အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ကိုလိုရာဒိုျပည္နယ္မွာ အလြန္ႀကီးမားတဲ့ ၀က္သစ္ခ်ပင္ႀကီးတစ္ပင္ ရွိပါတယ္။ အဲဒီအပင္ရဲ႕ သက္တမ္းဟာ ႏွစ္ ၄၀၀ ေက်ာ္ေနပါၿပီ။ တစ္ေန႔မွာေတာ့ အဲဒီအပင္ႀကီးဟာ အလိုအေလ်ာက္ လဲက်သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအပင္ဟာ အႏွစ္ ၄၀၀ အတြင္း မိုးႀကိဳး ၁၄ ႀကိမ္ အပစ္ခံခဲ့ရေပမယ့္ မၿဖံဳခဲ့။ ျပင္းထန္းတဲ့ ေလမုန္တိုင္း ဒဏ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခံခဲ့ရပါတယ္။ ေျမငလ်င္ေတြ လႈပ္ေပမယ့္လည္း လဲမက်။ ဒါေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္မ်ား လဲက်သြားရသလဲ ပညာရွင္ေတြ ဆန္းစစ္လိုက္ေတာ့ လား...လား...ပင္စည္ထဲမွာ အလြန္ေသးငယ္တဲ့ ပိုးေကာင္ကေလးေတြ ၀င္ေရာက္စားေသာက္ေနခဲ့ၾကတဲ့အတြက္ လဲက်သြားခဲ့ေၾကာင္း ေတြ႕ခဲ့ရပါေရာလား။
ျမန္မာ့ဆို႐ုိးစကားမွာလည္း "အသားထဲက ေလာက္ထြက္" "လူယံုသတ္လို႔ ေသတယ္" ဆိုတာမ်ဳိးေတြ ရွိပါတယ္။ ျပင္ပက ရန္သူထက္ အတြင္းရန္က ပိုၿပီးေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္ဆိုတဲ့သေဘာပါ။ ဒီအခ်က္ကို ကိုလိုရာဒိုက ၀က္သစ္ခ်ပင္ႀကီးက သက္ေသထူေနပါၿပီ။ လူဘ၀ရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာေနမႈကိုလည္း အျပင္ေလာကထက္ အတြင္း စိတ္သ႑ာန္က ပိုမိုဖ်က္ဆီးႏိုင္စြမ္းရွိတာကို ဆင္ျခင္ၾကည့္ရင္ ေတြ႕ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီ အတြင္းစိတ္ေတြကို ပိုးေကာင္ေလးေတြနဲ႔ ခိုင္းႏိႈင္းခ်င္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လူ႔ကိုယ္ခႏၶာထဲမွာ အဲဒီလိုပိုးမ်ဳိးမ်ားစြာရွိတဲ့အထဲမွာ အဆိုးဆံုး ပိုး ၅ မ်ဳိးရွိပါတယ္။ အဲဒီပိုးေလးေတြ အေၾကာင္းကို ေျပာျပခ်င္လို႔ပါ။
ေလာဘ။ ။ ဒီပိုးေကာင္ေလးကေတာ့ ထူးခြၽန္ေအာင္ျမင္လိုသူေတြအတြက္ေတာ့ မရွိမျဖစ္တဲ့ အက်ဳိးျပဳ ပိုးေကာင္ေလးလည္းျဖစ္ပါတယ္။ ေအာင္ျမင္ထင္ရွားတဲ့သူတိုင္းဟာ သူတို႔ရဲ႕အလုပ္ကို ေလာဘနဲ႔ လုပ္ကိုင္ခဲ့တဲ့သူေတြပါ။ ဒါေပမယ့္ တန္ေဆးလြန္ေဘးဆိုတဲ့အတိုင္း အလြန္အကြၽံဆိုရင္ေတာ့ ေဘးျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အတုိင္းအတာတစ္ခုထက္ ေက်ာ္လြန္လာရင္ေတာ့ ကိုယ့္ကို ျပန္ကိုက္မယ့္ ပိုးေကာင္တစ္မ်ဳိးပါပဲ။ ေလာဘႀကီးလြန္တဲ့အခါ ကိုယ့္မွာတကယ္တမ္းမလိုအပ္တာေတြကိုလည္း လိုအပ္တယ္ထင္ၿပီး လိုခ်င္တပ္မက္စိတ္ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ ဘ၀ဆိုတာကလည္း လိုခ်င္တိုင္း၊ ေတာင့္တတိုင္း ရႏိုင္တာမ်ဳိးက မဟုတ္ျပန္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေလာဘႀကီးသူေတြဟာ လိုခ်င္တာမရတဲ့အတြက္ စိတ္ပ်က္ရ၊ စိတ္ညစ္ရနဲ႔ အရမ္းကို ပင္ပန္းၾကရပါေတာ့တယ္။ ဒီစိတ္နဲ႔စား၊ ဒီစိတ္နဲ႔သြားၿပီး ဒီစိတ္နဲ႔ပဲ အသက္ဆက္လာတဲ့အခါ ရွိၿပီးသားအရာေတြကိုပါ လက္လြတ္ဆံုး႐ႈံးရေတာ့တာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေလာဘလြန္ကဲတဲ့သူဟာ အၿမဲတမ္း ဂဏာမၿငိမ္ျဖစ္ေနရၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းမႈေတြနဲ႔ အလွမ္းေ၀းေနရေတာ့တာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ 'ေလာဘ' ဆိုတာ လူကိုဖ်က္တဲ့ ပိုးတစ္မ်ဳိးလို ဆိုႏိုင္ပါတယ္။
ရည္မွန္းခ်က္။ ။ ဒါကိုေျပာရင္ အမ်ားစုက ကြၽန္ေတာ့္ကို ျငင္းၾကလိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။ မွန္ပါတယ္။ ဘ၀ တိုးတက္ဖို႔ဆိုတာ ရည္မွန္းခ်က္ရွိမွာ ျဖစ္ႏုိင္တာပါ။ ရည္မွန္းခ်က္မရွိသူဟာ ပဲ့မပါတဲ့ေလွ၊ စတီယာရင္မပါတဲ့ကား၊ ေရဒါမပါတဲ့ ေလယာဥ္လို ဦးတည္ရာရွာမရဘဲ စမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ႔ ခရီးဆက္ရမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ရည္မွန္းခ်က္ အထားမလြန္ဖို႔ေတာ့ အေရးႀကီးပါတယ္။ မျဖစ္ႏိုင္တာကို ျဖစ္ရမယ္လို႔ ရည္မွန္းခ်က္ထားလို႔ မရပါဘူး။ ဥပမာအားျဖင့္ ေယာက်္ားကိုအေလွ်ာ့မေပးခ်င္စိတ္နဲ႔ အၿပိဳင္ဆုေတာင္းခဲ့လို႔ နတ္ျပည္မွာ နတ္သားတစ္ဖက္ ငါးရာရဲ႕ ၀ိုင္းၿပီး ေပ်ာ္ပါးျခင္းကိုခံရတဲ့ နတ္သမီးတစ္ေယာက္အေၾကာင္း ဟာသပံုျပင္ေလးကို နမူနာယူသင့္ပါတယ္။ ကုိယ့္ခြန္အားနဲ႔မမွ်တဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ မခ်မိဖို႔ အလြန္ကို အေရးႀကီးပါတယ္။ မေတာ္ေလာဘနဲ႔ယွဥ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေရး ရည္မွန္းခ်က္ေတြ႕ေၾကာင့္ ပတ္၀န္းက်င္ကို အႀကီးအက်ယ္ ထိခိုက္ေစတတ္ၿပီး ေနာက္ဆံုး ထိုသူကိုယ္တိုင္ အဲဒီရည္မွန္းခ်က္ရဲ႕ သားေကာင္အျဖစ္ ပ်က္စီးဘ၀ဆံုးသြားတာမ်ဳိး ျဖစ္ေစႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလိုရည္မွန္းခ်က္မ်ဳိးေတြ ရွိေနၿပီဆိုရင္ေတာ့ ျမန္ျမန္ေမာင္းထုတ္ပစ္မွသာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ပိုးကိုက္ျခင္းေဘးမွ ကင္းေ၀းမွာပါ။
မနာလိုျခင္း။ ။ မနာလိုစိတ္ဆိုတာ မမွန္ကန္ေသာ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္လာတာမ်ဳိးပါ။ လူအမ်ားစုက သူ႔အေၾကာင္းနဲ႔သူ ျဖစ္တဲ့ကိစၥကို ကိုယ့္အေၾကာင္းနဲ႔ကိုယ္ မျဖစ္တဲ့ကိစၥနဲ႔ ယွဥ္ၾကည့္တတ္ၾကပါတယ္။ သူမ်ားက က်ားကုတ္က်ားခဲ ႀကိဳးစားေနခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ကိုယ္က ေပါ့ေပါ့ေန ေပါ့ေပါ့စားခဲ့ၿပီး၊ သူေအာင္ျမင္သြားေတာ့မွ မနာလိုျဖစ္တာဟာ မွန္ကန္တဲ့ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္ကမွ ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္ မရွိဘဲ ေန႔မအိပ္ညမအိပ္ ႀကိဳးစားၿပီး ေအာင္ျမင္သြားတဲ့သူတစ္ေယာက္ကို မတရားစီးပြားရွာသူလို႔ အမနာပေျပာတာဟာ မွန္ကန္တဲ့ လုပ္ရပ္မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ အဲဒီလိုလူမ်ဳိးဟာ သူ႔ရဲ႕ မူမမွန္စိတ္၊ မနာလိုစိတ္ေတြက သူတို႔ကို အၿမဲေခ်ာက္လွန္႔ျခင္းကို ခံၾကရတတ္ပါတယ္။
ေဒါသ။။ ေဒါသဆိုတာမ်ဳိးဟာ လူတိုင္းနဲ႔မကင္းႏိုင္ေပမယ့္လည္း အလြန္ဆိုးရြားတဲ့ ပိုးတစ္ေကာင္ ျဖစ္လို႔ေနပါတယ္။ ေဒါသဟာ ပူေလာင္ ပါတယ္။ ေဒါသထြက္ေနသူတစ္ေယာက္ဟာ အသက္႐ႈျမန္လာပါတယ္။ ႏွလံုးခုန္ႏႈံးလည္း ျမန္လာပါတယ္။ အသက္႐ႈမ၀ေတာ့ဘဲ အဆုတ္ကို အလြန္အားစိုက္ကာ ႐ႈ႐ိႈက္ရပါတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕ အလြန္ေဒါသႀကီးသူေတြဆိုရင္ တက္သြားတာမ်ဳိး၊ သတိလစ္သြားတာမ်ဳိးပင္ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ေဆးပညာရွင္မ်ားက ႏွလံုးေရာဂါျဖစ္ရျခင္း၏ အေၾကာင္းအရင္းခံတစ္ရပ္မွာ ေဒါသႀကီးျခင္းပင္ျဖစ္သည္ဟု သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။ ေဒါသစိတ္ မႊန္ေနခ်ိန္မွာ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ဟာလည္း အမွားမ်ားတတ္ပါတယ္။ ေဒါသဟာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈရဲ႕ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္တဲ့အတြက္ လူေတြကို အၿမဲတမ္း အ႐ႈံးေပၚေစပါတယ္။
မာန။ ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုယ္ထဲက ေနာက္ဆံုးပိုးတစ္ေကာင္ကေတာ့ မာနပဲျဖစ္ပါတယ္။ မာနဆိုတာကေတာ့ စိတ္ႀကီး၀င္ျခင္း၊ ဘ၀င္ျမင့္ျခင္း၊ ေထာင္လႊားျခင္းလို႔ ဖြင့္ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ မာနေထာင္လႊားသူဟာ ကိုယ့္ရဲ႕ အရွိအတိုင္းထက္ ပိုၿပီး ႐ႈျမင္တတ္တဲ့အတြက္ ဘ၀င္ျမင့္သူပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ သူတစ္ပါးရဲ႕ မ်က္မုန္းက်ဳိးျခင္းကို ခံရတတ္ပါတယ္။ မာနႀကီးသူဟာ ေနရာတကာမွာ မာနကိုသာ အေလးထားၿပီး မာနကို ထိခိုက္ခံရ ရင္ အလြန္ကို စိတ္ဆင္းရဲၾကရပါတယ္။ လူေတြကို မတူသလို မတန္သလို ဆက္ဆံတတ္တဲ့အတြက္လည္း အထီးက်န္တတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မာနဟာလည္း လူကိုဖ်က္ဆီးတဲ့ပိုးတစ္မ်ဳိးအျဖစ္ သတ္မွတ္လို႔ရတဲ့ အရာတစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အႏွစ္ ၄၀၀ လံုးလံုး ျပင္ပကို ရာသီဥတုဒဏ္ကို ႀကံ႕ႀကံ႕ခံႏိုင္ခဲ့တဲ့ ၀က္သစ္ခ်ပင္ႀကီး ေနာက္ဆံုးမွာ လက္တစ္ဖ်စ္စာသာရွိတဲ့ ပိုးေကာင္ေလးေတြရဲ႕ လႈိက္စားမႈေၾကာင့္ အလိုအေလ်ာက္ၿပိဳလဲက်ခဲ့ရတာကို ဆင္ျခင္သံုးသပ္ႏုိင္ၾကပါေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းေပးလိုက္ရပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
