သူတို႔ အခုခ်ိန္မွာ အသားေပးေျပာေနၾကတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အာဏာရသြားခဲ့ရင္ေရာ ဒီအသံလႊင့္ဌာနႀကီးေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြ ရပ္သြားမယ္ထင္ပါသလား။ မထင္ပါနဲ႔ဗ်ာ။ ဒီသတင္းဌာနေတြက ႏိုင္ငံငယ္ေတြကို သူတို႔ အင္အားႀကီး ႏိုင္ငံေတြက ထိန္းထားႏိုင္ေအာင္ ႏိုင္ငံေရးမၿငိမ္မသက္ျဖစ္ဖို႔သက္သက္ ရည္ရြယ္ၾကတာပါ။ ခင္ဗ်ားတို႔ BBC Chinese နဲ႔ တျခားလိုင္းေတြကို နားေထာင္ရင္ ခင္ဗ်ားတို႔သေဘာေပါက္မွာပါ။ အေပၚယံ အဆင္ေျပ ေနေပမယ့္ ေနာက္ကြယ္ကေန အမ်ဳိးမ်ဳိးေသြးထိုးေနၾကတာပါ။
ဘာပဲေျပာေျပာ ျမန္မာႏိုင္ငံကေတာ့ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းေပၚကို ျဖည္းျဖည္းနဲ႔မွန္မွန္ ေလွ်ာက္လွမ္းေနပါၿပီ။ ႏိုင္ငံသစ္အတြက္ ျပင္ဆင္သူေတြလည္း ျပင္ဆင္ေနၾကပါၿပီ။ ျပည္သူေတြလည္း ေပၚေပါက္လာမည့္ အခြင့္အေရးေတြအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေနၾကပါၿပီ။ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံသစ္ဆီသြားရာလမ္းမွာ အားလံုးကို ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာနဲ႔ ႀကိဳဆိုေခၚေဆာင္သြားၾကမွာပါ။ အားလံုး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေပါ့။ ဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ သီခ်င္းေလး တစ္ပုဒ္ကို သတိတရနဲ႔ ဆိုညည္းမိပါတယ္။ ေပ်ာ္မယ္ဆို လာခဲ့... မေပ်ာ္ခ်င္ရင္ ေနခဲ့... မင္း သေဘာပဲ...။
Technorati tags: democracy, burma, myanmar | |
အျပည့္အစံုဖတ္ရန္
အက်ဥ္းခ်ဳပ္ရန္
ၿပီးခဲ့တဲ့ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂ ရက္ေန႔ (စေနေန႔) က သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အတူ ေဒါက္တာေအာင္ထြန္းသက္ရဲ႕ ေဟာေျပာပြဲတစ္ခုကို တက္ၿပီး နားေထာင္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေဒါက္တာေအာင္ထြန္းသက္ဆိုတာကေတာ့ ပညာေရးလိုက္စားတဲ့အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာေတာ့ မိတ္ဆက္ေပးဖို႔မလိုတဲ့ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ပါ။ သူဟာ ကုလသမဂၢ ၀န္ထမ္းမ်ားေကာလိပ္မွ ပါေမာကၡတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ႏွစ္စဥ္အားလပ္ရက္ေတြမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံျပန္လာတတ္ၿပီး သူ႔ရဲ႕အေတြ႕အႀကံဳေတြနဲ႔ ပညာေတြကို မွ်ေ၀ေပးေလ့ရွိတဲ့သူတစ္ေယာက္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္မွတ္မိသေလာက္ေတာ့ Change Management ဆိုတာကို ျမန္မာႏိုင္ငံကို ပထမဆံုးသယ္ေဆာင္လာတဲ့သူတစ္ဦး ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီစေနေန႔က အုတ္လမ္းနားက ယုဇနဟိုတယ္မွာလုပ္တဲ့ ေဟာေျပာပြဲမွာေတာ့ ယံုၾကည္မႈတည္ေဆာက္ျခင္းအေၾကာင္းကို ရွင္းလင္း ေျပာၾကားသြားပါတယ္။
အဲဒီေန႔က ဆရာႀကီး ပထမဆံုးအသိေပးခဲ့တဲ့အခ်က္ကေတာ့ ယံုၾကည္မႈဟာ အရာအားလံုးကို ေျပာင္းလဲေစႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ သူက ေဟာေျပာပြဲကို ဂႏၵီရဲ႕နာမည္ေက်ာ္စကားႏွစ္ခြန္းနဲ႔ စတင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီစကားႏွစ္ခြန္းကေတာ့ မနက္ျဖန္ေသေတာ့မယ့္လူတစ္ေယာက္လို အသက္ရွင္ပါ (LIVE as if you were die tomorrow) ဆိုတဲ့စကားနဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွမေသႏိုင္တဲ့လူတစ္ေယာက္လို သင္ယူေလ့လာပါ (LEARN as if you were live forever) ဆိုတဲ့စကားတို႔ျဖစ္ပါတယ္။ အလြန္တန္ဖိုးရွိတဲ့ စကားႏွစ္ခြန္းပါ။ ကြၽန္ေတာ္ ရွင္းမျပလိုေတာ့ပါ။ ကိုယ္တိုင္စဥ္းစားၿပီး အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ၾကပါကုန္။
ယံုၾကည္မႈဆိုတာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေတြအတြက္ အလြန္ကိုအေရးပါတဲ့ ခြန္အားတစ္ရပ္ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ားယံုၾကည္မႈကို ခံယူရတဲ့သူ တစ္ဦးဟာ အျခားသူေတြထက္ အၿမဲတမ္းႏွာတစ္ဖ်ားသာေနႏိုင္ပါတယ္။ လူအေတာ္မ်ားမ်ားက ယံုၾကည္မႈကို သူ႔အလိုလိုျဖစ္လာတဲ့အရာလို႔ မွတ္ထင္ၾကပါတယ္။ တစ္ကယ္ေတာ့ ယံုၾကည္မႈကို တည္ေဆာက္ယူလို႔ရပါတယ္။ ယံုၾကည္မႈႀကီးမားလာေအာင္ လုပ္လို႔ရသလို ယံုၾကည္သူေတြ မ်ားလာေအာင္လည္း တိုးခ်ဲ႕ႏိုင္ပါတယ္။ ပ်က္စီးသြားတဲ့ ယံုၾကည္မႈကိုလည္း ျပန္လည္အဖတ္ဆည္လို႔ရပါတယ္။
