ယေန႔ ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံအမ်ားစုႀကီး၏ ဆင္းရဲမြဲေတမႈသည္ မရွိ၍ ဆင္းရဲသည္ထက္ မသိ၍ ဆင္းရဲရသည္ဟု ဆိုပါက ပို၍ မွန္ကန္ေပလိမ့္မည္။ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ႐ုပ္၀တၴဳအရင္းအျမစ္မ်ားႏွင့္ လူသားအရင္းအျမစ္မ်ား မရွိမဟုတ္ဘဲ ရွိေနသည္မ်ားကို မည္သို႔ ထိေရာက္စြာ အသံုးျပဳရမည္ကိုမသိ ဆင္းရဲေနရျခင္းျဖစ္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း လက္တင္အေမရိက ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံမွ စီးပြားေရးပညာရွင္တစ္ဦးက ကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ အလားအလာေကာင္းေသာ ေရႊတြင္းႀကီးေပၚတြင္ ထိုင္ၿပီး ငတ္ေနၾကသူမ်ားျဖစ္သည္ဟု ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခဲ့ျခင္းျဖစ္ေပသည္။
ႏိုင္ငံမ်ား၏ စီးပြားေရးဖြံ႕ၿဖိဳးမႈဆိုင္ရာအေၾကာင္းအရာမ်ားကို ေလ့လာသူမ်ားမွာ အမ်ားအားျဖင့္ စီးပြားေရးပညာရွင္မ်ား အထူးသျဖင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ေဘာဂေဗဒပညာရွင္မ်ား (Development Economists)ျဖစ္ၾကေသာ္လည္း ယင္းတို႔ သည္ ေလ့လာရင္းျဖင့္ပင္ မိမိတို႔ ပညာရပ္နယ္ပယ္ သတ္မွတ္ခ်က္ေဘာင္တြင္ အက်ဳံးမ၀င္ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ား ႏွင့္ပါ ထိပ္တိုက္တိုးမိခဲ့ၾကသည္။
ယေန႔ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံမ်ားအတြက္ အခြင့္အလမ္းမသာဖြယ္ရာအေျခအေနမွာ ယင္းႏိုင္ငံမ်ား၏ ပကတိအေျခအေန အရ စီးပြားေရးဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈကို ပိတ္ပင္တားဆီးထားသည့္ အေၾကာင္းတရားမ်ားအနက္ စီးပြားေရးႏွင့္တိုက္႐ိုက္ မသက္ဆိုင္ေသာ အေၾကာင္းတရားမ်ားက စီးပြားေရးႏွင့္ တိုက္႐ိုက္သက္ဆိုင္ေသာ အေၾကာင္းတရားမ်ားထက္ ပိုမို အေရးပါ ပိုမိုလည္း ေက်ာ္လႊားရန္ခက္ခဲေသာ အေၾကာင္းတရားမ်ားအျဖစ္ တည္ရွိေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
အမ်ဳိးသားစည္းလံုးညီညြတ္မႈ (National Unity) ႏွင့္ အမ်ဳိးသားစုစည္းမႈ (National Integratoin) ဟူေသာ ေ၀ါဟာရႏွစ္ရပ္၏ အဓိပၸါယ္သည္ မ်ားစြာ ကြာျခားေပသည္။ အမ်ဳိးသားစုစည္းမႈသည္ ႏိုင္ငံတစ္ခု၏ ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ေရးအတြက္ မရွိမျဖစ္လိုအပ္သည့္ စီးပြားေရးႏွင့္ တိုက္႐ိုက္မသက္ဆိုင္ေသာ အေၾကာင္းတရားမ်ားအနက္ တစ္ခုအပါအ၀င္ျဖစ္သည္။ ေခါင္းေဆာင္မႈအတြင္း၊ ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ ျပည္သူူလူထုအတြင္း ႏွင့္ ျပည္သူလူထုအခ်င္းခ်င္းအတြင္း အျပန္အလွန္ နားလည္လက္ခံမႈႏွင့္ အသိအမွတ္ျပဳမႈတို႔ အားနည္းျခင္းႏွင့္ ျပည္သူ တို႔၏ လူမႈေရးစည္းကမ္းထိန္းသိမ္းမႈ အားနည္းျခင္းတို႔သည္လည္း အမ်ဳိးသားစုစည္းမႈအားနည္းျခင္း၏ သေဘာ လကၡဏာမ်ားအျဖစ္ရွိေနေပသည္။ ယင္းသို႔ အမ်ဳိးသားစုစည္းမႈအားနည္းျခင္းသည္ ယင္းႏိုင္ငံမ်ားကို မဖြံ႕ၿဖိဳးမတိုးတက္ ေအာင္ တားဆီးထားသည့္ အဓိကအေၾကာင္းတစ္ရပ္ျဖစ္သည္ဟု ေလ့လာသူမ်ားက သံုးသပ္ေဖာ္ျပခဲ့သည္။
အမ်ဳိးသားစုစည္းမႈသည္ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာအေျခအေနထက္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာအေျခအေနႏွင့္ ပိုမုိသက္ဆိုင္ေပသည္။ ႏိုင္ငံအတြင္းရွိ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား စည္းလံုးညီညြတ္ေနျခင္းသည္ တိုင္းရင္းသားအားလံုး၏ သေဘာထား အယူအဆႏွင့္ အေတြးအျမင္မ်ား ညီညြတ္ေနျခင္းကို ေဖာ္ျပသည့္အျခင္းအရာပင္ျဖစ္သည္။ ထို႔အတူ ေခါင္းေဆာင္မႈ အတြင္း ညီညြတ္မႈ၊ ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ ျပည္သူအၾကားညီညြတ္မႈႏွင့္ ျပည္သူအခ်င္းခ်င္းတို႔၏ ညီညြတ္မႈမ်ားသည္လည္း အျပန္အလွန္ နားလည္မႈႏွင့္ အသိအမွတ္ျပဳမႈဟူေသာ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အျခင္းအရာမ်ားပင္ျဖစ္ေပသည္။ ျပည္သူတို႔၏ တရားဥပေဒကို ႐ိုေသေလးစားမႈႏွင့္ လူမႈေရး စည္းကမ္းထိန္းသိမ္းမႈတို႔မွာလည္း လူတို႔၏ သေဘာထားပိုင္းႏွင့္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အေျခအေနမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ အခ်ဳိ႕ပညာရွင္မ်ားက အမ်ဳိးသားစုစည္းမႈကို စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ စုစည္းမႈ (
Emotional Integration) ဟု အမည္ေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္ေပသည္။
အမ်ဳိးသားစုစည္းမႈဟုဆိုရာတြင္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတစ္ရပ္၊ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံတြင္အကြဲကြဲအျပားျပားျဖစ္ေနေသာ အေျခအေနမ်ားကို တစ္လံုးတစ္စည္းတည္းသေဘာျဖစ္ေအာင္ စုစည္းျခင္း၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေသးငယ္ေသာ လူ႔အဖြဲ႕ အစည္းမ်ားကို ေခတ္မီႏိုင္ငံတစ္ခု၏ ဥပဓိ႐ုပ္ေပၚလြင္ေသာ အေနအထားမ်ဳိးသို႔ေရာက္ေအာင္ စုစည္းတည္ေဆာက္ျခင္း ပင္ျဖစ္သည္။
ႏိုင္ငံ၏အခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာသည္ တစ္ႏိုင္ငံလံုးသို႔ လႊမ္းၿခံဳပ်ံ႕ႏွံ႔မႈအားနည္းပါက အစိုးရ၏အာဏာသည္ ထိေရာက္ ထက္ျမက္မည္မဟုတ္ေပ။ ထိုအခါ ျပည္သူလူထုအတြင္း တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးမွာလည္း အားနည္းလာမည္ ျဖစ္ေပသည္။ ထိုသို႔ေသာ အေျခအေနရွိလာပါက ျပည္သူတစ္ဦးခ်င္း၏ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္မႈမ်ားသည္ တရားဥပေဒ ေဘာင္အတြင္းမွ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ေနသည္ထက္ တစ္ဦးခ်င္း၏စိတ္ဆႏၵႏွင့္ အက်ဳိးစီးပြားေပၚတြင္သာ အေျခခံ လႈပ္ရွားေနျခင္း ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ထို႔အတူ ေခါင္းေဆာင္သူအခ်င္းခ်င္း၊ ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ ျပည္သူလူထု၊ ျပည္သူ လူထုအခ်င္းခ်င္း စသူတို႔ အျပန္အလွန္နားလည္မႈႏွင့္ လက္ခံအသိအမွတ္ျပဳမႈမ်ား အားနည္းပါက အခ်င္းခ်င္း ျပႆနာ မ်ားကို ေျဖရွင္းရင္းျဖင့္ အခ်ိန္ကုန္ၿပီး မည္သည့္အမ်ဳိးသားေရးလုပ္ငန္းတာ၀န္ကိုမွ် ၿပီးေျမာက္ေအာင္ျမင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။
အမ်ဳိးသားစုစည္းမႈအားေကာင္းေသာ ႏိုင္ငံတစ္ခုသည္ သိပ္သည္းက်စ္လ်စ္ၿပီး တစ္လံုးတစ္စည္းတည္းသေဘာ ကို ေဆာင္ယူေနသျဖင့္ တည္ၿငိမ္ခန္႔ညားေသာ ဥပဓိ႐ုပ္ ေပၚလြင္ထင္ရွားေနတတ္ေပသည္။ သိပ္သည္းျခင္းသည္ က်စ္လ်စ္မႈကိုျဖစ္ေစၿပီး က်စ္လ်စ္မႈက ခိုင္မာအားေကာင္းမႈကို ျဖစ္ေစျပန္ရာ ယင္းသို႔ေသာ ႏိုင္ငံမ်ား၏ အတြင္းအား မ်ားသည္ ျပည့္ၿဖိဳးေနတတ္သည္ဟုဆိုေပသည္။ အတြင္းအားမ်ား ျပည့္ၿဖိဳးေနသည့္ ႏိုင္ငံတစ္ခုသည္ မည္သည့္ အခက္အခဲကိုမဆို ေက်ာ္လႊားႏိုင္ၿပီး မည္သည့္အမ်ဳိးသားေရးတာ၀န္ကိုမဆို ၿပီးေျမာက္ေအာင္ျမင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ ႏုိင္ေပသည္။ သို႔ျဖစ္ရာ ယင္းႏိုင္ငံမ်ဳိးသည္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ရန္ အလားအလာေကာင္းသည့္ႏိုင္ငံမ်ဳိးပင္ျဖစ္ေပသည္။
(စိုးတင္၀င္း(ဘဏ္)ေရးသားေသာ ႏိုင္ငံမ်ား၏ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈဆိုင္ရာနည္းလမ္းမ်ားစာအုပ္၏ အမ်ဳိးသားစုစည္း မႈအခန္းမွ ေကာက္ႏႈတ္ေရးသားထားပါသည္။)
0 comments:
Post a Comment