(ဆရာေဖျမင့္ ဘာသာျပန္ေရးသားထားတဲ့ မူမွန္စိတ္၊ မူမွန္အေတြး၊ မူမွန္အက်င့္အႀကံ (၂) စာအုပ္မွ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို ဖ်က္ဆီးသူမ်ားအား မွီျငမ္းထားပါသည္။)
ျမန္မာ့ဆို႐ုိးစကားမွာလည္း "အသားထဲက ေလာက္ထြက္" "လူယံုသတ္လို႔ ေသတယ္" ဆိုတာမ်ဳိးေတြ ရွိပါတယ္။ ျပင္ပက ရန္သူထက္ အတြင္းရန္က ပိုၿပီးေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္ဆိုတဲ့သေဘာပါ။ ဒီအခ်က္ကို ကိုလိုရာဒိုက ၀က္သစ္ခ်ပင္ႀကီးက သက္ေသထူေနပါၿပီ။ လူဘ၀ရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာေနမႈကိုလည္း အျပင္ေလာကထက္ အတြင္း စိတ္သ႑ာန္က ပိုမိုဖ်က္ဆီးႏိုင္စြမ္းရွိတာကို ဆင္ျခင္ၾကည့္ရင္ ေတြ႕ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီ အတြင္းစိတ္ေတြကို ပိုးေကာင္ေလးေတြနဲ႔ ခိုင္းႏိႈင္းခ်င္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လူ႔ကိုယ္ခႏၶာထဲမွာ အဲဒီလိုပိုးမ်ဳိးမ်ားစြာရွိတဲ့အထဲမွာ အဆိုးဆံုး ပိုး ၅ မ်ဳိးရွိပါတယ္။ အဲဒီပိုးေလးေတြ အေၾကာင္းကို ေျပာျပခ်င္လို႔ပါ။
ေလာဘ။ ။ ဒီပိုးေကာင္ေလးကေတာ့ ထူးခြၽန္ေအာင္ျမင္လိုသူေတြအတြက္ေတာ့ မရွိမျဖစ္တဲ့ အက်ဳိးျပဳ ပိုးေကာင္ေလးလည္းျဖစ္ပါတယ္။ ေအာင္ျမင္ထင္ရွားတဲ့သူတိုင္းဟာ သူတို႔ရဲ႕အလုပ္ကို ေလာဘနဲ႔ လုပ္ကိုင္ခဲ့တဲ့သူေတြပါ။ ဒါေပမယ့္ တန္ေဆးလြန္ေဘးဆိုတဲ့အတိုင္း အလြန္အကြၽံဆိုရင္ေတာ့ ေဘးျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အတုိင္းအတာတစ္ခုထက္ ေက်ာ္လြန္လာရင္ေတာ့ ကိုယ့္ကို ျပန္ကိုက္မယ့္ ပိုးေကာင္တစ္မ်ဳိးပါပဲ။ ေလာဘႀကီးလြန္တဲ့အခါ ကိုယ့္မွာတကယ္တမ္းမလိုအပ္တာေတြကိုလည္း လိုအပ္တယ္ထင္ၿပီး လိုခ်င္တပ္မက္စိတ္ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ ဘ၀ဆိုတာကလည္း လိုခ်င္တိုင္း၊ ေတာင့္တတိုင္း ရႏိုင္တာမ်ဳိးက မဟုတ္ျပန္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေလာဘႀကီးသူေတြဟာ လိုခ်င္တာမရတဲ့အတြက္ စိတ္ပ်က္ရ၊ စိတ္ညစ္ရနဲ႔ အရမ္းကို ပင္ပန္းၾကရပါေတာ့တယ္။ ဒီစိတ္နဲ႔စား၊ ဒီစိတ္နဲ႔သြားၿပီး ဒီစိတ္နဲ႔ပဲ အသက္ဆက္လာတဲ့အခါ ရွိၿပီးသားအရာေတြကိုပါ လက္လြတ္ဆံုး႐ႈံးရေတာ့တာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေလာဘလြန္ကဲတဲ့သူဟာ အၿမဲတမ္း ဂဏာမၿငိမ္ျဖစ္ေနရၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းမႈေတြနဲ႔ အလွမ္းေ၀းေနရေတာ့တာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ 'ေလာဘ' ဆိုတာ လူကိုဖ်က္တဲ့ ပိုးတစ္မ်ဳိးလို ဆိုႏိုင္ပါတယ္။