အားကစားအသင္းတစ္ခုမွာျဖစ္ျဖစ္၊ ဌာနတစ္ခုမွာျဖစ္ျဖစ္၊ မိသားစုအတြင္းမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ယံုၾကည္မႈမရွိဘူးဆိုရင္ အနည္းနဲ႔အမ်ားဆိုသလို ျပႆနာေတြ ျဖစ္ေပၚလာမွာပါပဲ။ ဒီေန႔ေခတ္ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ကမၻာ့အေျခအေနေတြကိုၾကည့္ရင္ ယံုၾကည္မႈမရွိလို႔ဆိုတာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ တစ္ဖက္နဲ႔တစ္ဖက္ မယံုၾကည္ၾကလို႔ စစ္ေတြ ျဖစ္ၾကရပါတယ္။ ျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံႀကီးေတြ ၿပိဳကြဲၾကရပါတယ္။ ျပည္တြင္းစစ္ေတြ ျဖစ္ၾကရပါတယ္။ ဘယ္လို ဆက္ဆံေရးပံုစံမ်ဳိးမဆိုဟာ ယံုၾကည္မႈနဲ႔တုပ္ေႏွာင္ၾကမွသာ ေရရွည္တည္ၿမဲႏိုင္ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ၾကာရွည္တဲ့ဆက္ဆံေရးမဆိုဟာလည္း ယံုၾကည္မႈပ်က္စီးတဲ့အခါ ပ်က္သုဥ္းၾကရပါတယ္။
ယံုၾကည္မႈဆိုတာဘာလည္းဆိုရင္ ခံစားသိမႈတစ္မ်ဳိးပဲျဖစ္ပါတယ္။ ၾကည့္လိုက္ယံုနဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္မွာခံစားလာရတဲ့အရာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပန္းခ်ီကား စတဲ့ အႏုပညာလက္ရာေတြ လွတယ္မလွဘူးဆိုတာကို စိတ္မွာခံစားသိရွိတဲ့ပံုစံမ်ဳိးပဲလို႔ ဆရာႀကီးက ဥပမာေပးသြားပါတယ္။ ယံုၾကည္မႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သိနားလည္တဲ့သူ နည္းပါတယ္။ အဲဒီလုိ မသိနားမလည္ၾကတဲ့အတြက္ အမ်ားစုက လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားတတ္ၾကၿပီး ယံုၾကည္မႈရဲ႕ အစြမ္းကိုလည္း ေလွ်ာ့တြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ဆရာႀကီးက သူ႔ရဲ႕အေတြ႕အႀကံဳအရ ကမၻာေပၚမွာ ယံုၾကည္မႈေတြ တျဖည္းျဖည္နည္းပါးလာၿပီလို႔ဆိုပါတယ္။ အထုပ္အပိုးေတြထဲမွာ ေပါက္ကြဲႏိုင္တဲ့အရာေတြမ်ားပါမလားလို႔စစ္ေဆးၾကရတဲ့အတြက္ ေလယာဥ္ကြင္းခ်ိန္းခ်ိန္ေတြကို ပိုခြာၿပီးခ်ိန္းလာၾကပါတယ္။ ယခင္ တစ္နာရီေလာက္ ႀကိဳေရာက္ရင္ ရေပမယ့္ ယခုအခါ ႏွစ္နာရီ သံုးနာရီေလာက္ ႀကိဳေရာက္ရပါသတဲ့။
ဒီလိုအေရးႀကီးတဲ့ယံုၾကည္မႈကို ဘယ္လိုတည္ေဆာက္ၾကမလဲဆိုတာကို ဆက္ေျပာပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ယံုၾကည္မႈအတြက္ အေရးပါတဲ့ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ကို သိဖို႔လုိပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီႏွစ္ခ်က္ကေတာ့ ကိုယ္က်င့္တရား (character) နဲ႔ ကြၽမ္းက်င္မႈ (competence) တို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္က်င့္တရားဆိုတာက ကိန္းေသတစ္ခုလို ေမြးကတည္းကပါလာၿပီး ျပဳျပင္ရခက္ပါတယ္။ ကြၽမ္းက်င္မႈကေတာ့ အေျခအေနကိုလိုက္ၿပီး သင္ယူလို႔ရႏိုင္ပါတယ္။ လူတစ္ဦးကိုယံုၾကည္ၾကရာမွာ ကိုယ္က်င့္တရားကို ယံုၾကသလို ကြၽမ္းက်င္မႈပညာကိုလည္း ယံုၾကည္တတ္ၾကပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ဦးဟာ အဲဒီႏွစ္ခုကို မွ်တေအာင္ ထိန္းႏိုင္ရပါမယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ဘ၀တန္ဖိုး (character) ကိုခ်ည္း ဖက္တြယ္မေနဘဲ ရလာဒ္ေကာင္းေတြျဖစ္ေပၚလာေအာင္လည္း (competence) ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ရပါမယ္။ ႏွိမ့္ခ်တတ္ယံုမွ်ျဖင့္မၿပီးဘဲ ေၾကးစားတစ္ေယာက္ရဲ႕ တက္ၾကြမႈမ်ဳိးလည္းလိုအပ္ပါတယ္။ အဲဒီလိုလူတစ္ေယာက္ကိုမွ အမ်ားက ယံုၾကည္လက္ခံႏိုင္ၾကပါလိမ့္မယ္။
ယံုၾကည္မႈကို ခြဲျခမ္းၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ေလးပိုင္းခြဲလို႔ရပါတယ္။ ယံုၾကည္မႈနဲ႔ စိစစ္မႈတို႔ရဲ႕မွ်ေျခအရ ကြဲျပားသြားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ယံုလည္းမယံု စိစစ္မႈလည္းမရွိဘူးဆိုရင္ေတာ့ ယံုတယ္မယံုဘူးဆိုတာ မရွိေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီလို အေျခအေနမ်ဳိးဟာ ခ်ီတံုခ်တံုနဲ႔ ဆံုးျဖတ္ရခက္ခဲတတ္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကေတာ့ ယံုၾကည္မႈျမင့္မားၿပီး စိစစ္မႈ အလြန္နည္းျခင္းပါပဲ။ အဲဒီလိုယံုနည္းမ်ဳိးကိုေတာ့ မ်က္စိမွိတ္ယံုျခင္းလို႔ေခၚပါတယ္။ အဲဒီလိုယံုတတ္တဲ့လူေတြကေတာ့ မၾကာခဏ အလိမ္ခံေနၾကရတဲ့သူေတြလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ယံုၾကည္မႈနည္းၿပီး အလြန္စိစစ္ေနတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ယံုၾကည္မႈ ပ်က္စီးႏိုင္ၿပီး သံသယေတြ အလြန္မ်ားေနလို႔ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးအခ်က္ကေတာ့ ယံုၾကည္မႈလည္းရွိသလို စိစစ္မႈလည္း ရွိတဲ့အေျခအေနပါ။ ဒီလိုယံုၾကည္မႈမ်ဳိးဟာ အေကာင္းဆံုးယံုၾကည္မႈပဲျဖစ္ပါတယ္။ ယံုသင့္မယံုသင့္ကို စဥ္းစားဆံုးျဖတ္မႈ ျပဳလုပ္သင့္ပါတယ္။
ဆရာႀကီးက အင္တာနက္ဥပမာတစ္ခုနဲ႔ ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။ ယေန႔ေခတ္လူငယ္ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အင္တာနက္နဲ႔ အေတာ္ေလးရင္းႏွီးေနၾကပါၿပီ။ အင္တာနက္ဆိုတာ အခ်က္အလက္အလြန္စံုတဲ့ မီဒီယာတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ လူငယ္ေတြအေနနဲ႔ မသင့္ေတာ္တဲ့ အညႇီအေဟာက္ေတြ ၾကည့္ႏိုင္ဖို႔ အခြင့္အေရး ရႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအခ်က္ကို ေတြးၿပီး အင္တာနက္သံုးခြင့္ကိုပိတ္လိုက္ရင္ အျခားအက်ဳိးရွိတာေတြကိုပါ ပိတ္ပင္လိုက္သလို ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ လူငယ္ဆိုတာကေတာ့ မဟုတ္တာလုပ္တတ္တာ ထံုးစံလိုပါပဲတဲ့ခင္ဗ်။ အခုေခတ္လူႀကီးေတြဟာလည္း တစ္ခ်ိန္ လူငယ္ဘ၀တုန္းက မဟုတ္တာလုပ္ခဲ့ၾကတာပါပဲတဲ့။ ဒီေတာ့ လူငယ္ေတြကို ယံုၾကည္ေပးသင့္ပါသတဲ့။ Smart Trust အေနနဲ႔ေပါ့။ မဟုတ္တာ ေပးလုပ္ေစသင့္ပါသတဲ့။ ဒီအခါမွာ ေဟာေျပာပြဲလာတက္တဲ့ လူငယ္ေတြ အားရပါးရကို ၾသဘာေပးခဲ့ၾကပါတယ္။
တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ယံုၾကည္မႈတည္ေဆာက္ၾကမယ္ဆိုရင္ ဘာေတြလုပ္ၾကမလဲ။ သင့္အေနနဲ႔ ယံုၾကည္မႈတည္ေဆာက္လိုတဲ့၊ သူမ်ားက ကိုယ့္ကို ယံုၾကည္ေစလိုတဲ့၊ ကိုယ္ကလည္း သူမ်ားကို ယံုၾကည္လိုတဲ့စိတ္ပဲ လိုအပ္ပါသတဲ့။ သင့္အေနနဲ႔ သင့္ရဲ႕လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြနဲ႔ လက္ေအာက္ ငယ္သားေတြကို သူတို႔အေပၚ သင္ယံုၾကည္တယ္ဆိုတာ သိေအာင္ ေျပာျပဖို႔ပါပဲတဲ့။ သူတို႔ဟာ ယံုၾကည္ခံလိုၾကပါသတဲ့။ လူတစ္ေယာက္ဟာ သူ႔အေပၚမယံုတဲ့သူကို မယံုၾကည္တတ္ၾကပါဘူး။ သူတို႔အေပၚ ယံုၾကည္သူကိုသာ တုံ႔ျပန္ယံုၾကည္ၾကပါသတဲ့။
ယံုၾကည္မႈကို အလႊာငါးထပ္နဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားပါတယ္။ အတြင္းကေန အျပင္ကို အစဥ္အတိုင္းေျပာမယ္ဆိုရင္ မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္ျခင္း၊ ရင္းႏွီး ဆက္ဆံမႈတြင္ ယံုၾကည္ျခင္း၊ အဖြဲ႕အစည္းအားယံုၾကည္ျခင္း၊ ေစ်းကြက္တြင္ ယံုၾကည္ျခင္းႏွင့္ လူမႈအဖြဲ႕အစည္းအား ယံုၾကည္ျခင္းတို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ယံုၾကည္မႈတည္ေဆာက္ရာမွာ အတြင္းဆံုးအလႊာက စတင္ရပါမယ္။ မိမိကိုယ္ကိုယံုၾကည္မႈဟာ ယံုၾကည္စိတ္ခ်ခံႏိုင္မႈပဲျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မွသာ တစ္ပါးသူက ကိုယ့္ကိုယံုၾကည္ပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုမွ မယံုၾကည္သူဟာ သူတစ္ပါးကိုလည္း ယံုၾကည္လိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ လူတိုင္းသည္ ငါ့ကိုယ္ငါ ယံုၾကည္မႈရွိရဲ႕လားဆိုတာနဲ႔ သူမ်ားက ငါ့ကိုယံုၾကည္ႏိုင္ေလာက္ရဲ႕လား ဆိုတဲ့ေမးခြန္းႏွစ္ခုကို အၿမဲ ေမးေနသင့္ပါသတဲ့။ ဒီေမးခြန္းႏွစ္ခု အၿမဲတမ္းေျဖႏိုင္ဖို႔အတြက္ဆိုရင္ အခ်က္ေလးခ်က္နဲ႔ျပည့္စံုရပါလိမ့္မယ္။ ပထမ ႏွစ္ခ်က္ကေတာ့ ကိုယ္က်င့္တရားနဲ႔ဆိုင္တဲ့ သမာဓိရွိမႈႏွင့္ စူးရွတည္ၾကည္မႈတို႔ရွိဖို႔လုိပါတယ္။ ေနာက္ႏွစ္ခ်က္ကေတာ့ ကြၽမ္းက်င္မႈႏွင့္ဆိုင္တဲ့ လုပ္ႏိုင္စြမ္းႏွင့္ ရလာဒ္ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္မႈတို႔ျဖစ္ပါတယ္။
လူအမ်ားယံုၾကည္ေလးစားရတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕အက်င့္တစ္မ်ဳိးကိုလည္း ဆရာႀကီးက ေျပာျပသြားပါေသးတယ္။ အဲဒီအက်င့္ကေတာ့ မွန္နဲ႔ ျပတင္းေပါက္လို႔ေခၚတဲ့အက်င့္ပါ။ အမွားေတြ အျပစ္ေတြလုပ္မိရင္ မွန္ကိုၾကည့္ၿပီး ငါ့ေၾကာင့္လို႔ ခံယူတတ္ရမတဲ့။ ေအာင္ျမင္မႈေတြရရင္ေတာ့ ျပတင္းေပါက္ကို ဖြင့္ၿပီး ၾကည့္လိုက္ပါတဲ့။ ငါနဲ႔အတူ သူတို႔ေတြလည္း ပါ၀င္ခဲ့လို႔ ေအာင္ျမင္တယ္လို႔ခံယူပါတဲ့။ မွတ္သားဖြယ္ပါပဲ။
သူတစ္ပါးအေပၚ မွ်မွ်တတဆက္ဆံမယ္၊ သူတစ္ပါးက အားကိုးအားထားျပဳေလာက္မယ္၊ သူတစ္ပါးအေပၚ ေလးစားတတ္မယ္၊ ပြင့္လင္းမယ္၊ ဇြဲသန္မယ္၊ တစ္ကိုယ္ေကာင္းမဆန္ဘူး၊ စြမ္းေဆာင္ရည္ရွိမယ္၊ အေထာက္အကူ ေပးတတ္မယ္၊ မွ်ေ၀စာနာတတ္မယ္၊ ကူညီ႐ိုင္းပင္းတတ္မယ္ ဆိုရင္ သူတစ္ပါးရဲ႕ယံုၾကည္မႈကို ရရွိႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ယံုၾကည္မႈကို ကိုယ္ကခ်ည္းလိုခ်င္လို႔မရဘဲ ကိုယ္ကလည္း ယံုၾကည္ေပး တတ္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ယံုၾကည္မႈကို အက်ႌတစ္ထည္လို ၀တ္လိုက္ ခြၽတ္လိုက္လုပ္လို႔ မရပါဘူး။ ယံုၾကည္မႈဟာ ၾကာရွည္ တည္ေဆာက္ရတာ ျဖစ္ေပမယ့္ အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာ ပ်က္စီးသြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ယံုၾကည္မႈကို အၿမဲတေစ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေနရပါမယ္။