ရည္မွန္းခ်က္။ ။ ဒါကိုေျပာရင္ အမ်ားစုက ကြၽန္ေတာ့္ကို ျငင္းၾကလိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။ မွန္ပါတယ္။ ဘ၀ တိုးတက္ဖို႔ဆိုတာ ရည္မွန္းခ်က္ရွိမွာ ျဖစ္ႏုိင္တာပါ။ ရည္မွန္းခ်က္မရွိသူဟာ ပဲ့မပါတဲ့ေလွ၊ စတီယာရင္မပါတဲ့ကား၊ ေရဒါမပါတဲ့ ေလယာဥ္လို ဦးတည္ရာရွာမရဘဲ စမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ႔ ခရီးဆက္ရမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ရည္မွန္းခ်က္ အထားမလြန္ဖို႔ေတာ့ အေရးႀကီးပါတယ္။ မျဖစ္ႏိုင္တာကို ျဖစ္ရမယ္လို႔ ရည္မွန္းခ်က္ထားလို႔ မရပါဘူး။ ဥပမာအားျဖင့္ ေယာက်္ားကိုအေလွ်ာ့မေပးခ်င္စိတ္နဲ႔ အၿပိဳင္ဆုေတာင္းခဲ့လို႔ နတ္ျပည္မွာ နတ္သားတစ္ဖက္ ငါးရာရဲ႕ ၀ိုင္းၿပီး ေပ်ာ္ပါးျခင္းကိုခံရတဲ့ နတ္သမီးတစ္ေယာက္အေၾကာင္း ဟာသပံုျပင္ေလးကို နမူနာယူသင့္ပါတယ္။ ကုိယ့္ခြန္အားနဲ႔မမွ်တဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ မခ်မိဖို႔ အလြန္ကို အေရးႀကီးပါတယ္။ မေတာ္ေလာဘနဲ႔ယွဥ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေရး ရည္မွန္းခ်က္ေတြ႕ေၾကာင့္ ပတ္၀န္းက်င္ကို အႀကီးအက်ယ္ ထိခိုက္ေစတတ္ၿပီး ေနာက္ဆံုး ထိုသူကိုယ္တိုင္ အဲဒီရည္မွန္းခ်က္ရဲ႕ သားေကာင္အျဖစ္ ပ်က္စီးဘ၀ဆံုးသြားတာမ်ဳိး ျဖစ္ေစႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလိုရည္မွန္းခ်က္မ်ဳိးေတြ ရွိေနၿပီဆိုရင္ေတာ့ ျမန္ျမန္ေမာင္းထုတ္ပစ္မွသာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ပိုးကိုက္ျခင္းေဘးမွ ကင္းေ၀းမွာပါ။
မနာလိုျခင္း။ ။ မနာလိုစိတ္ဆိုတာ မမွန္ကန္ေသာ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္လာတာမ်ဳိးပါ။ လူအမ်ားစုက သူ႔အေၾကာင္းနဲ႔သူ ျဖစ္တဲ့ကိစၥကို ကိုယ့္အေၾကာင္းနဲ႔ကိုယ္ မျဖစ္တဲ့ကိစၥနဲ႔ ယွဥ္ၾကည့္တတ္ၾကပါတယ္။ သူမ်ားက က်ားကုတ္က်ားခဲ ႀကိဳးစားေနခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ကိုယ္က ေပါ့ေပါ့ေန ေပါ့ေပါ့စားခဲ့ၿပီး၊ သူေအာင္ျမင္သြားေတာ့မွ မနာလိုျဖစ္တာဟာ မွန္ကန္တဲ့ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္ကမွ ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္ မရွိဘဲ ေန႔မအိပ္ညမအိပ္ ႀကိဳးစားၿပီး ေအာင္ျမင္သြားတဲ့သူတစ္ေယာက္ကို မတရားစီးပြားရွာသူလို႔ အမနာပေျပာတာဟာ မွန္ကန္တဲ့ လုပ္ရပ္မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ အဲဒီလိုလူမ်ဳိးဟာ သူ႔ရဲ႕ မူမမွန္စိတ္၊ မနာလိုစိတ္ေတြက သူတို႔ကို အၿမဲေခ်ာက္လွန္႔ျခင္းကို ခံၾကရတတ္ပါတယ္။