ကမၻာႀကီးအေပၚထားတဲ့ ယံုၾကည္မႈအေပၚမူတည္ကာ တံတိုင္းကာသူမ်ားႏွင့္ တံတားေဆာက္သူမ်ားလို႔ ႏွစ္မ်ဳိးႏွစ္စား ကြဲျပားတယ္လုိ႔ အိုင္းစတိုင္းက မွတ္ခ်က္ျပဳခဲ့ဖူးပါတယ္။ လူေတြမွာ မယံုၾကည္မႈေတြ သံသယေတြ မ်ားတဲ့အတြက္ တံတိုင္းေတြသာမ်ားၿပီး တံတားေတြကေတာ့ နည္းနည္းပဲရွိတယ္လို႔ နယူတန္ကဆိုပါတယ္။ ဂႏၵီႀကီးကလည္း အားနည္းသူဟာ ခြင့္မလႊတ္တတ္ၾကေၾကာင္း ခြင့္လႊတ္ျခင္းဟာ အားႀကီးသူတို႔ရဲ႕ ဂုဏ္ပုဒ္ျဖစ္ေၾကာင္း မိန္႔ဆိုခဲ့ပါသတဲ့။ ဆရာႀကီးဟာ ေဟာေျပာပြဲကို ပါစကယ္ရဲ႕အမွာစကားေလးတစ္ခြန္းနဲ႔ ပိတ္သိမ္းခဲ့ပါတယ္။ ပါစကယ္ရဲ႕ စကားလက္ေဆာင္ေလးခြန္းကေတာ့ "မင္းကိုယံုတယ္" (I believe in you) ဆိုတဲ့စကားပဲျဖစ္ပါတယ္။ အားလံုးပဲ ဒီေန႔ကစၿပီး မင္းကိုယံုတယ္လို႔ ေျပာရင္း ယံုၾကည္မႈေတြ တည္ေဆာက္ၾကရေအာင္လားဗ်ာ။ ။
(ေဒါက္တာေအာင္ထြန္းသက္ရဲ႕ေဟာေျပာမႈကို နားလည္သေလာက္ ျပန္ေရးထားတာျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ powerpoin file ကို ဒီေနရာမွာ ရယူႏိုင္ပါတယ္။)
Technorati tags: trust, building | |
အျပည့္အစံုဖတ္ရန္
အက်ဥ္းခ်ဳပ္ရန္
ပန္းခေရတစ္ေယာက္ သူ႔ေမြးေန႔မွာ ဘာမွမေပးလို႔တဲ့ ဂ်ီလာက်ေနတာနဲ႔ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ လိုက္ရွာ၀ယ္လိုက္ရတာ။ ဖတ္ဖတ္ကို ေမာလို႔။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အီတလီေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္မွာ Gucci လြယ္အိတ္တစ္လံုးပဲ ၀ယ္လာခဲ့ေတာ့တယ္။ မ်က္စိထဲေတြ႕တာ ၀ယ္လိုက္ေတာ့ ေစ်းမ်ား နည္းနည္းေပါသြားလားမသိပါဘူး။ ပန္းခေရ ေခၚ စိန္မမေရ ေနာက္မွ ဒီထပ္ေစ်းႀကီးတဲ့ဟာ ၀ယ္လာေပးမယ္ေနာ္။ အခုေတာ့ ဒီလြယ္အိတ္ေလးနဲ႔ပဲ ေက်နပ္ေတာ့။ ဟြန္း။ အလုပ္႐ႈပ္ေနရတဲ့အထဲ သူကလည္း ဇြတ္။ :P
အျပည့္အစံုဖတ္ရန္
အက်ဥ္းခ်ဳပ္ရန္
Cypher တစ္ေယာက္ အခုရက္ပိုင္းအတြင္း ေက်ာင္းစာမ်ားႏွင့္ နပန္းလံုးေနရပါသျဖင့္ blog ေရးရန္ အေၾကာင္းအရာမ်ား စာအုပ္မ်ားထဲမွေရာ၊ ေခါင္းထဲကပါ ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္မရျဖစ္ေနပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အခုရက္ပိုင္းအတြင္း post မတင္ႏိုင္သျဖင့္ စိတ္မေကာင္းပါ။ Post အသစ္ေတြ မတက္ခင္ရက္ပိုင္းမွာ လာဖတ္တဲ့သူေတြ မပ်င္းရေအာင္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေနာက္ကေလာင္အမည္ တစ္ခုနဲ႔ ေရးေနတဲ့ blog တစ္ခုကို မိတ္ဆက္ေပးလိုက္ခ်င္ပါတယ္။ အခု blog နဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ျခင္းမတူတဲ့အတြက္ နာမည္အသစ္ သံုးထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ blog ကေတာ့ http://stanley.iblogger.org/ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ blog မွာေတာ့ စိတ္၀င္စားဖြယ္အေၾကာင္းအရာ မ်ားကို ဘာသာျပန္ ေရးသားထားပါေၾကာင္း။
အျပည့္အစံုဖတ္ရန္
အက်ဥ္းခ်ဳပ္ရန္
ေတာင္ကုန္းထိပ္က ထင္းရွဴးပင္ကေလး မင္းမျဖစ္နိုင္ရင္၊
ေတာင္ၾကားထဲက ခ်ဳံပုတ္ကေလးျဖစ္လိုက္ေပါ့၊
ဒါေပမယ့္ အေကာင္းဆံုးခ်ဳံပုတ္ကေလးေတာ့ ျဖစ္ပါေစ။
သစ္ပင္တစ္ပင္မျဖစ္နိုင္လည္း ခ်ဳံႏြယ္ကေလးတစ္ခုေတာ့ ျဖစ္သင့္ပါတယ္။
ခ်ဳံႏြယ္မျဖစ္နိုင္လည္း ျမက္ပင္ကေလးေပါ့၊
လမ္းမကို ေပ်ာ္စရာ အလွဆင္ရေအာင္ေလ။
အနံ႔ေမႊးတဲ့ ကတိုးေကာင္ကေလး မျဖစ္လည္း ေရထဲက ငါးကေလးေပါ့၊
ဒါေပမယ့္ ကန္ထဲမွာ အေပ်ာ္ဆံုးငါးကေလး ျဖစ္ပါေစ။
အားလံုးကေတာ့ ကပၸတိန္ဘယ္ျဖစ္နိုင္မလဲ၊
သေဘၤာသားေတာ့လည္း ရိွဦးမွေပါ့၊
အလုပ္ႀကီးႀကီးလုပ္ဖို႔လည္းရိွ၊ အလုပ္ငယ္ငယ္လုပ္ဖို႔လည္းရိွ၊
တို႔လုပ္ရမွာက ကိုယ္က်ရာ ကိုယ့္အနားကအလုပ္။
လမ္းမႀကီး မင္းမျဖစ္နိုင္ရင္၊ လမ္းသြယ္ကေလး ျဖစ္လိုက္ေပါ့၊
ေနမင္းႀကီး မျဖစ္လည္း ေငြၾကယ္ကေလးေပါ့၊
ေအာင္ျမင္တယ္ ဆံုး႐ႈံးတယ္ဆိုတာ အရြယ္အစားနဲ႔မဆိုင္ပါဘူး၊
မင္းဘာပဲျဖစ္ေနျဖစ္ေန အေကာင္းဆံုးျဖစ္ဖို႔ပဲ လိုတယ္ေလ။ ။
စည္သူျငိမ္းေအး ဘာသာျပန္ထားတာပါ။
If you can't be a pine on the top of the hill,
Be a scrub in the valley but be
The best little scrub by the side of the hill;
Be a bush, if you can't be a tree
If you can't be a bush, be a bit of the grass,
And some highway happier make;
If you can't be a muskie, then just be a bass
But the liveliest bass in the lake!
We can't all be captains, we've got to be crew,
There's something for all of us here.
There's big work to do and there's lesser to do
And the task we must do is the near.
If you can't be a highway, then just be a trail,
If you can't be the sun, be a star;
It isn't by size that you win or you fail
Be the best of whatever you are!
Douglas Malloch
Technorati tags: poem, douglas, malloch | |
အျပည့္အစံုဖတ္ရန္
အက်ဥ္းခ်ဳပ္ရန္
ဘယ္ေနရာ၊ ဘယ္ေဒသမွာမဆို အခြင့္အေရးတစ္ခုကိုလိုခ်င္ရင္ အဲဒီအခြင့္အေရးနဲ့ ထိုက္တန္တဲ့ အရည္အခ်င္းမို်း ကိုယ့္မွာရိွေနဖို့ အရင္ႀကိဳးစား ရပါလိမ့္မယ္။ ဒါဟာ ကမၻာဦးကတည္းက ရိွခဲ့တဲ့ သဘာဝနိယာမတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ ေျမဆီျသဇာေကာင္းရိွတဲ့ေဒသမွာမွ သီးပင္စားပင္ေကာင္းမ်ား ေပါက္ေရာက္တဲ့ သေဘာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ေျမျသဇာမေကာင္းပဲနဲ့ေတာ့ အပင္က အသီးအပြင့္မလိႈႈင္တာကို ထိုင္ျပီး အျပစ္ေျပာေနလဲ အပိုပါပဲ။ ေျမၾသဇာေကာင္းေအာင္ မလုပ္ဘဲနဲ့ေတာ့ ဘာမွထူးျခားလာစရာ မရိွပါဘူး။ ဘယ္ေလာက္ပဲ မ်ဳိးေကာင္းပါတယ္ဆိုတဲ့ အပင္ကိုစိုက္လဲ အတူတူပဲ ေနမွာပါပဲ။
ျမန္မာနိုင္ငံရဲ့ လက္ရိွအေျခအေနဟာလည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္းပါပဲ။ အမ်ားစုက နိုင္ငံေရးသစ္ပင္ႀကီးမွာ ဒီမိုကေရစီ အသီးအပြင့္ေတြ လိႈင္လိႈင္ ပြင့္သီးေစလိုၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ နိုင္ငံေရးသစ္ပင္ႀကီး အျမစ္တြယ္ရွင္သန္ေနရတဲ့ ျပည္သူတို႔ရဲ႕အၾကားမွာ ဒီမိုကေရစီအတြက္လိုအပ္တဲ့ အသိဥာဏ္ ေျမၾသဇာေတြ ျပည့္စံုျပီလားၾကည့္ရပါမယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ မထင္ပါ။ ေျပာရရင္ သက္နုေျမလႊာအဆင့္ပဲ ရိွပါေသးတယ္။ ေျမဆီ ၾသဇာျပည့္ဝေအာင္ အေတာ္ေလး ျပဳျပင္ယူရပါလိမ့္မယ္။
ဒီမိုကေရစီနိုင္ငံသားေကာင္းျဖစ္ဖို႔ ဘယ္အခ်က္ေတြမ်ား မရိွမျဖစ္ လိုအပ္ပါလိမ့္။ ကြ်န္ေတာ့္ေခါင္းထဲ တန္းျပီးေပၚလာတာကေတာ့ တာဝန္သိစိတ္ (proactive) ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာနိုင္ငံသားေတြမွာ အမ်ားႀကီးအားနည္းေနေသးတဲ့ အခ်က္ပါ။ စကၤာပူနိုင္ငံကို ကြ်န္ေတာ္မေရာက္ဖူးပါ။ ေရာက္ဖူး သူမ်ားရဲ့အဆိုအရ စကၤာပူနိုင္ငံသားအမ်ားစုဟာ လမ္းမေပၚမွာ ကိုယ့္ေခြးပါခ်သြားတဲ့ ေခ်းကိုေတာင္ မေမ့မေလ်ာ့ တာဝန္ယူ ရွင္းလင္းၾကပါသတဲ့။ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြကေတာ့ လမ္းေဘးေသးေပါက္၊ လမ္းေပၚကြမ္းတံေတြးေထြးတဲ့အလုပ္ေတြကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး လုပ္ေနၾကတုန္းပါပဲခင္ဗ်ာ။
ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ့ စည္းကမ္းလိုက္နာမႈပါ။ ျမန္မာေတြ စည္းကမ္းရိွၾကပါသလား။ မရိွပါလို႔ ေျဖရပါမည္။ ဆူးေလလမ္းဆံုက မ်ဥ္းက်ားမွာ လူကူးမီးပိြဳင့္ရိွပါတယ္။ မီးပိြဳင့္ရဲ့အခ်က္ျပအတိုင္း လမ္းကူးတဲ့သူ ဘယ္နွစ္ေယာက္ရိွမယ္ ထင္ပါသလဲ။ မရိွသေလာက္ကို နည္းပါတယ္။ အမ်ားစုက မီးပိြဳင့္နီနီ၊ စိမ္းစိမ္း လ်င္ရင္လ်င္သလို ကားေတြၾကားထဲ လွစ္ခနဲ၊ လွစ္ခနဲ။ တစ္ေလာေလးက ကိုရီးယားကားတစ္ကားၾကည့္မိေတာ့ ထြက္ေျပးသြား တဲ့ မင္းသမီးေလးေနာက္ကို အေျပးလိုက္တဲ့ မင္းသားဟာ လူကူးမ်ဥ္းၾကားမွာ မီးပိြဳင့္နီသြားတဲ့အတြက္ ဆက္မလိုက္ေတာ့ဘဲ ရပ္ျပီးက်န္ခဲ့ပါ ေရာလားဗ်ာ။
ေနာက္တစ္ခါ စဥ္းစားဆင္ျခင္နိုင္ျခင္းပါ။ Cypher ကေတာ့ အဆဲခံရတာ ႀကိဳက္ပံုရတယ္လို႔ ေတြးၾကမွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေျပာပါရေစေတာ့။ ျမန္မာေတြ စဥ္းစားဆင္ျခင္နိုင္စြမ္း သိပ္နည္းပါတယ္။ က်န္ခဲ့တဲ့ စက္တင္ဘာလက ပခုကၠဴမွာ ဆနၵျပတဲ့ သံဃာနွစ္ပါးကို လံုထိန္းေတြက ႀကိဳးကြင္းပစ္ ဖမ္းသတဲ့။ VOA က ေအာ္သြားပံုမ်ား။ ကြ်န္ေတာ္ေတြးလိုက္မိတာက မီလာရီွကာ စိုင္းေဗဒါမ်ား ပခုကၠဴမွာ ရိွေနသလားရယ္လို႔ပါ။ အခုေခတ္မွာ သစ္ေတာႀကိဳးဝိုင္းထဲက ဆင္ဖမ္းတဲ့သူေတြေတာင္ အားလံုး ႀကိဳးကြင္းမပစ္တတ္ၾကပါခင္ဗ်ား။
ေနာက္ေတာင္ဥကၠလာမွာ ျဖစ္တဲ့ေန႔က မ်က္ျမင္ႀကံဳခဲ့သူ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေျပာျပပါတယ္။ လံုထိန္းေတြက လူစုခဲြခိုင္းတာ မကဲြေတာ့ ရာဘာက်ည္ဆံနဲ႔ပစ္တာ ေျပးလိုက္ၾကတာမ်ား အလုအယက္တဲ့။ ဒါေပမယ့္ ရာဘာက်ည္ဆံမွန္းလည္းသိေရာ ျပန္လွည့္လာျပီး လံုထိန္းေတြဆီ ေျပးတက္ၾကသတဲ့။ စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါခင္ဗ်ာ။ လူစုခဲြဖို႔ဟာ လံုထိန္းေတြရဲ႕တာဝန္ပါ။ ေနာက္ဆံုး သတိေပးတဲ့အေနနဲ႔ ရာဘာက်ည္ဆံနဲ႔ေတာင္ ပစ္ျပီးပါျပီ။ အခု ျပန္တက္လာတဲ့လူေတြကို က်ည္အစစ္နဲ႔မွမပစ္ရင္ လက္နက္အပ္ျပီး ဒီလူေတြလုပ္သမွ် ခံရမယ့္ကိန္းပါ။ ဆူပူဆႏၵျပသူေတြ လက္ထဲကို ဦးေဏွာက္ရိွတဲ့ ဘယ္လံုျခံဳေရးအရာရိွကမွ လက္နက္ေတြ ထိုးအပ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ က်ည္အစစ္နဲ့ ပစ္ဖို႔ကိုပဲ ေရြးခ်ယ္ရေတာ့ မွာပါပဲ။
ေနာက္ VOA ရဲ႕ေမးျမန္းခန္းမွာ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာေက်ာင္းသူတစ္ဦးက ေျပာသြားပံုကလည္း ေနျပည္ေတာ္ကို အေမရိကန္ကမွ ဗံုးလာမႀကဲရင္ ျမန္မာနိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီ မရနိုင္ပါတဲ့။ တယ္လဲ ေရႊဥာဏ္ေတာ္ စူးေရာက္တာကိုးဗ်။ ေနျပည္ေတာ္မွာ အရပ္သားနဲ့ ဝန္ထမ္းေပါင္း သန္းနဲ႔ခီ်ျပီး ရိွပါတယ္။ ဦးေဏွာက္နဲ့ စဥ္းစားေစလိုပါတယ္။