ေဒါသ။။ ေဒါသဆိုတာမ်ဳိးဟာ လူတိုင္းနဲ႔မကင္းႏိုင္ေပမယ့္လည္း အလြန္ဆိုးရြားတဲ့ ပိုးတစ္ေကာင္ ျဖစ္လို႔ေနပါတယ္။ ေဒါသဟာ ပူေလာင္ ပါတယ္။ ေဒါသထြက္ေနသူတစ္ေယာက္ဟာ အသက္႐ႈျမန္လာပါတယ္။ ႏွလံုးခုန္ႏႈံးလည္း ျမန္လာပါတယ္။ အသက္႐ႈမ၀ေတာ့ဘဲ အဆုတ္ကို အလြန္အားစိုက္ကာ ႐ႈ႐ိႈက္ရပါတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕ အလြန္ေဒါသႀကီးသူေတြဆိုရင္ တက္သြားတာမ်ဳိး၊ သတိလစ္သြားတာမ်ဳိးပင္ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ေဆးပညာရွင္မ်ားက ႏွလံုးေရာဂါျဖစ္ရျခင္း၏ အေၾကာင္းအရင္းခံတစ္ရပ္မွာ ေဒါသႀကီးျခင္းပင္ျဖစ္သည္ဟု သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။ ေဒါသစိတ္ မႊန္ေနခ်ိန္မွာ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ဟာလည္း အမွားမ်ားတတ္ပါတယ္။ ေဒါသဟာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈရဲ႕ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္တဲ့အတြက္ လူေတြကို အၿမဲတမ္း အ႐ႈံးေပၚေစပါတယ္။
မာန။ ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုယ္ထဲက ေနာက္ဆံုးပိုးတစ္ေကာင္ကေတာ့ မာနပဲျဖစ္ပါတယ္။ မာနဆိုတာကေတာ့ စိတ္ႀကီး၀င္ျခင္း၊ ဘ၀င္ျမင့္ျခင္း၊ ေထာင္လႊားျခင္းလို႔ ဖြင့္ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ မာနေထာင္လႊားသူဟာ ကိုယ့္ရဲ႕ အရွိအတိုင္းထက္ ပိုၿပီး ႐ႈျမင္တတ္တဲ့အတြက္ ဘ၀င္ျမင့္သူပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ သူတစ္ပါးရဲ႕ မ်က္မုန္းက်ဳိးျခင္းကို ခံရတတ္ပါတယ္။ မာနႀကီးသူဟာ ေနရာတကာမွာ မာနကိုသာ အေလးထားၿပီး မာနကို ထိခိုက္ခံရ ရင္ အလြန္ကို စိတ္ဆင္းရဲၾကရပါတယ္။ လူေတြကို မတူသလို မတန္သလို ဆက္ဆံတတ္တဲ့အတြက္လည္း အထီးက်န္တတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မာနဟာလည္း လူကိုဖ်က္ဆီးတဲ့ပိုးတစ္မ်ဳိးအျဖစ္ သတ္မွတ္လို႔ရတဲ့ အရာတစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အႏွစ္ ၄၀၀ လံုးလံုး ျပင္ပကို ရာသီဥတုဒဏ္ကို ႀကံ႕ႀကံ႕ခံႏိုင္ခဲ့တဲ့ ၀က္သစ္ခ်ပင္ႀကီး ေနာက္ဆံုးမွာ လက္တစ္ဖ်စ္စာသာရွိတဲ့ ပိုးေကာင္ေလးေတြရဲ႕ လႈိက္စားမႈေၾကာင့္ အလိုအေလ်ာက္ၿပိဳလဲက်ခဲ့ရတာကို ဆင္ျခင္သံုးသပ္ႏုိင္ၾကပါေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းေပးလိုက္ရပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
(ဆရာေဖျမင့္ ဘာသာျပန္ေရးသားထားတဲ့ မူမွန္စိတ္၊ မူမွန္အေတြး၊ မူမွန္အက်င့္အႀကံ (၂) စာအုပ္မွ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို ဖ်က္ဆီးသူမ်ားအား မွီျငမ္းထားပါသည္။)
0 comments:
Post a Comment