ေျပာေနရင္ ဆံုးနိုင္မယ္မထင္ပါ။ ဒီလို ျပဳျပင္သင့္တာေလးေတြကို ခုအခိ်န္ကတည္းက ျပဳျပင္သြားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ျမန္မာေတြ နိုင္ငံႀကီးသား ပီသ လာၾကတဲ့အခိ်န္နဲ႔ အေျခခံဥပေဒေရးဆဲြျပီးစီးလို႔ ဒီမိုကေရစီစနစ္ ေပၚေပါက္လာတဲ့အခိ်န္ဟာ တိုင္း၍ရက္တဲ့ ပကၠလာ မိုးရြာသည္နွင့္ အခန့္သင့္ ဆိုသလို အလြန္မွပင္ ေကာင္းမြန္တဲ့ အနာဂါတ္ရိွမွာ မလဲြဧကန္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း။ ။
(အခုပို႔စ္ေလးဟာ ျမန္မာေတြကို ခ်ဳိးနိွမ္လိုတဲ့သေဘာနဲ႔ ေရးသားျခင္းမဟုတ္ပါ။ အထက္မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ အားနည္းခ်က္ေတြမွာ ကြ်န္ေတာ္လည္း ျမန္မာတစ္ဦးျဖစ္တဲ့အတြက္ ကိုယ္တိုင္အက်ဳံးဝင္ပါေၾကာင္း)
Technorati tags: democracy, burma, myanmar | |
အျပည့္အစံုဖတ္ရန္
အက်ဥ္းခ်ဳပ္ရန္
ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးေလာကမွာ သိပ္ေရပန္းစားတဲ့ စကားလံုးတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ စေနေန႕က DVB က ထုတ္လႊင့္သြားတဲ့ အစီအစဥ္ တစ္ခုကို စေလာင္းကေန ၾကည့္ျဖစ္လိုက္ပါတယ္။ စေလာင္းေတြ အၿပိဳင္အဆိုင္ ေခါင္မိုးေပၚက ျဖဳတ္ခ်ေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ Cypher တစ္ေယာက္ကေတာ့ ခပ္တည္တည္နဲ႕ စေလာင္းၾကည့္ မပ်က္ေပါင္။ ဟဲ...ဟဲ...။ ဆရာႀကီးေတာ့မဟုတ္ပါ။ သိပ္အထင္မႀကီးၾကပါနဲ႕။ အခုေတာ့လည္း တစ္ခ်ိဳ႕ပုဂၢိဳလ္ေတြ စေလာင္းျပန္တပ္ေနၾကၿပီလို႕ ၾကားပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္က အခုပဲ အစိုးရက အိမ္ေပၚတက္ၿပီး ခ်လံပဲ ျဖတ္ေတာ့မလို ေၾကညာေနတဲ့ ျပည္ပမီဒီယာေတြကလည္း အခုေတာ့ ေလွ်ာခ်သြားၾကပါပေကာ။ တရားဝင္သတင္း ဘာမွမထုတ္ျပန္ေသး ခင္ ျဖဳတ္လိုက္ၾကတဲ့သူေတြကေတာ့ ျဖဳတ္ခနဲ႕ ျပန္တပ္ခ ၁ဝဝဝဝ ကုန္သြားၾကတာေပါ့။
ေအာ္..ေလရွည္ေနတာနဲ႕ ေျပာမယ့္စကားေတာင္ ေပ်ာက္ကုန္ပါၿပီ။ အဲ..DVB က လႊင့္သြားတာက ဒီ/ခ်ဳပ္ရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးေန႕ အခမ္း အနားပါ။ အဝင္ဝမွာ ခ်ိတ္ထားတာက ''၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္တြင္ အမ်ိဳးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး မုခ်ေပၚေပါက္ရမည္'' တဲ့။ အဲဒါကို ျမင္လိုက္ ေတာ့ Cypher တစ္ေယာက္ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕မိပါေတာ့တယ္။ အမ်ိဳးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး။ သူတို႕ ဘာကိုဆိုလိုပါလိမ့္။ ဘယ္အထိ မ်ား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေစလိုပါလိမ့္။ အမ်ိဳးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးဆိုတာ လက္ရွိအစိုးရနဲ႕ ဒီခ်ဳပ္အၾကား သင့္ျမတ္ေရးကို ဆိုလိုတာ မ်ားလား။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ Cypher ရဲ႕အျမင္မွာ လက္ရွိ တိုင္းျပည္ရဲ႕အေျခအေနက တစ္ကြဲတစ္ျပား ဝါးအစည္းေျပသလို ျဖစ္ေန တာမ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္း အေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ေဆြးေႏြးညႇိႏိႈင္းၿပီးလို႕ အစိုးရနဲ႕ လက္တြဲေနၾကပါၿပီ။ အမ်ိဳးသားညီလာခံႀကီးလည္းၿပီးလို႕ အေျခခံဥပေဒမူၾကမ္းေတာင္ စတင္ေရးဆြဲေနပါၿပီ။ Cypher ရဲ႕ အျမင္မွာေတာ့ ဒီ/ခ်ဳပ္ႀကီးပဲ က်န္ပါ ေတာ့တယ္။ (အဲ..အဲ..နယ္စပ္က တစ္ခ်ိဳ႕လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ေတြေရာေပါ့။ သူတို႕ကေတာ့ ျပန္လည္သင့္ျမတ္ဖို႕ စိတ္ဝင္စားပံု မရပါဘူး။ သူတို႕ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းက ဟိုဘက္ႏိုင္ငံမွာ ပိုအဆင္ေျပတယ္ေလ။)
တကယ္ေတာ့ ဒီ/ခ်ဳပ္ဟာလည္း ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းမွာ အေရးပါတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ လက္ရွိအစိုးရရဲ႕ အႀကီးဆံုးနဲ႕ အဓိက အတိုက္အခံအဖြဲ႕လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပိဳင္ဘက္ရွိမွ တိုးတက္တယ္ဆိုတဲ႔စကားလည္း ရွိေနေတာ့ ဒီ/ခ်ဳပ္ဟာ လက္ရွိအစိုးရ အတြက္ အေရးပါတဲ့အဖြဲ႕ျဖစ္တယ္လို႕ Cypher ကေတာ့ ျမင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီ/ခ်ဳပ္ဘက္ကလည္း အတိုက္အခံေကာင္းအျဖစ္ ခံယူဖို႕လိုအပ္ပါလိမ့္မယ္။ Cypher သိသေလာက္ေတာ့ လက္ရွိအစိုးရ အဖြဲ႕ဝင္ေတြက ဒီ/ခ်ဳပ္နဲ႕ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ရန္သူ အျဖစ္ မျမင္ၾကပါဘူး။ ဒီ/ခ်ဳပ္ဘက္ကလည္း ဒီလိုအျမင္မ်ိဳး ရွိမယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ဒီလိုဆိုရင္ေတာ့ ေၾကာ္ျငာတစ္ခုထဲက ဦးေက်ာ္ဟိန္းရဲ႕ေလသံကိုယူၿပီးေျပာရရင္ ''ကဲ..ဘာလိုေသးလဲ ဦးႀကီးရယ္''။
အဲဒီေတာ့ လက္ရွိအစိုးရနဲ႕ ဒီ/ခ်ဳပ္အစား၊ အစိုးရနဲ႕ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အၾကား ေဆြးေႏြးညႇိႏိႈင္းၾကဖို႕ပဲ ရွိေတာ့တာေပါ့။ ဒီလို ေဆြးေႏြးၾကရာမွာ ဒီ/ခ်ဳပ္အေနနဲ႕ ခံယူေစခ်င္တာက ညႇိႏိႈင္းမႈဆိုတာ သူ႕ဘက္ကိုယ္ဘက္ အျပန္အလွန္ အေလွ်ာ႕ေပးရတာမ်ိဳး ျဖစ္တယ္ ဆိုတာကိုပါပဲ။ ဒီ/ခ်ဳပ္တစ္ဖြဲ႕တည္း (က်န္အဖြဲ႕ေတြကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီရယ္လို႕ သတ္မွတ္လို႕မရတဲ့အတြက္ မေျပာလိုပါ) မႀကိဳက္တာ နဲ႕ပဲ အျခားတိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕အစည္း အမ်ားအျပားက လက္ခံသေဘာတူထားၿပီးျဖစ္တဲ့ အမ်ိဳးသားညီလာခံနဲ႕ လမ္းစဥ္ (၇) ရပ္ကို အေက်ာက္အကန္ ျငင္းေနတာမ်ိဳးဟာ ေစ့စပ္ညႇိႏိႈင္းမႈကို အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီ/ခ်ဳပ္အေနနဲ႕ ေခါင္းေအးေအး ထားၿပီး အမ်ိဳးသားညီလာခံက ခ်မွတ္ထားတဲ့မူေတြ၊ အေသးစိတ္အေျခခံရမယ့္မူေတြကို ျပန္လည္သံုးသပ္ေစခ်င္ပါတယ္။ ျပည္သူေတြ အတြက္ အက်ိဳးယုတ္မယ့္အခ်က္ေတြ လံုးဝမပါဝင္ပါဘူး။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အႀကံျပဳခ်င္တာကေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးရဲ႕ အခ်က္အျခာ (Political Center) အျဖစ္ မခံယူထားဖို႕ပါ။ ဒါဟာ သူမအတြက္ ဝန္ေလးေစပါလိမ့္မယ္။ ျပည္တြင္း အဖြဲ႕အစည္းေတြကလည္း သူမအေပၚ ဒီလိုမျမင္ဘူးဆိုတာ ဂမ္ဘာရီက သူမရဲ႕ေၾကညာခ်က္ကို စကၤာပူမွာ ထုတ္ျပန္ခဲ့ၿပီးေနာက္ပိုင္း သူတို႕ရဲ႕ထုတ္ျပန္ခ်က္ေတြကို ၾကည့္ရင္သိႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီလို ခံယူခ်က္ေလးေတြရွိလာၿပီဆိုရင္ေတာ့ ဒီ/ခ်ဳပ္ရဲ႕ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ေမွ်ာ္မွန္း ခ်က္ဟာ အမွန္တကယ္ျဖစ္လာႏိုင္စရာ ရွိတယ္လို႕ ထင္ျမင္ယူဆမိပါေၾကာင္း။ ။
(Cypher တစ္ေယာက္ေတာ့ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ လွ်ာရွည္လိုက္ျပန္ပါၿပီ။ အဆဲခံရဖို႕ကေတာ့ ျမင္ေယာင္ေနပါေသးတယ္။)
Technorati tags: national, reconcilation, burma, myanmar | |
အျပည့္အစံုဖတ္ရန္
အက်ဥ္းခ်ဳပ္ရန္
အင္ဒိုနီးရွားႏွင့္ ေတာင္ကိုရီးယား၏ ဒီမိုကေရစီ ခရီးလမ္းျဖတ္သန္းခဲ့ၾကပံုဟာ အလြန္စိတ္ဝင္စားဖို႕ေကာင္းေၾကာင္း၊ ႏွစ္ႏိုင္ငံစလံုးဟာ စစ္အာဏာေအာက္မွ အရပ္ဘက္အာဏာကို ကူးေျပာင္းၿပီး ဒီမိုကေရစီ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ၾကတာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေတာင္ကိုရီးယား တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခ်န္ဒူးဝမ္လက္ထက္ ၁၉၈၆-၈၇ တြင္ သမၼတကို လူထုတိုက္႐ိုက္မဲျဖင့္ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ရန္ သေဘာတူခဲ့ သည္မွစတင္ကာ ဒီမိုကေရစီနည္းက် ေရြးေကာက္ပြဲမ်ား ျဖစ္ေပၚလာေၾကာင္း၊ ခ်န္ဒူးဝမ္မွ သူ႕ကိုဆက္ခံသူအျဖစ္လ်ာထားသည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ႏိုေတဝူးကို အတိုက္အခံသမၼတေလာင္းႏွစ္ဦးက ယွဥ္ၿပိဳင္ အေရြးခံၾကေၾကာင္း၊ အတိုက္အခံႏွစ္ဦး မဲကြဲသားသျဖင့္ ႏိုေတဝူးပင္ အႏိုင္ရခဲ့ေၾကာင္း၊ ႏိုေတဝူး သမၼတျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္ အတိုက္အခံသမၼတေလာင္းတစ္ဦးျဖစ္သည့္ ကင္ယန္းဆမ္က ႏိုေတဝူးႏွင့္ေပါင္းလိုက္သျဖင့္ ေနာက္ေရြးေကာက္ပြဲတင္ ႏိုေတဝူးက ကင္ယန္းဆမ္ကို သမၼတေလာင္းအျဖစ္ ေရြးလိုက္ကာ ေရြးေကာက္ ပြဲတင္ ကင္ယန္းဆမ္ႏိုင္ၿပီး အတိုက္အခံ ကင္ေဒးဂ်ံဳ ႐ံႈးနိမ့္သြားေၾကာင္း၊ ေနာက္ေရြးေကာက္ပြဲတင္မွ ကင္ေဒးဂ်ံဳႏိုင္ၿပီး သမၼတျဖစ္လာ ေၾကာင္း၊ ယင္းသည္ ေတာင္ကိုရီးယားဒီမိုကေရစီျဖစ္စဥ္တြင္ အင္မတန္ေကာင္းသည့္ လွည့္ကြက္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အင္ဒိုနီးရွားကမူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ဆူဟာတိုက ဂိုလ္ကာပါတိ တစ္ပါတီစနစ္ျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ရာမွ ၁၉၉၈ တြင္ တိုင္းျပည္စီးပြားေရးအက်ပ္အတည္းမွစကာ လူထုအံုႂကြမႈျဖစ္ၿပီး အေျပာင္းအလဲျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ လႊတ္ေတာ္ထဲတြင္ စစ္တပ္မွ အခ်ိဳးက်ပါဝင္သည့္ရာခိုင္ႏႈန္းကို ႏိုင္ငံေရးအင္အားစု မ်ားႏွင့္ စစ္တပ္ ညႇိႏိႈင္းျပဳျပင္ခဲ့ၾကေၾကာင္း၊ ေနာက္မွ အရပ္သား သမၼတ၊ အရပ္သားအစိုးရမ်ား တက္လာေၾကာင္း၊ ယခုဆိုလွ်င္ ဒီမိုကေရစီ အေျခတက်ျဖစ္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ ယခုလက္ရွိသမၼတ ယူဒိုယိုႏိုသည္ စစ္ဘက္မွ အၿငိမ္းစားဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးပင္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒီမိုကေရစီအသားက်သြားလွ်င္ စစ္ဘက္၊ အရပ္ဘက္ဟု ခြဲျခား ၾကည့္မေနၾကေတာ့ေၾကာင္း၊ လူေတာ္လူေကာင္းမ်ားအား ျပည္သူလူထု က ေရြးတင္သြားမည္သာျဖစ္ေၾကာင္း၊ အရည္အခ်င္းမရွိဘဲ ေခါင္းေဆာင္လုပ္ခ်င္၍ မရႏိုင္ေတာ့ေၾကာင္း ဆရာေမာင္ဝံသကပင္ သံုးသပ္ ေျပာဆိုသြားသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ပေဒသရာဇ္စနစ္မွ ကိုလိုနီစနစ္၊ ယင္းေနာက္ လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို က်င့္သံုးခဲ့သည္။ ပါလီမန္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကာလ ယင္းစနစ္အေပၚ လြတ္လပ္ေရးေမာ္ကြန္းဝင္ သခင္သိန္းေဖကလည္း ဦးႏုေခတ္က ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီ အျပည့္ရခဲ့ၿပီး လြတ္လပ္စြာ ေဟာေျပာခြင့္ရရွိခဲ့ေၾကာင္း၊ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ပိုင္း အဂၤလိပ္ဒီမိုကေရစီစနစ္ပံုစံကို ဦးႏုအစိုးရက တစ္ခါတည္း ခ်သံုးခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထို႕ေၾကာင့္ အဂင္ႅိပ္ ဒီမိုကေရစီအတိုင္း ေရြးေကာက္ပြဲကို လြတ္လပ္စြာ ဝင္ႏိုင္၊ လြတ္လပ္စြာ ယွဥ္ၿပိဳင္ႏိုင္ေၾကာင္းျဖင့္ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီကို တမ္းတေျပာဆိုခဲ့သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီေရစီးေၾကာင္းကိုၾကည့္လွ်င္ ေရကေတာ့စီးေနေၾကာင္း၊ သို႕ေသာ္ အလ်ဥ္ေႏွးေကြးသည္ဟဳ ေျပာစရာရွိေၾကာင္း၊ ၁၉၈၈ တြင္ ျပည္သဴလူထုက ပါတီစံုဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ေတာင္းဆိုခဲ့ေၾကာင္း၊ ထို႕ေနာက္ ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာသံုးရပ္ကို ကိုင္တြယ္ထား သည့္ တပ္မေတာ္မွ ၁၉၉ဝ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီ အေထြေထေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပေပးခဲ့ေၾကာင္း၊ ထို႕ေနာက္ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေတာ္တည္ေဆာက္ရန္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲေရး အမ်ိဳးသားညီလာခံကို ၁၉၉၃ ခုႏွစ္မွစကာ က်င္းပခဲ့ၿပီး လမ္းျပေျမပံု ေၾကညာၿပီး လုပ္ငန္းစဥ္မ်ား ဆက္လုပ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေရးအင္အားစုမ်ားကလည္း ဒီမိုကေရစီပန္းတိုင္ ကိုပဲ ရည္မွန္းထားၿပီး သြားေနၾကေၾကာင္း၊ ပန္းတိုင္ထားတာခ်င္း အတူတူပင္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ မတူတာက ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒ ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ခံယူခ်က္အခ်ိဳ႕တြင္ ကြဲလဲတာေလးေတြရွိေၾကာင္း၊ ဒါေတြအားလံုးဟာ စားပြဲတင္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ကာ ေဆြးေႏြး ေျဖရႇင္းလို႕ရတာေတြခ်ည္းဟု မိမိယံုၾကည္ေၾကာင္း၊ အခုလည္း ေဆြးေႏြးေနၾကေၾကာင္း၊ ေအာင္ျမင္တဲ့အထိ ေဆြးေႏြးသားၾကမည္ဟု လည္း မိမိေမွ်ာ္လင့္ထားေၾကာင္း ဆရာေမာင္ဝံသက ေျပာဆိုခဲ့သည္။ဒီမိုကေရစီစနစ္သည္ ယေန႕ကမၻာတြင္ အမ်ားလက္ခံက်င့္သံုးေသာ စနစ္ႀကီးတစ္ရပ္ျဖစ္လာ႐ံုမက ယင္းစနစ္တြင္ ပါဝင္ရမည့္ ျပည္သဴမ်ား၏ အခန္းက႑၊ အစိုးရ၏ အခန္းက႑မ်ားပါဝင္ေနေပရာ မိမိတို႕ သည္လည္း ဒီမိုကေရစီစနစ္ႏွင့္ ကိုက္ညီမည့္ စိတ္ဓါတ္မ်ားကို ေမြးျမဴက်င့္ႀကံၾကရေပမည္။ အလားတူ ယင္းဒီမိုကေရစီစနစ္ကို အေယာင္ျပၿပီး အာဏာရယူမႈမ်ိဳးကိုလည္း သတိျပဳရမည္ျဖစ္ေပသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ''ဒီမိုကေရစီတိုင္း ဒီမိုကေရစီ တာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီမိုကေရစီေခတ္စားလာတဲ့အခါမို႕ ေရာေယာင္ၿပီး သံဖမ္းေျပာၾကတာ အမ်ားႀကီးပဲ။ ဒီလို အာဏာလုၾကတဲ့အခါ ဒီမိုကေရစီဆိုၿပီး ျပည္သူ႕ဆႏၵ၊ ျပည္သူ႕သေဘာထားလို႕ ေႂကြးေၾကာ္ၿပီး ညာတဲ့စနစ္ေတြလဲရွိတယ္။ လူထုကတင္ေျမႇာက္ၿပီး လူေတြရဲ႕ အက်ိဳးကိုလုပ္တဲ့ လူထုရဲ႕အစိုးရသာလွ်င္ ဒီမိုကေရစီျဖစ္ႏိုင္တယ္'' ဟု ေျပာဆိုသြားခဲ့ေပသည္။ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္လည္း တစ္ခ်ိန္က ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို က်င့္သံုးခဲ့ေသာ္လည္း ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ပီျပင္ေအာင္ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ျခင္းမရွိသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရေပသည္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းမွစကာ ဒီမိုကေရစီေဝါဟာရသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ တစ္စတစ္စ ျပန္လည္ေခတ္စားေပၚထြန္းလာခဲ့ၿပီး ယေန႕ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရသည္ စည္းကမ္းျပည့္ဝေသာ ဒီမိုကေရစီစနစ္သို႕ ေရာက္ရွိေအာင္ေဖာ္ေဆာင္ေနေသာကာလတစ္ခုအျဖစ္ ေရာက္ရွိခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။အခ်ဳပ္ဆိုရေသာ္ ယေန႕ကမၻာႀကီးတြင္ ေရွးယခင္က ႀကီးစိုးခဲ့ေသာ ပေဒသရာဇ္စနစ္မ်ား ေမွးမွိန္ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ရၿပီး ျပည္သူ ကိုယ္တိုင္ စီမံခန္႕ခြဲအုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္ေသာ ဒီမိုကေရစီစနစ္မ်ား ထြန္းကားလာၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ ယင္းသို႕ ဒီမိုကေရစီစနစ္မ်ား ႏိုင္ငံတိုင္းတြင္ က်င့္သံုးလာမႈမ်ားျပားလာျခင္းႏွင့္အတူ ႏိုင္ငံတိုင္း၏ ပထဝီအေနအထား၊ ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့ထံုးစံ စသည္တို႕ႏွင့္ကိုက္ညီသည့္ မိမိႏိုင္ငံ ႏွင့္သင့္ေလ်ာ္မည့္ ဒီမိုကေရစီစနစ္မ်ားကို ေရြးခ်ယ္က်င့္သံုး ေဖာ္ေဆာင္လာၾကေသာ္လည္း ဒီမိုကေရစီ၏အႏွစ္သာရမွာ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားျခင္းမရွိသည္ကို ေတြ႕ရပါေၾကာင္း။ ။
(၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၂၇ ရက္ေန႕ထုတ္ ရန္ကုန္တိုင္းမ္ဂ်ာနယ္ပါ D. မင္း၊ သန္႕ေက်ာ္ဇင္၊ ေဇာ္ကိုသက္ႏွင့္ ေငြစႏၵီတို႕ စုစည္းေရးသား သည့္ ျပည္သူအားလံုးလိုခ်င္ေသာဒီမိုကေရစီ၊ ဒီမိုကေရစီဆိုတာဘာလဲ ေဆာင္းပါးမွ ထုတ္ႏႈတ္ထားပါသည္။)
Technorati tags: democracy, burma, myanmar | |
အျပည့္အစံုဖတ္ရန္
အက်ဥ္းခ်ဳပ္ရန္
